Πέμπτη 28 Μαρτίου 2024
Connect with us

Πάτρα - Δ. Ελλάδα

Βότσαλα αλήθειας, στην άμμο της μνήμης

Ο Διευθυντής του 9ου Δημοτικού Σχολείου Πατρών, Νικόλαος Κοτοπούλης εκφώνησε τον πανηγυρικό ανήμερα της 25ης Μαρτίου

Δημοσιεύθηκε

στις

«Λίγα ταπεινά βότσαλα αλήθειας καθισμένα στην άμμο τη μνήμης , που τα βρέχει το κύμα της ελληνικής ιστορίας, και τα φωτίζει ο ήλιος της ελληνικής παράδοσης, που παρουσιάζει ένας εκπαιδευτικός», χαρακτήρισε την ομιλία του κατά τον εορτασμό της 25ης Μαρτίου στον ανδριάντα του Π.Π. Γερμανού, ο Διευθυντής του 9ου Δημοτικού Σχολείου Πατρών «Γεώργιος Γλαράκης», Νικόλαος Κοτοπούλης.

Μεταξύ άλλων, ο κ. Κοτοπούλης ανέφερε πως «στη διακήρυξη της επανάστασης στην Πάτρα προς τα Έθνη της Ευρώπης, που είναι χαραγμένη στο μνημείο Αγωνιστών στην πλατεία Αγίου Γεωργίου ελάχιστα μακριά από εδώ που στεκόμαστε, και υπογράφουν στις 22 Μαρτίου 1821 οι Παλαιών Πατρών Γερμανός, Κερνίκης Προκόπιος, Ανδρέας Ζαίμης, Ανδρέας Λόντος, Βενιζέλος Ρούφος, Σωτήρης Θεοχαρόπουλος και Ιωάννης Παπαδιαμαντόπουλος, αναγράφεται μεταξύ άλλων ότι

«Εμείς το Ελληνικό Έθνος των Χριστιανών… αποφασίσαμε σταθερά ή να πεθάνουμε όλοι ή να ελευθερωθούμε…»

Το κλίμα των ημερών στην Πάτρα είναι ηλεκτρισμένο όπως φαίνεται από μια σκηνή

«Από το σπίτι του ταμία της Φιλικής Εταιρείας Ιωάννη Παπαδιαμαντόπουλου, λίγο παραπάνω, στην οδό Αγίου Δημητρίου, ξεκινάει με τον Παναγιώτη Καρατζά η καταδίωξη των Τούρκων που καίνε σπίτια πατρινών και ο εγκλεισμός τους στο Κάστρο.

Απέναντι ακριβώς από την εκκλησία του Αγίου Ανδρέα, έτοιμο να σαλπάρει είναι το πλοίο του κεφαλλονίτη Ανδρέα Ιγγλέση γεμάτο πρόσφυγες, φεύγει για την Ιθάκη,

Στην Πάτρα και στη γύρω περιοχή, μαίνονται οι μάχες. Μέσα στο πλοίο αυτό γεννιέται από την Ελένη το γένος Χειλοπούλου-Ζαΐμη, γυναίκα του πλούσιου πατρινού δερματέμπορου Αγγελή Ρηγόπουλου, ο Ανδρέας Ρηγόπουλος μια από τις μεγαλύτερες πνευματικές και πολιτικές φυσιογνωμίες του προπερασμένου αιώνα»

Αυτή η σταθερή απόφαση των  αχαιών αγωνιστών και όλων των ελλήνων να ελευθερωθούν η να πεθάνουν, οδήγησε στην Επανάσταση και τελικά στην Ανάσταση του Γένους, την οποία υπονοούσαν οι υπόδουλοι όταν εύχονταν κάθε σκλαβωμένο Πάσχα, Καλή Ανάσταση. Ο Εθνικός μας Ποιητής Κωστής Παλαμάς, του οποίου η προτομή μας βλέπει από τη Νοτιοδυτική  γωνία της Πλατείας, στη θέση όπου  στην αρχαιότητα  υπήρχε το άγαλμα του Πατρέα, σε 4  στίχους τα είπε όλα:  « Τούτο το λόγο θα σας πω δεν έχω άλλο κανένα μεθύστε με τ’ αθάνατο κρασί του Εικοσιένα!»

