Στο βουνό πριν την καραντίνα-Πατρινοί ορειβάτες πραγματοποίησαν εξόρμηση στον Παρνασσό και στο όρος Λάμπεια

Δύο όμορφες και άκρως ενδιαφέρουσες εξορμήσεις στη φύση, «παίρνοντας» τα βουνά λίγο πριν την καραντίνα πραγματοποίησαν το προηγούμενο χρονικό διάστημα Πατρινοί ορειβάτες.

ΣΤΟΝ ΠΑΡΝΑΣΣΟ

Ο Παρνασσός είναι, κατά ομολογία των ορειβατών, ένα από τα ωραιότερα βουνά όχι μόνο της Στερεάς, αλλά και της Ελλάδος όσον αφορά αναβάσεις κορυφών και μονοπατιών που σε μαγεύουν με την αγριάδα τους. Είναι συνδεδεμένος με τη μυθολογία μας διότι αυτόν διάλεξαν οι αρχαίοι Έλληνες για να εγκαταστήσουν το μαντείο των Δελφών, το ιερό μαντείο του Απόλλωνος. Το όρος ήταν εξ ίσου διάσημο σε φήμη και σε αίγλη όπως και αυτό του Ολύμπου. Το όνομά του το οφείλει στον Παρνασσό, υιό του Ποσειδώνος και της νύμφης Κλεοδώρας. Υπάρχουν αρκετοί μύθοι συνδεδεμένοι με τον Παρνασσό που δεν είναι απαραίτητο να γραφούν στο παρόν κείμενο. Έτσι το Σάββατο 24 Οκτωβρίου μία μεγάλη ομάδα Πατρινών ορειβατών αποτελούμενη από δώδεκα άτομα αποφάσισε εξόρμηση στον Παρνασσό. Την ομάδα αποτελούσαν οι Ασημάκης Κων. Παπαδόπουλος, Ανδρέας Σταυρουλόπουλος, Χάρης Γώγος, Μαρία Αρβανίτη, Ελένη Παναγιωτοπούλου, Στέλλα Τζιγκούρα, Σπήλιος Καλύβας, Σωτήρης Καλύβας, Ρούλα Λόη, Ντίνα Σαμπάνη, Τάκης Μητρόπουλος και Δημήτρης Αντωνακούδης. Όπως περιγράφει ο κ. Παπαδόπουλος «ξεκινήσαμε από Πάτρα νωρίς το πρωί. Αφετηρία μας ο χώρος στάθμευσης του χιονοδρομικού κέντρου Κελάρια, που ευρίσκεται σε ύψος 1700 μέτρα. Προορισμός μία από τις κορυφές του όρους, ο Γεροντόβραχος 2396 μέτρα. Τελικά λόγω του όμορφου καιρού και της ευχάριστης ατμόσφαιρας που επικρατούσε μεταξύ μας, μας συνεπήρε ο αυθορμητισμός και δεν αρκεστήκαμε στη μία κορυφή, αλλά σε τρεις. Κατά σειρά ανάβασης είναι: μία ανώνυμη στα 2380 μέτρα, ο Γεροντόβραχος 2396 μέτρα και τελευταίος ο Τσάρκος 2416 μέτρα. Όταν βρισκόμαστε σε μία κορυφή έχουμε κάποια θέα.

Στην περίπτωση του Παρνασσού η θέα είναι απεριόριστη και πανέμορφη διότι βλέπεις και παρατηρείς τα πάντα. Δεν είναι τυχαία η αναφορά των αρχαίων ότι ήταν ο ομφαλός της γης, το κέντρο. Ανατολικά βλέπουμε βόρειο και νότιο Ευβοϊκό, την Εύβοια με το όρος Δίρφη στη μέση και νοτιότερα τα όρη Ελικώνας και Λούτσα. Νότια τον Κορινθιακό κόλπο και πίσω του τις αμέτρητες κορυφές της βόρειας Πελοποννήσου.

Δυτικά ευρίσκεται η Γκιώνα, που χωρίζεται από τον Παρνασσό με τον δρόμο Ιτέας-Άμφισσας- Γραβιάς και δυτικότερα τα Βαρδούσια. Βόρεια υπάρχουν τα όρη Οίτη, Όθρυς και ο Μαλιακός κόλπος με τη Στυλίδα.

