«Εθισμένο Ισραήλ»-Γράφει η Αγγελική Παπαγεωργίου*

Παλαιστίνιοι και Ισραηλινοί. Δύο λαοί και μια γη. Θρησκευτικές και εθνοτικές διαφορές. Συγκρούσεις, άμετρη βία, πόλεμος, διαίρεση και πόλωση. Ένα κράτος που έχει στην κατοχή του ένα άλλο και μια δύναμη που έχει επιβάλλει απαρχάιντ σε έναν λαό. Αυτή είναι η πραγματικότητα σήμερα στο Ισραηλινό κράτος.

Αυτή είναι η πραγματικότητα του Ισραήλ από το 1920 και έπειτα.

Σήμερα γίνεται λόγος για διεθνές δίκαιο, ανθρώπινα δικαιώματα που βρίσκονται στην κορυφή του, για αξίες, για ισοτιμία και ισονομία. Οι συγκρούσεις, η άμετρη βία, ο πόλεμος, η διαίρεση και η πόλωση αποτελούν την έμπρακτη επιβεβαίωση της εφαρμογής αλλά και επιδίωξης του διεθνούς δικαίου (;).
Το Ισραήλ ζει σε καθεστώς κατοχής και εγκλήματος. Αναπνέει από τις χημικές ουσίες και επιβιώνει μέσα από το αίμα. Ζει σε συνθήκες ανελευθερίας, εγκληματικότητας , φόβου, μισαλλοδοξίας. Αυτό ακριβώς είναι το λάθος, όπως δηλώνουν ισραηλινοί αντιφρονούντες. Το λάθος ότι το Ισραήλ πράττει το έγκλημα σε συνέχεια με ασταμάτητο ρυθμό. Δεν διδάσκεται από αυτό αλλά μάλλον διογκώνει το μέγεθος του. Ο άξονας πλεύσης στο Παλαιστινιακό δεν φαίνεται να αλλάζει.
Σε αυτό το σημείο , οι Δυτικές κυβερνήσεις πρέπει να δράσουν με μετριοπάθεια. Η μετριοπάθεια δεν σημαίνει την αποστασιοποίηση από τα δρώμενα, την ουδέτερη στάση και την απραξία. Έχει σχέση με τον διαχωρισμό του δίκαιου από το άδικο αλλά και τον εντοπισμό του άδικου με την ταυτόχρονη επιδίωξη του. Η μετριοπαθής στάση ενέχει μια αντικειμενική ματιά πάνω σε κάθε γεγονός ασχέτως της θέσης μέσα σε αυτό. Επισημαίνει την μέση λύση μέσα στην προβληματική κατάσταση. Δεν είναι απλή στάση αλλά σίγουρα είναι απαραίτητη.
Και ξανά , οι Δυτικές κυβερνήσεις πρέπει να δράσουν με μετριοπάθεια. Η φαινομενική και πολύ επιφανειακή υποστήριξη μέσα στο πλαίσιο της διεθνούς ευσυνειδησίας υποδηλώνει ανικανότητα κατ΄επιλογή. Η εγκληματικότητα και η βάναυση καθημερινότητα του Ισραήλ αποτελεί το καμπανάκι για την διεθνή επαγρύπνιση, για την έμπρακτη μετριοπάθεια. Όλοι οι υποστηρικτές της ανθρώπινης ύπαρξης και συνύπαρξης με πυλώνες τον σεβασμό και την ελευθερία οφείλουν να υψώσουν την φωνή. Η καταδίκη του φανατισμού και του πολέμου μάλλον πρέπει να αποτελέσει κοινή επιδίωξη. Κι΄ας διανύουμε τον 21ο αιώνα.
Το κράτος Ισραήλ είναι βυθισμένο μέσα σε πολλές δεκαετίες στην κατοχή και την αδικία. Ζει σε συνθήκες εθισμού. Ένας εθισμένος άνθρωπος δεν μπορεί να διακρίνει το δίκαιο από το άδικο , το πρέπον από το απρεπές, το αξιοπρεπές από το ευτελιστικό. Βρίσκεται σε ένα ατέρμονο τέλμα παρέα με την στάχτη του τσιγάρου του. Η εξάρτηση αντιμετωπίζεται μονάχα με την εξωτερική βοήθεια και συνειδητοποίηση. Αυτός ακριβώς πρέπει να είναι ρόλος της Δυτικής κοινότητας. Το χέρι σωτηρίας μέσα στην τοξικότητα.
Όπως φαίνεται, αξίες που θεωρούνται δεδομένες σε άλλες κοινωνίες αποτελούν ένα άγνωστο σενάριο σε άλλες. Τέτοιες είναι η ειρήνη , η αλληλεγγύη , η ελευθερία. Η κοινή επιδίωξη τους αποτελεί βαρυσήμαντο στόχο.
Το Ισραήλ αναζητά δικαίωση σε λάθος δρόμο. Έχει έρθει η στιγμή να λειτουργήσει η πυξίδα της Δύσης. Κι΄ας διανύουμε τον 21ο αιώνα.
*Η Αγγελική Παπαγεωργίου είναι φοιτήτρια Δημοσιογραφίας και ΜΜΕ στο Α.Π.Θ.