Αλλά σήμερα 2 αιώνες μετά, ΤΟ 21 ας μου συγχωρηθεί να αναφερθώ στο λίγο διαθέσιμο χρόνο,  ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ, TO ΘΕΟΔΩΡΟ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ.

Μετά από τόσες αποτυχημένες προσπάθειες, η  Φιλική εταιρεία προετοίμασε το έδαφος για μια επιτυχημένη εξέγερση, με την υπευθυνότητα και συνεργασία όλων, όπως διαφαίνεται  στα λόγια του Κολοκοτρώνη (που ήταν μέλος της από το 1805) στα απομνημονεύματά του.

Ονομάζει  ο Κολοκοτρώνης τη Φιλική Εταιρεία μία Σύνοδο Οικουμενική της Ελλάδος , χρησιμοποιώντας τρεις λέξεις που κουβαλούν ιστορία.

Η λέξη Σύνοδος – Συν και οδός – έρχεται από τον 5ο αιώνα προ Χριστού (την αναφέρει ο Ηρόδοτος στην Ιστορία του) και παραπέμπει στη δημοκρατία.

Η  λέξη Οικουμενική έρχεται από τον 4ο αιώνα μ.Χ. από την εκκλησιαστική  παράδοση των οικουμενικών συνόδων,  και παραπέμπει  στη συμμετοχή όλων σε κάτι πολύ σημαντικό.

Η λέξη Ελλάδα  έρχεται από τον Όμηρο, τους πρώτους ολυμπιακούς αγώνες τον 8ο αιώνα π.Χ και τον Αριστοτέλη.

Σε τρεις λέξεις, ο Γέρος του Μωριά συμπυκνώνει την ελληνική παράδοση και ιστορία την οποία όπως ο ίδιος αναφέρει,  μελετούσε συχνά  όπως διηγείται στον Τερτσέτη, στα χρόνια που ήταν στη Ζάκυνθο, από το  βιβλίο Συνοπτική Ελληνική Ιστορία στην απλή ελληνική γλώσσα  του  δάσκαλου στη Βιέννη Βασίλειου Παπαευθυμίου, αξιοποιώντας τα γράμματα  που είχε μάθει μικρός από το Ψαλτήρι και το  Οχτωήχι.

Εξ ού και η ευχέρεια που είχε να αναφέρεται σε ονόματα αρχαίων ελλήνων, με ιδιαίτερη αγάπη στα ονόματα του Θεμιστοκλή, του Μεγάλου Αλεξάνδρου, του Λεωνίδα, και του Αριστείδη.

Από τον Αριστείδη αγαπούσε τη δικαιοσύνη, την πραότητα και ταπεινότητα που τον  βοήθησαν να γίνει ο εγγυητής της ενότητας και να σώσει πολλές φορές την επανάσταση από την καταστροφή της διχόνοιας.

Από το Θεμιστοκλή τη στρατηγική στεριάς και θάλασσας (ήταν για λίγα χρόνια  καπετάνιος στο τρικάταρτο κουρσάρικο μαύρο καράβι «Άγιος Γεώργιος» με 80 πεζοναύτες πλήρωμα, έχοντας κάνει και  μια αποστολή στην Αχαγιά).

Από το Μέγα Αλέξανδρο, τη στρατηγικότητα, τη μαχητικότητα και την αγάπη για την Ελλάδα που επέδειξε στα Δερβενάκια , στο Βαλτέτσι και  εδώ, στο Σαραβάλι και το Γεροκομειό. Από το Λεωνίδα την αυτοθυσία στις Θερμοπύλες.

Ήταν μια Επανάσταση που προετοιμάστηκε με  τη γνώση  από την προφορική παράδοση και τα δημοτικά τραγούδια (τα οποία ο Κολοκοτρώνης  αποκαλούσε «εφημερίδες του λαού») για τα βάσανα, τις πίκρες, τις χαρές, τα όνειρα, τη σκλαβιά, την παλικαροσύνη, τη μπέσα, την προδοσία, τη λευτεριά, το Χριστό, την Παναγιά και  τα δεκάδες επαναστατικά κινήματα που είχαν αποτύχει .

