«Επιτέλους τέλος η βία και η ανομία…»-Του Ηλία Βαρδάκη

Τέλος στις εικόνες ντροπής στα ελληνικά Πανεπιστήμια , τέλος στο παρεμπόριο και στο εμπόριο ναρκωτικών μέσα στους χώρους εκπαίδευσής μας. Τέλος στη βία και στην ανομία που ταλανίζει την Ακαδημαϊκή κοινότητα. Επιτέλους!

Ήρθε η ώρα τα Πανεπιστήμια να επιστραφούν στους φοιτητές και στους Ακαδημαϊκούς, ήρθε η ώρα της δικαίωσης για όλους τους φοιτητές/καθηγητές που δέχθηκαν βίαιες επιθέσεις και τραμπουκισμούς μέσα στους χώρους των Πανεπιστημίων! Επιτέλους..

Δεν πρέπει να αφήσουμε μια “ηχηρή” μειοψηφία να μας πείσει για το αντίθετο. Μια μειοψηφία που οργανώνεται από εξωπανεπιστημιακούς και απαρτίζεται από αιώνιους φοιτητές. Εξάλλου, αυτοί είναι που ενοχλούνται πραγματικά από τη θέσπιση του ανώτατου ορίου φοίτησης. Προφανώς, λόγω προσωπικών συμφερόντων, είναι οι ίδιοι “φοιτητές” που κάνουν μέχρι και επινοικιάσεις σε δωμάτια εστιών που κρατούν αδίκως. Αυτοί είναι οι μόνοι που πλήττονται από το νέο νομοσχέδιο και απειλούνται με διαγραφή, καθώς προβλέπεται η επέκταση του ορίου φοίτησης για τους φοιτητές που είτε λόγω εργασίας ή θέματος υγείας, αδυνατούν να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους στην ώρα τους.

Το νέο νομοσχέδιο του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων έρχεται να διορθώσει πολλές παθογένειες του παρελθόντος και να δώσει μεγαλύτερη αξία και προοπτική στα ελληνικά Πανεπιστήμια. Πράγματα που σε άλλες χώρες θεωρούνται αυτονόητα, στην Ελλάδα κάποιοι δεν τα δέχονται εξυπηρετώντας συγκεκριμένα συμφέροντα.

Όντας φοιτητής στο τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του Πανεπιστημίου Πατρών χρειάστηκε στις πανελλήνιες να εξεταστώ στο μάθημα του Γραμμικού και του Ελεύθερου Σχεδίου.
Απαραίτητη προϋπόθεση για την εισαγωγή μου στη σχολή ήταν η βάση του 10. Πράγμα που ακούγεται λογικό, δεδομένου ότι η γνώση αυτή είναι προαπαιτούμενη για το επίπεδο σπουδών της σχολής μου, όπως αντίστοιχα και των περισσότερων σχολών. Αυτή την ελευθερία πρέπει να δώσουμε και στα υπόλοιπα τμήματα. Να διαμορφώσουν, δηλαδή, τα ίδια τα τμήματα, την βάση εισαγωγής τους καθώς και τη βαρύτητα των μαθημάτων εξέτασης των υποψηφίων φοιτητών, έτσι ώστε να διατηρηθεί το υψηλό επίπεδο σπουδών. Αυτό το μέτρο, σε συνδυασμό με τις περιορισμένες επιλογές στο μηχανογραφικό, θα έχουν ως αποτέλεσμα την καλύτερη κατανομή των υποψηφίων στις σχολές. Ο κάθε υποψήφιος θα διαλέγει τη σχολή που πραγματικά τον ενδιαφέρει και δεν θα καταλήγει τυχαία σε κάποιο τμήμα που δεν έχει σκοπό να φοιτήσει ποτέ, παίρνοντας ενδεχομένως και την θέση κάποιου άλλου ατόμου που το είχε ως πρώτη επιλογή.
Αυτές είναι μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη η χώρα μας, έτσι ώστε να ανέλθει στον παγκόσμιο Ακαδημαϊκό χάρτη και να φτάσει εκεί που της αξίζει. Εκεί που πραγματικά αξίζει στα Πανεπιστήμια μας, στους καθηγητές μας και πάνω από όλα στους φοιτητές μας.
Για αρκετά χρόνια η πολιτεία σιώπησε και άφησε τα Πανεπιστήμια έρμαια των καταστάσεων και των συμφερόντων συγκεκριμένων ατόμων. Επιτέλους, τα Πανεπιστήμια μας θα γίνουν άσυλα ιδεών και όχι ανομίας, εξυπηρετώντας τον πραγματικό τους σκοπό! Επιτέλους, ήρθε η ώρα της αλλαγής!