Στοιχειώδης υποχρέωση προς τον κόσμο της Παράταξης- Tου Ιωάννη Χ. Χριστόπουλου

Ο σχολιασμός, από τον βουλευτή Αχαΐας Ανδρέα Κατσανιώτη, παλαιοτέρων αναρτήσεων της νυν κυβερνητικής εκπροσώπου της Νέας Δημοκρατίας Αριστοτελίας Πελώνη, με τις οποίες «χλευάζει πατρίδα, Ορθοδοξία, παράταξη, πρώην πρωθυπουργούς κλπ.)» έθεσε επί τάπητος ένα σοβαρό ζήτημα με δύο τουλάχιστον παραμέτρους:

Η πρώτη έχει σχέση με την συνέπεια των λόγων των πολιτικών προσώπων και με την μεταστροφή των απόψεών τους, ως παρεπόμενη της ένταξης τους σε έναν πολιτικό χώρο, στον οποίον άλλοτε δεν ανήκαν. Ουδείς μπορεί να κατηγορήσει κάποιον, αν αυτή η μεταστροφή είναι ειλικρινής απόρροια σταδιακής μετεξέλιξης, που έρχεται μαζί με την διεύρυνση της γνώσης, την εμπειρία της ζωής, την μεταβολή των συνθηκών και την ιδεολογική  και γενικότερη πνευματική ωρίμανση. Εκείνο που ενοχλεί είναι η εντύπωση ότι, αυτή η μεταστροφή δεν είναι αποτέλεσμα  των προαναφερόμενων φυσιολογικών εξελικτικών διαδικασιών, αλλά  συμπίπτει με την αιφνίδια ανάληψη κάποιου αξιώματος, που, εκ των πραγμάτων υπαγορεύει την συνήθως σιωπηρή «προσαρμογή» στα νέα δεδομένα που επιβάλλουν τα νέα καθήκοντα…

Στην περίπτωση της κυβερνητικής εκπροσώπου, η αντίδρασή της στο σχόλιο του Ανδρέα Κατσανιώτη έχει δύο σκέλη: Κατ’ αρχήν είναι ορθή η επισήμανση ότι «τότε» δεν λειτουργούσε ως κυβερνητική εκπρόσωπος αλλά ως δημοσιογράφος. Επειδή όμως τα αρνητικά σχόλια της ήταν χλευαστικά και ειρωνικά θεσμών, αξιών και συγκεκριμένων προσώπων, με βάση την ιδεολογική αντίθεσή της και όχι απλά την ανάγκη διατύπωσης μιας δημοσιογραφικής άποψης, θα περίμενε κανείς ότι η κυβερνητική εκπρόσωπος θα αισθανόταν την ανάγκη να αιτιολογήσει, έστω υποτυπωδώς, την σημερινή μεταστροφή της και όχι  να ομιλεί για «ιερά εξέταση», «φθηνή τακτική» και την «απελπισία κάποιων»…

Δεν το έκανε, με αποτέλεσμα να ενισχύονται, αντί να καταλαγιάζουν ο προβληματισμός και τα ερωτηματικά για τυχόν «ευκαιριακή» και όχι ειλικρινή μεταστροφή…

Η δεύτερη παράμετρος έχει σχέση με την συνείδηση της Παράταξης. Η Νέα Δημοκρατία είναι ένα φιλελεύθερο, δημοκρατικό, πατριωτικό κόμμα, που στηρίζεται στην εθνική, ορθόδοξη και ευρωπαϊκή συνείδηση των φίλων της, οι οποίοι στήριξαν και στηρίζουν όλες τις μεγάλες επιλογές της εκάστοτε ηγεσίας της, με κοινό παρονομαστή την ασφάλεια της χώρας και την ευημερία των πολιτών της.

Ο ιδρυτής του κόμματος, ο αείμνηστος Εθνάρχης Κωνσταντίνος Καραμανλής, δύο φορές έκανε διεύρυνση του δυναμικού της Παράταξης με την προσχώρηση φιλελευθέρων βουλευτών, στα μέσα της δεκαετίας του ’50 (μεταξύ των οποίων και ο μετέπειτα ηγέτης της Νέας Δημοκρατίας Ευάγγελος Αβέρωφ, αλλά και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Τσάτσος) και μετά την μεταπολίτευση, στο τέλος της δεκαετίας του ’70, με την προσχώρηση κεντρώων βουλευτών, μεταξύ των οποίων και ο  μετέπειτα ηγέτης του κόμματος και πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Μητσοτάκης.

Η προσχώρησή τους όμως δεν ερμηνεύθηκε ποτέ από την κομματική βάση ως συνέπεια καιροσκοπικής επιλογής, διότι αυτό το «νέο αίμα» ταυτίστηκε με την Παράταξη και την ιστορία της και μίλησε και μάλιστα με πάθος, στην ψυχή και στην καρδιά των οπαδών της.

Έχει, συνεπώς, ιδιαίτερη σημασία να αισθάνεται ο κόσμος της Παράταξης ότι οι ανοικτές πόρτες της Νέας Δημοκρατίας δεν είναι για εκείνους που απλά και μόνον ορέγονται τη νομή της εξουσίας, την αναρρίχηση σε αξιώματα και την απόλαυση της κυβερνητικής διαχείρισης.

Γι’ αυτό και η επιθυμία εκείνων των περισσότερο ή λιγότερο  επωνύμων, που αποφασίζουν ξαφνικά να ενδυθούν το περίβλημα της Νέας Δημοκρατίας, χωρίς, ταυτόχρονα, να το «λέει και η καρδιά» τους, θα έπρεπε να ελέγχεται και να «ξεσκονίζεται» με περισσότερη φροντίδα και περίσκεψη.

Για λόγους σεβασμού της συνείδησης της Παράταξης και της αξιοπρέπειας των οπαδών και των φίλων της, που δεν ανέχονται να προσβάλλονται από τον καιροσκοπισμό,  την αμετροέπεια και την εξουσιαστική βουλιμία κάποιων…

Οι οποίοι, μάλιστα, δεν υπερτερούν σε ήθος και ποιότητα έναντι παραδοσιακών και συνεπών στελεχών της Παράταξης.-