Ο Κολοκοτρώνης είχε και πίστη στο Θεό. Αναφέρει  χαρακτηριστικά:«Οι ‘Ελληνες είναι τρελλοί, αλλά έχουν Θεόν φρόνιμον».

Είχε και  πολιτικό αισθητήριο. Στις ώρες της δόξας και των μεγάλων νικών του είπαν” Στρατηγέ η πατρίδα θα σε ανταμείψει¨ Κι ο Κολοκοτρώνης απάντησε: “πραγματικά, εμένα πρώτον θα εξορίσει”. Η πρόβλεψή του επαληθεύτηκε το 1834.

Παρενθετικά  είναι δίκαιο να αναφερθεί ότι ο σημερινός εορτασμός είναι ο εκατοστός ογδοηκοστός τέταρτος από την 17η Μαρτίου 1838 όταν  ο αφανής συνεργάτης  του Κολοκοτρώνη  στο Ρωσικό Κόμμα, Γεώργιος Γλαράκης, υπέγραψε ως υπουργός Παιδείας την εγκύκλιο όπου μνημονεύεται  το Βασιλικό Διάταγμα 980 /15 Μαρτίου 1838…. με το οποίο καθιερώνεται…. ο ετήσιος… εις το διηνεκές….λαμπρός  εορτασμός της εθνικής επετείου του 1821 στις 25 Μαρτίου, ημέρα διπλής γιορτής

Και είναι δίκαιο για το εκ Χίου Γιατρό, Λόγιο, Φιλόσοφο, και Πολιτικό  Γεώργιο Γλαράκη, ο οποίος διετέλεσε Νομάρχης Αχαΐας και Ηλείας με έδρα την Πάτρα, Πληρεξούσιος σε τρεις Εθνοσυνελεύσεις, Υπουργός Εξωτερικών, Εσωτερικών, Ναυτιλίας, Επικρατείας και Παιδείας συντελώντας  στην Ίδρυση του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, και   που το όνομά του έχει από το 1931 το γνωστό σχολικό συγκρότημα “Γεώργιος Γλαράκης” στην Άνω Πόλη, επί της οδού Παλαιών Πατρών Γερμανού, δίπλα στην πλατεία Φιλικών όπου η προτομή του Ιωάννη Παπαδιαμαντόπουλου,  κοντά στο Κάστρο όπου και το θέατρο των μαχών των πολιορκητών  τις φλογισμένες και δοξασμένες μέρες του Μαρτίου του 1821.

Τελικό συμπέρασμα της σύντομης εορταστικής αναφοράς θα είναι  τα λόγια του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη στους μαθητές στις 7 Οκτωβρίου 1838 όταν  Γυμνάσιο της Αθήνας (τώρα 1ο Πρότυπο Πειραματικό Γυμνάσιο Αθήνας) για να παρακολουθήσει τη διδασκαλία του γυμνασιάρχη Γεωργίου Γενναδίου για τον Θουκυδίδη, κάνοντας  πράξη τη Δια Βίου Μάθηση.

“ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ

Νὰ δοθῆτε εἰς τὰς σπουδάς σας, καὶ καλλίτερα νὰ κοπιάσετε ὀλίγον δύο καὶ τρεῖς χρόνους, καὶ νὰ ζήσετε ἐλεύθεροι εἰς τὸ ἐπίλοιπο τῆς ζωῆς σας, παρὰ νὰ περάσετε τεσσάρους-πέντε χρόνους τὴ νεότητά σας, καὶ νὰ μείνετε ἀγράμματοι.

Νὰ σκλαβωθῆτε εἰς τὰ γράμματά σας. Νὰ ἀκούετε τὰς συμβουλὰς τῶν διδασκάλων καὶ γεροντοτέρων, καί, κατὰ τὴν παροιμία, «μύρια ἤξευρε καὶ χίλια μάθαινε».

Ἡ προκοπή σας καὶ ἡ μάθησή σας νὰ μὴν γίνει σκεπάρνι μόνο διὰ τὸ ἄτομό σας, ἀλλὰ νὰ κοιτάζει τὸ καλὸ τῆς Κοινότητος, καὶ μέσα εἰς τὸ καλὸ αὐτὸ εὑρίσκεται καὶ τὸ δικό σας».

 


Ροή ειδήσεων

Advertisement