Έχουμε κάνει αρκετές αναβάσεις στον Παρνασσό, ακόμα και με χιόνια και ειδικά στην ψηλότερη κορυφή Λιακούρα 2456 μέτρα, αλλά κάθε φορά η θέα μας αφήνει κατάπληκτους διότι κάτι νέο ανακαλύπτουμε που μας χαροποιεί αφάνταστα».
ΣΤΟ ΟΡΟΣ ΛΑΜΠΕΙΑ
Μία εβδομάδα μετά σειρά είχε το Όρος Λάμπεια, το οποίο είναι το ψηλότερο του νομού Ηλείας. Έχει αρκετές κορυφές, όπως όλα τα βουνά, με την κυρίως κορυφή να έχει υψόμετρο 1794 μέτρα.

Η προσέγγιση γίνεται μέσω της οδού 111 Πάτρας – Τριπόλεως. Το Σάββατο 31 Οκτωβρίου, αυτό το όρος αποφάσισε να κατακτήσει η ορειβατική ομάδα. Στόχος τρεις από τις κορυφές του. Η ομάδα αποτελείτο από: Ασημάκη Κων. Παπαδόπουλο, Ανδρέα Σταυρουλόπουλο, Σπήλιο Καλύβα, Χρήστο Σταυρουλόπουλο, Δώρα Αγγελακοπούλου, Χρήστο Σκουρλέτη και Αργύρη Κούτρα. Ο κ. Ασημάκης Παπαδόπουλος αναφέρει «αφήσαμε τα αυτοκίνητα στο άνω μέρος της κωμόπολης Λάμπεια και ξεκινήσαμε την πορεία.

Πρώτος προορισμός η κορυφή Προφήτης Ηλίας όπου υπάρχει και το ομώνυμο εκκλησάκι ακριβώς επάνω στην κορυφή. Βαδίζοντας σε ένα πανέμορφο μονοπάτι που αρχίζει από την άκρη της επάνω γειτονιάς και το οποίο ευρίσκεται ανάμεσα σε πουρνάρια, μας οδηγεί μετά από δύο ώρες περίπου στην κορυφή που έχει ύψος 1458 μέτρα. Στάση δέκα λεπτών για νερό, φωτογραφίες, ξεκούραση και ευχαριστίες στον προφήτη διότι είναι ο προστάτης των ορειβατών.

Κάθε χρόνο στις 20 Ιουλίου γίνεται Πανελλήνια Ορειβατική Συνάντηση για να τιμήσουμε τον προστάτη μας. Εφέτος ήταν προγραμματισμένη να γίνει στον Όλυμπο, αλλά δυστυχώς αναβλήθηκε λόγω του ιού. Κάθοδος από τον προφήτη Ηλία και αμέσως μετά άνοδος σε μία ανώνυμη κορυφή με υψόμετρο 1542 μέτρα. Δίλεπτη στάση για ανάσες, φωτογραφίες και κατόπιν κατάβαση. Τελικός στόχος η τρίτη και ψηλότερη από τις τρεις κορυφές με ύψος 1565 μέτρα που ονομάζεται Ψηλή Ράχη.

Σε αυτήν την κορυφή μείναμε περισσότερο χρόνο για να παρατηρήσουμε τα γύρω βουνά που είναι αμέτρητα και το τοπίο εν γένει. Η επιστροφή πραγματοποιήθηκε από άλλο μονοπάτι το οποίο μας οδηγεί συντομότερα στο σημείο εκκίνησης, διότι είχαμε περπατήσει μία διαδρομή σε σχήμα τόξου και αν ακολουθούσαμε πάλι το ίδιο θα χρειαζόμασταν δύο ώρες επιπλέον. Αυτό το μονοπάτι στα ψηλά είναι ανάμεσα σε έλατα και όσο κατεβαίνουμε είναι ανάμεσα σε πουρνάρια.

Μισή ώρα πριν φθάσουμε στα αυτοκίνητα, συναντούμε πολλές καρυδιές με τα φύλλα τους, λόγω εποχής, να είναι καφέ, κίτρινα και κάποια να έχουν το χρώμα της σκουριάς. Όταν φθάσαμε στα αυτοκίνητα, έγινε η επιβεβλημένη αλλαγή ρούχων και υποδημάτων.

Αμέσως μετά καθίσαμε στο καφεπαντοπωλείο να ανακτήσουμε δυνάμεις με τη συνοδεία τσίπουρου και των ανάλογων συνοδευτικών. Το τσίπουρο μετά από μία κοπιώδη διαδρομή είναι πραγματικό βάλσαμο».