Ράνια Καταβούτα: Άλλη μία πανελλήνια αποκλειστικότητα του gnomip και της “Γνώμης”

ΤΗΣ ΕΥΗΣ ΧΡ. ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΥ

Τον διαδικτυακό γύρο της Ελλάδας έκανε χθες η είδηση που πρώτη η “Γνώμη” και το gnomip.gr είχαν δημοσιεύσει ήδη από την προηγούμενη Τετάρτη 23 Αυγούστου.
Ο λόγος για τη διάκριση που χάρισε η Ράνια Καταβούτα στην Πάτρα και τη Θεσσαλονίκη μέσω της… Σαγκάης. Η πτυχιούχος Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Πατρών και υποψήφια διδάκτωρ Νεοελληνικής Φιλολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης θα τιμηθεί την προσεχή Τετάρτη 6 Σεπτεμβρίου με το βραβείο “Ασημένια Μανόλια” από τον δήμο της Σαγκάης για το μέχρι τώρα έργο της στην Κίνα, καθώς διδάσκει εδώ και τρία χρόνια ελληνική γλώσσα και λογοτεχνία στο Τμήμα Ελληνικών του Πανεπιστημίου Διεθνών Σπουδών της κινεζικής μεγαλούπολης στο πλαίσιο της Συμφωνίας Επιστημονικής Συνεργασίας που έχει συνάψει με το εν λόγω ίδρυμα το Α.Π.Θ.
Το Αριστοτέλειο εξέδωσε χθες το πρωί δελτίο Τύπου για την μεγάλη τιμή που έλαβε η κ. Καταβούτα, κάνοντας περήφανες όχι μόνο τις δύο ελληνικές πόλεις όπου σπούδασε, αλλά και την Ελάτη Τρικάλων, όπου γεννήθηκε κα μεγάλωσε. Μια τέτοια είδηση, όπως ήταν φυσικό, δεν μπορούσε να περάσει απαρατήρητη από την ελληνική ειδησεογραφία, με αποτέλεσμα να φιλοξενείται σε όλα τα μεγάλα σάιτ της χώρας μας, ενώ ενδιαφέρον εξέφρασαν και κανάλια εθνικής εμβέλειας για σχετικό ρεπορτάζ.
ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΑ ΠΡΟΚΛΗΣΗ Η ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΣΕ ΚΙΝΕΖΟΥΣ
«Είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα πρόκληση η διδασκαλία ελληνικών σε Κινέζους φοιτητές, οι οποίοι ενδιαφέρονται για τον ελληνικό πολιτισμό και γνωρίζουν αρκετά πράγματα για την αρχαία ιστορία και μυθολογία», ανέφερε η φιλόλογος στο Αθηναϊκό – Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων. Αν και, όπως διευκρινίζει, «τα ελληνικά δεν είναι η πρώτη τους επιλογή, εντούτοις είναι επίμονοι, μελετηροί και συστηματικοί φοιτητές και καταφέρνουν και ξεπερνούν τις γλωσσικές διαφορές και δυσκολίες».
Το ίδιο επίμονη, μελετηρή και συστηματική είναι όμως και η ίδια η Ράνια, που, για να επιβιώσει σε αυτόν τον “πλανήτη” του ενός δισεκατομμυρίου κατοίκων και για να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις και δυσκολίες της καθημερινότητας, έμαθε κινεζικά και μάλιστα φθάνοντας σε πολύ καλό επίπεδο.
Επιπλέον, κριτήριο για την υποψηφιότητά της στάθηκαν τόσο η διδασκαλία της όσο και η διοργάνωση και συμμετοχή της σε ποικίλες εκδηλώσεις που αφορούν στον ελληνικό και κινεζικό πολιτισμό (λογοτεχνική ομάδα με συμμετοχή καθηγητών του Πανεπιστημίου από διάφορες χώρες, διαλέξεις στους φοιτητές, βιωματικές δραστηριότητες, ώστε να γνωρίσουν καλύτερα τον ελληνικό πολιτισμό).
ΟΛΑ ΞΕΚΙΝΗΣΑΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΤΡΑ
Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι η πρώτη λογοτεχνική ομάδα της οποίας υπήρξε βασικό στέλεχος ήταν αυτή των Πολιτιστικών Ομάδων Φοιτητών του Πανεπιστημίου Πατρών (ΠΟΦΠΠ). Ασχολείται πολλά χρόνια με την ποίηση, ενώ ετοιμάζει την πρώτη της ποιητική συλλογή. Οι εμπειρίες που βιώνει στην Κίνα αποτελούν εξάλλου ένα νέο πεδίο λογοτεχνικής έμπνευσης.
Στην Πάτρα η Ράνια Καταβούτα έζησε 6 χρόνια (1999-2005), όπου πέρα από τις σπουδές της εργάστηκε και ως καθηγήτρια. Τι θυμάται από εκείνα τα χρόνια; “Φυσικά την πολύ ωραία φοιτητική ζωή, το μες στο πράσινο και με θέα τη θάλασσα πανεπιστημιακό campus του Ρίου, το μοναδικό ηλιοβασίλεμα από τις σκάλες της Αγ. Νικολάου, τις ατέλειωτες βόλτες στη μαρίνα, στη Ρήγα Φεραίου (όταν δεν ήταν ακόμα πεζόδρομος), στην Άνω Πόλη, την Παντάνασσα, το Αρχαίο Ωδείο… Έχω χρόνια να επισκεφθώ την πόλη, θα το ήθελα όμως με την πρώτη ευκαιρία, καθώς διατηρώ αρκετούς δεσμούς φιλίας στην αχαϊκή πρωτεύουσα” δήλωσε χαρακτηριστικά στο gnomip.
Κλείνοντας, έχουμε να πούμε ένα μεγάλο ευχαριστώ στην Ελληνίδα επιστήμονα που από το δικό της -και τόσο μακρινό- μετερίζι αγωνίζεται για μια καλύτερη Ελλάδα.
Σιε σιε, Ράνια!
谢谢
*Αν θέλετε να γνωρίσετε την ευαίσθητη λογοτεχνική ματιά της Ράνιας Καταβούτα, επισκεφθείτε το blog της: https://razzrania.wordpress.com/. Ένα μικρό δείγμα:
“ΠΑΤΡΑ”
Θα είναι πάντα απόγευμα γωνία Αράτου και πλατεία Όλγας, τρένα που βγήκαν απ’ τις γραμμές, πλοία που σαλπάρανε στα μπαλκόνια και γω κρεμασμένη στα κάγκελα, Σαρανταπόρου, Φαβιέρου, παλιό σκυλί η μνήμη, Τραμ και Καζάρμα
αυτός ο στίχος θα ‘ναι πάντα της Πάτρας, Ρήγα Φεραίου κρεμασμένα νυφικά, ήδη σε ξέχασα Μαιζώνος, Καρόλου μεσάνυχτα, σονάτες μαχαίρια, Αράτου ξανά, του Τροχού τα βιβλία και μάγισσα Νέλλη.
Αυτό το ποίημα δεν είναι δοξαστικό
τρώει τις σάρκες του
σαν το σκυλί στην ερημιά του Σαχτούρη.
Πόσα σκαλιά ανέβηκα για να σε δω από ψηλά να καίγεσαι, πόσα λεωφορεία πήρα για να σε δω τη νύχτα, πόση θάλασσα μέτρησα, πόση Πάτρα αποχαιρέτησα στον τέταρτο όροφο ενός παλιού Αστέρα.