Παρασκευή 29 Μαρτίου 2024
Connect with us

Άρθρα-Συνεργασίες

”Λιμνάζων”…φοιτητής ή λιμνάζουσα πολιτική;-Του Τάκη Γεωργακόπουλου

Δημοσιεύθηκε

στις

Κινδύνεψα κι εγώ κάποτε να χαρακτηριστώ ”λιμνάζων” φοιτητής, όχι επειδή βαρυόμουνα να διαβάσω και να περάσω μαθήματα στην Ιατρική αλλά επειδή χρειάστηκε από ένα σημείο και μετά, να εργαστώ παράλληλα με τις σπουδές μου.

Το ίδιο συμβαίνει και με όσους φοιτητές αναγκάζονται σε κάποια περίοδο της ζωής τους να καθυστερήσουν την παρακολούθηση αλλά και τις εξετάσεις στο πανεπιστήμιο επειδή αναγκάζονται να εργαστούν ή να τεθούν σε ”πανεπιστημιακή νάρκη” για λόγους είτε προσωπικούς, είτε καθαρά πανεπιστημιακούς.

Σήμερα, διαπιστώνεται πώς με νέο νομοσχέδιο επιχειρείται η ανακοπή του ρεύματος προς τα ΑΕΙ, με διάφορα προσχήματα που εξυπηρετούν το by pass των αποφοίτων Λυκείου σε ιδιωτικά εκπαιδευτήρια, είτε Μεταλυκειακού τύπου, είτε Πανεπιστημιακού τύπου, Ελληνικής ή και ξενόφερτης υποστήριξης…

Η δικαιολογία του κράτους είναι η απόκρουση της ”αιωνιότητας” στην φοιτητική ιδιότητα. Καθαρά προσχηματική νομίζω.

Η πραγματικότητα είναι πως το κράτος επιχειρεί να υποβαθμίσει τις σπουδές ή και να ανακόψει την διάθεση των νέων για μόρφωση, ώστε αυτοί να στραφούν σε άλλους δρόμους ή ”ατραπούς”, όχι όμως στην Ανώτατη εκπαίδευση που μπορεί και να είναι όνειρο ζωής για τούς ίδιους ή και τους γονείς τους.

Ξεχνάμε όλοι και πολύ εύκολα θαρρώ, πώς το ”πέρασμα” σε μία πανεπιστημιακή σχολή έχει και κοινωνικές-ψυχολογικές ρίζες αλλά αποτελεί και σκοπό ζωής για τα περισσότερα παιδιά του Λυκείου. Η αποτυχία όμως στις εξετάσεις αλλά και η ”λευκή κόλλα” έχει αποδοθεί ως τώρα και στην ποιότητα της ίδιας της Λυκειακής εκπαίδευσης; Γιατί, απ’ότι διαβάζω και ακούω στα ΜΜΕ, όλοι συχτιρίζουν τα παιδιά που περνάνε ακόμη και με βαθμό κάτω από την βάση -λές κι η βάση συνδέεται αναγκαστικά με την μετέπειτα επιτυχία- και καθόλου δεν ασχολούνται με τις αιτίες που οδηγούν αυτά τα παιδιά να μην μπορούν να πιάσουν έστω την βάση…

Έχω αποφοιτήει αρκετά χρόνια από την ιατρική Σχολή της Αθήνας αλλά απ’όσο μπορώ να γνωρίζω, το διδιακτικό προσωπικό της στα περισσότερα μαθήματα -έδρες τα λέγαμε παλιότερα, αλλά οι έδρες καταργήθηκαν!- έχουν μειωθεί δραματικά και οι περισσότεροι από αυτούς που έχουν συνταξιοδοτηθεί, δεν έχουν αναπληρωθεί.

Με τόσο ελλιπές προσωπικό, πώς να γίνει σωστή, ολοκληρωμένη διδασκαλία; Διότι (και ) το πανεπιστήμιο έχει ΚΑΙ παιδαγωγικό ρόλο, αλλά, δυστυχώς, λειτουργεί χωρίς παιδαγωγούς…
Αν θέλουμε να προσφέρουμε στην κοινωνία πλούτο γνώσης, πρέπει να αναδείξουμε τον πλούτο των πτυχιούχων κι αυτός ο πλούτος ”κρύβεται” στα παιδιά του Λυκείου που πασχίζουν με κόπο, έξοδα και αγωνία να περάσουν σε μιά Πανεπιστημιακή σχολή.
Είναι πρέπον, είναι ανθρώπινο, αυτή την διάθεση να την ανακόψουμε με ανορθόδοξο τρόπο, με επιβολή κατασταλτικών μέτρων στην γνώση και στην διάθεση για περισσότερη γνώση των νέων μας;

(*) Γιατρός, Πνευμονολόγος ΜΕΘ Νοσοκομείου ”Αγ. Ανδρέας”


Ροή ειδήσεων

Advertisement