Πέμπτη 28 Μαρτίου 2024
Connect with us

Πολιτισμός

Αναστασία Κουτσιούκη: Η γνωστή Πατρινή φιλόλογος εξέδωσε τη “Θητεία βολής”

Δημοσιεύθηκε

στις

ΤΗΣ ΕΥΗΣ ΧΡ. ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΥ

Ένα νέο πεδίο δράσης ξεδιπλώνει η γνωστή Πατρινή φιλόλογος, Αναστασία Κουτσιούκη, η οποία πρόσφατα εξέδωσε την πρώτη της ποιητική συλλογή από τις εκδόσεις Γαβριηλίδης με τίτλο «Θητεία βολής».
Πρόκειται για ποιήματα που με μέσο το ανθρώπινο βλέμμα κατευθύνουν στο φως! Ποιήματα που μας καλούν στη σύνδεση με τον εαυτό μας και άρα στην επαφή με τον συνάνθρωπο. Διαβάζοντας ο κάθε αναγνώστης θα αναγνωρίσει κι ένα δικό του κομμάτι.

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΙΗΤΡΙΑ
Η Αναστασία Κουτσιούκη γεννήθηκε το 1981 και μεγάλωσε στην Πάτρα. Αισθάνεται Καστοριανή λόγω της γενέτειρας του πατέρα της. Το 2005 αποφοίτησε με άριστα από το Τμήμα Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Πατρών με ειδίκευση στον τομέα της Γλωσσολογίας. Κατά τη διάρκεια των σπουδών της συμμετείχε σε ερευνητικά προγράμματα σχετικά με τα γλωσσικά ιδιώματα της Αχαΐας. Σήμερα εργάζεται ως καθηγήτρια στην ιδιωτική εκπαίδευση.

Τι αποτέλεσε όμως το ερέθισμα για να εμπνευστεί και να δημιουργήσει και ποιος ο στόχος της ποίησής της;
Η ίδια δηλώνει: «Σε μια εποχή που μετανοεί τον ήλιο ποιος τόπος είναι πιο κατάλληλος για να ομονοήσουμε αν όχι η ποίηση; Είναι η ποίηση μια βίαιη αφή στον άνθρωπο. Στον αναντικατάστατο άνθρωπο. Στο πρόσωπό μας. Επιστροφή στον εαυτό μας για να μπορέσουμε να επιστραφούμε στον συνάνθρωπο. “Αφή ένδον” η αφορμή για την πρώτη μου ποιητική συλλογή, μέσο το ανθρώπινο βλέμμα και πρόθεση η κατεύθυνση στο φως».
Η ποιήτρια δεν παρέλειψε, τέλος, να ευχαριστήσει τις εκδόσεις Γαβριηλίδης για την εμπιστοσύνη τους, αλλά και τη “Γνώμη“, η οποία πρώτη παρουσιάζει το ξεκίνημά της.
*Η “Θητεία βολής” κυκλοφορεί σε όλα τα πατρινά βιβλιοπωλεία.

Ένα χαρακτηριστικό ποίημα από τη συλλογή με βαθιά μηνύματα μετουσιωμένα σε όμορφες εικόνες είναι το ακόλουθο:
ΧΑΡΤΑΕΤΟΣ
Ένας ρόμβος διπλωμένος στα τέσσερα.
Ένα καθαρό πολύχρωμο πανί
που κρατά την παιδική μας ηλικία
πρόσφορο στον χρόνο και στη μνήμη μας.
Ένα σχέδιο στο πλακάκι παλιού μωσαϊκού.
Σαν αναρριχητικό φυτό, που διακλαδίζεται στο αίμα μας,
μεταφέρει τη δροσιά και βουρκώνει το μάτι.
Ένας ρόμβος πολύχρωμος.
Ένας μικρός χαρταετός η φυγή μας.
Ώς εκεί που τεντώνεται η φλέβα
και ο παλμός μας θα υψώνεται.
Έτσι μετράμε την απόσταση από τον ουρανό στη Γη
εμείς που πήραμε στους ώμους μας το παιδί
και το ανεβάσαμε να παίξει σε χωράφι από λευκά στάχυα.
Σ’ ένα κεφάλι θημωνιές
για να ‘χει ο άνεμος παρέα
όταν θα ‘ρχεται και να μη νιώθει μόνος –
Γιατί κι ο άνεμος θέλει στεριά να ξεκουράζεται όταν κρυώνει·
Έτσι μετράμε την απόσταση από τον θάνατο στη ζωή.
Το χώμα είναι η άγκυρα σε κάθε μας ταξίδι.
ΕΝΑ ΣΠΙΤΙ για ένα καράβι.
ΕΝΑΣ ΛΑΙΜΟΣ για ένα φουλάρι.
ΕΝΑ ΧΕΡΙ ΠΑΝΤΑ Ο ΑΛΛΟΣ.

*Από την έντυπη έκδοση της εφημερίδας “Γνώμη” (26/11/2018)


Ροή ειδήσεων

Advertisement