Ακρόπολη, διατήρηση πνεύματος ή πρωτοπορία εποχής;»-Γράφει η Αγγελική Παπαγεωργίου*

Πολλά είναι τα δείγματα της ελληνικής πολιτισμικής συνέχειας κατά μήκος του ελλαδικού χώρου. Άλλες εποχές και άλλες δεκαετίες αποτυπώνονται σε μνημεία τα οποία ταυτόχρονα λειτουργούν ως αποδείξεις της ελληνικής αλλά και παγκόσμιας πολιτισμικής ιδέας.

Η Ελλάδα το 1981 υπογράφει την συνθήκη της UNESCO σύμφωνα με την οποία μνημεία που πληρούν τα κριτήρια για να ενταχθούν στην παγκόσμια πολιτισμική κληρονομιά και πνευματική περιουσία, πρέπει να διατηρούνται και να προστατεύονται από κάθε είδους φθορά. Το μνημείο της Ακρόπολης ,που απεικονίζει την πνευματική άνθηση της κλασσικής Ελληνικής περιόδου, εντάσσεται στα μνημεία που κληροδοτούνται ένδοξα στις επόμενες γενιές της παγκόσμιας ολότητας.
Πρόσφατα, έγινε γνωστή η πρόθεση του ελληνικού κυβερνητικού χώρου να επιτρέψει σε πολύ διάσημο οίκο μόδας να διεξάγει φωτογραφίσεις στο μνημείο της Ακρόπολης. Το βασικό επιχείρημα βασίζεται στην πρόθεση γνωστοποίησης της ελληνικότητας , του πολιτισμικού κάλλους , της πνευματικής μεστότητας ήδη από την αρχαιότητα σε ολόκληρο τον πλανήτη.
Οι αντιπαραθέσεις κυβέρνησης και αντιπολίτευσης είναι έντονες ενώ δημοσιεύσεις με ειρωνικό ύφος και καυστική χροιά σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης, κυρίως το twitter ή με ελληνικούς όρους κελάηδισμα, από τη μία και την άλλη πλευρά μονοπωλούν σιγά σιγά το ενδιαφέρον. Το βασικό και πολύ σαφές ερώτημα που ανάγεται έπειτα από αυτή την απόφαση έχει ως εξής: Η διατήρηση και η προστασία του πολιτισμού συνάδει με την πρωτοποριακή και ραγδαία τάση της εποχής; Ή καλύτερα η άρνηση της κοινής πορείας μεταξύ πολιτισμού και πρωτοπορίας , αυτόματα επισημαίνει επιστροφή στην παρωχημένη και έγκλειστη σκέψη;
Πράγματι , η εμβέλεια της φήμης του οίκου μόδας σε συνδυασμό με το χρηματικό αντίκρισμα που θα καταβάλλει είναι πολύ υψηλά. Η ιστορία του μετρά από το 1950 ενώ το κοινό ,στο οποίο απευθύνονται τα παραγώμενα προϊόντα του, παρουσιάζει οικονομική ευχέρεια. Το πάντρεμα του πολιτισμού με την επιταγή της μόδας αποτελεί μια κίνηση με βαθιά επικοινωνιακούς στόχους. Θυμίζει την προσπάθεια γνωστής εταιρείας ανθρακούχου αναψυκτικού το 2019 να επικοινωνήσει το προϊόν της με την πνευματική σύγκριση της σπουδαιότητας του μνημείου της Ακρόπολης και του γνωστού αναψυκτικού. Οι αντιπαραθέσεις και πάλι υφίσταντο και η διαφημιστική καμπάνια αποσύρθηκε.
Σε αυτό ακριβώς το σημείο έγκειται η έννοια της πρωτοποριακής σκέψης και προσπάθειας. Η χρησιμοποίηση, και όχι η χρήση , του πολιτισμικού παρόντος και παρελθόντος για την επικοινωνιακή αυξητική τάση και επιθυμία.
Η σπουδαιότητα μιας ιστορικής και πνευματικής ιδέας αποπνέει την σημαντικότητα της από την ίδια της την ουσία. Η ελληνικότητα, η ομορφιά, η διατήρηση, η ευστροφία, η άνθηση αλλά και η ωριμότητα αποτελούν ιδέες και συναισθήματα που αποτυπώνονται στον Παρθενώνα, τα Προπύλαια, το Ερέχθειο και τον ναό της Αθηνάς Νίκης. Η σπουδαιότητα του πνεύματος δεσπόζει στο αστικό κέντρο της Ελλάδας και γίνεται ένα με τον γαλάζιο ορίζοντα της.
Η ιστορία και το πνεύμα δεν στηρίζονται σε επικοινωνιακές τεχνικές και μεθοδικά κόλπα. Η σημαντικότητα τους απαιτεί την καθορισμένη γνωστοποίηση στο παγκόσμιο κοινό μέσα από κινήσεις που προωθούν τις ιδέες που πρεσβεύουν τα ίδια τα μνημεία. Την ελευθερία, την επιβλητικότητα, την δικαιοσύνη και το κάλλος, αισθητικό και κυρίως πνευματικό.
Η διατήρηση και η προστασία από πιθανές φθορές , όπως επισημαίνει η συνθήκη της UNESCO , αναφέρεται και στην προστασία της σημασιολογίας των μνημείων. Η σφαγή των ιδεών και της πολιτισμικής συνέχειας στον βωμό της εμπορευματοποίησης υπό το πρίσμα της παγκοσμιοποίησης διαβάλλει την φήμη της Ακρόπολης.
Ένα μνημείο που πρεσβεύει την Δημοκρατία, την φωνή του λαού, την ελληνικότητα.

*Η Αγγελική Παπαγεωργίου είναι φοιτήτρια Δημοσιογραφίας και ΜΜΕ στο Α.Π.Θ.