Γρ. Αλεξόπουλος: «Στέλνουμε την ιστορία μας στην Αθήνα»

Πριν από λίγες ημέρες, φορτώθηκαν από την Πάτρα με προορισμό το Μουσείο Σιδηροδρόμων Αθηνών δύο κομμάτια της ιστορίας της πόλης που βρίσκονταν στο μηχανοστάσιο του Αγίου Διονυσίου.

Ο λόγος για την θρυλική ατμήλατο των ΣΠΑΠ, την Linke- Hoffmann του 1925 και την αυτοκινητάμαξα Uerdingen κατασκευής του 1937.

Και τα δύο θα συντηρηθούν, θα αναπαλαιωθούν και θα πάρουν τη θέση τους στο Μουσείο των Αθηνών. Ωστόσο, το γεγονός αυτό σχολιάστηκε από αρκετούς Πατρινούς, καθώς και από τον επικεφαλής της παράταξης «Πρωτεύουσα Ξανά», Γρηγόρη Αλεξόπουλο, οι οποίοι θεωρούν πως χάνεται ένα μέρος της ιστορίας της πόλης.

Συγκεκριμένα, ο κ. Αλεξόπουλος αναφέρει μεταξύ άλλων πως «η μετακόμιση αυτών των ιστορικών σιδηροδρομικών «αποτυπωμάτων» που χάνει η Πάτρα και κερδίζει η Αθήνα, μας θυμίζει μια άλλη αντίστοιχη «περιπέτεια»: τις μηχανές των άλλοτε ανθηρών βιομηχανιών της πόλης των Πατρών οι οποίες αποτελούν μέρος της βιομηχανικής ιστορίας της. Πολλές από αυτές καταστράφηκαν, άλλες λεηλατήθηκαν, κάποιες εκλάπησαν και άλλες περιμένουν την συντήρηση και αξιοποίησή τους εδώ και χρόνια.

Η νέα και σίγουρα απογοητευτική εξέλιξη σε σχέση με τα τρένα, έρχεται να φωτίσει για άλλη μια φορά την αδυναμία της πόλης να ασχοληθεί, να διασώσει και να προβάλει την ιστορία της κατά τρόπο που θα ενισχύσει το σύγχρονο προφίλ της.

Το γεγονός ότι μέχρι σήμερα η Πάτρα, δεν ενδιαφέρθηκε για την αξιοποίηση των ιστορικών της «θησαυρών», φέρνει για άλλη μια φορά στο φως, με απογοητευτικό τρόπο την αδυναμία συνειδητοποίησης ότι η πόλη έχει ανάγκη από ένα φιλόδοξο σχέδιο που θα τη βοηθήσει να βελτιώσει την εικόνα της, να βελτιώσει το προφίλ της και την οικονομική της υπόσταση, βασισμένη σε ένα σύγχρονο μοντέλο ανάδειξης της πολιτιστικής της κληρονομιάς, του μνημειακού της πλούτου και αξιοποίησης της ιστορικής της προίκας.

Στον αντίποδα αυτής της μετακόμισης των αμαξοστοιχιών του σιδηροδρόμου της Πελοποννήσου, συναντάμε πόλεις όπως η Θεσσαλονίκη και η Καλαμάτα.

Στην μεν πρώτη συναντάμε το Σιδηροδρομικό Μουσείο Θεσσαλονίκης, ενώ στη δεύτερη περίπτωση, συναντάμε το Δημοτικό Πάρκο Σιδηροδρόμων Καλαμάτας, το μοναδικό στο είδος του υπαίθριο μουσείο στην Ελλάδα, γνωστό σε όλους τους φίλους των Σιδηροδρόμων ανά τον κόσμο.

Από τη μια έχουμε δύο παραδείγματα αξιοποίησης του ιστορικού πλούτου των πόλεων κατόπιν κινητοποίησης των Φορέων των περιοχών και βεβαίως των Δήμων, με διεκδικήσεις και αναζήτηση χρηματοδοτικών εργαλείων και από την άλλη έχουμε ένα παράδειγμα μεταφοράς του σε άλλες πόλεις.

Αυτό είναι πέρα για πέρα λυπηρό και σίγουρα δεν ταιριάζει στην ιστορία της τρίτης μεγαλύτερης πόλης της χώρας.
Είναι τώρα η ώρα να αλλάξουμε τρόπο σκέψης, να αλλάξουμε τρόπο αντιμετώπισης της κληρονομιάς μας.
Η Πάτρα δεν αντέχει άλλες απώλειες».