Φαύλος κύκλος

Σε μία οικονομία που δεν λειτουργεί ή μισολειτουργεί, η παροχή οποιαδήποτε μορφής εξωτερικής στήριξης (μέσω επιχορηγήσεων, επιδομάτων, φοροελαφρύνσεων και φορομεταθέσεων) αποτελεί πάντοτε μία βραχυχρόνια λύση.

Η πανδημία όμως ήδη χτυπάει αλύπητα την οικονομία επί έναν χρόνο. Και από ένα κράτος που δεν εισπράττει δεν μπορεί να περιμένει κανείς να μπορεί και να δώσει. Όσο περνάει ο καιρός λοιπόν και η πολυπόθητη ανοσία δεν επιτυγχάνεται, τόσο πιο κοντά ερχόμαστε σε μια πολύ σκληρή πραγματικότητα, κατά την οποία όλα θα κριθούν από τις πραγματικές αντοχές και δυνατότητες των ίδιων των επιχειρήσεων.  Επίσης, πρέπει να γνωρίζουμε ότι κάθε ευρώ που δαπανάται σήμερα με την μορφή κρατικής στήριξης, είναι ένα ευρώ που θα το χρωστάμε αύριο όλοι μαζί. Με άλλα λόγια, έχουμε μπει και πάλι σε έναν φαύλο κύκλο κατά τον οποίο δανειζόμαστε από το μέλλον για να αντέξουμε στο παρόν. Μια… παρηγοριά είναι πως κάτι αντίστοιχο ισχύει σε όλο τον πλανήτη. Και αυτό ίσως σηματοδοτήσει ένα γενικότερο «restart», μία ευρωπαϊκή ή και ακόμα πιο πλατιά συμφωνία για τα χρέη των κρατών και των πολιτών. Όμως κανένας δεν μπορεί και να είναι βέβαιος. Οι «πλούσιοι» δεν αρέσκονται να μοιράζονται κάποια από τα χρήματά τους με τους πιο «φτωχούς»…