Δεν υπάρχει ΕΣΥ χωρίς συμμετοχή και ρυθμιστική παρέμβαση του κράτους

Του Τάκη Γεωργακόπουλου (*)

Το ΕΣΥ μετά το 1983, αναμένει την αποδόμησή του ή μάλλον την πλήρη κατάργησή του από την πολιτική δύναμη που το πολέμησε από την γέννησή του.

Η εξαγγελία του πρωθυπουργού πως ” Εθνικό Σύστημα Υγείας δεν είναι υποχρεωτικά κρατικό σύστημα Υγείας” πέρα για πέρα εσφαλμένη και θεωρητικά αλλά και πολιτικά-πρακτικά, δείχνει πως η κυβέρνηση επιθυμεί πλέον να αποστασιοποιηθεί από την συμμετοχή του κράτους στην στήριξη του ΕΣΥμ, του δημόσιου νοσοκομειακού συστήματος που κατά την περίοδο της πανδημίας στήριξε την κοινωνία, τους ασθενείς και απέδειξε ότι δεν μπορεί να υπάρχει κράτος χωρίς δημόσιο σύστημα υγείας, χωρίς το ΕΣΥ!
Αλλά και από την άλλη πλευρά, δεν μπορεί να υπάρχει Εθνικό Σύστημα Υγείας χωρίς την παρέμβαση του κράτους και χωρίς το κράτος να ασκεί τον ρυθμιστικό του ρόλο, θεσμικά, οικονομικά και κοινωνικά στο ίδιο το υγειονομικο σύστημα.
Αποτελεί πολιτική αφέλεια να ισχυρίζεται κάποιος ότι ένα Εθνικό Σύστημα Υγείας μπορεί να υπάρξει χωρίς κρατική εποπτεία και χωρίς συμμετοχή του κράτους στην οικονομική του στήριξη, στις λειτουργίες του, στον προσδιορισμό του αναγκαίου ανθρώπινου δυναμικού αλλά και στον καθορισμό και διάθεση των αναγκαίων πόρων ώστε να μπορεί αυτό το Εθνικό Σύστημα μέσα από τις δημόσιες δομές του να παρέχει ασφαλείς υπηρεσίες υγείας στον ασθενή αλλά και να είναι άμεσα προσβάσιμο όταν το έχει ανάγκη ο ασθενής, καθώς και να εμπνέει εργασιακή ασφάλεια στους εργαζομένους σε αυτό.
Σε αντίθεση με τον πρωθυπουργό που έδωσε το στίγμα της επερχόμενης διάλυσης του ΕΣΥ, ο υπουργός υγείας Βασίλης Κικίλιας αναγνώρισε την προσφορά του ΕΣΥ λέγοντας δημόσια πώς ”το ΕΣΥ στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων, καθως είναι φτειαγμένο να υπηρετεί τον άνθρωπο και τις ανάγκες του”.
Όμως το διαφορετικό στίγμα που έδωσε ο πρωθυπουργός, για την μη συμμετοχή του κράτους στην λειτουργία του ΕΣΥ, δείχνει πώς οδεύουμε για την εισβολή των ιδιωτών στο ΕΣΥ ή καλύτερα για την εκχώρηση λειτουργιών του δημόσιου νοσοκομείου σε ιδιώτες επιχειρηματίες που δραστηριοποιούνται στο χώρο της υγείας, με στόχο να καρπωθούν κι αυτοί, μερίδιο από την κρατική χρηματοδότηση που διατίθεται για την λειτουργία των νοσοκομείων αλλά και από τους πόρους του ΕΟΠΥΥ (περί τα 5,3-5,6 δις ετησίως) που χρηματοδοτεί, ως ”μοναδικός αγοραστής υπηρεσιων υγείας”, τις δαπάνες που προκαλούνται από τον ιδιωτικό τομέα υγείας.
Θεωρητικά συζητώντας αλλά και πρακτικά λογιζόμενοι, δεν νοείται Εθνικό Σύστημα Υγείας χωρίς την συμμετοχή του κράτους. Διότι δεν μπορεί το κράτος να αποστασιοποιείται από ότι θεωρείται Εθνικό.
Στην περίπτωση του ΕΣΥ, η διάσταση κράτους και εθνικού συστήματος είναι τεχνητή, προκειμένου να δικαιολογήσει (;) τον στόχο της αποστασιοποίησης του κράτους που επιδιώκει η Κυβέρνηση, από την ευθύνη χρηματοδοτικής στήριξης αλλά και θεσμικής παρέμβασης στα ζητήματα λειτουργίας του ΕΣΥ και ειδικότερα του Νοσοκομειακού Συστήματος.
Τα πράγματα θα εξελιχθιούν τραγικά αν επιμείνει να θεσμοθετήσει η Κυβέρνηση την εκχώρηση λειτουργιών του νοσοκομείου σε ιδιώτες.
Θα επηρεάσει αρνητικά και την περίθαλψη των ασθενών, αλλά και τις εργασιακές σχέσεις (άμεσα και προοπτικά) των εργαζομένων στο Νοσοκομειακό Σύστημα.

(*) Ο Τάκης Γεωργακόπουλος είναι γιατρός, πνευμονολόγος, Διευθυντής ΕΣΥ στην ΜΕΘ ΓΝΠ ”Άγιος Ανδρέας” και πρώην αντιπρόεδρος ΕΟΠΥΥ