Αρκεί μόνο η ανάληψη (πολιτικών) ευθυνών;

ΩΡΑΙΑ! Ας πούμε ότι παραιτείται ο Χαρδαλιάς και ο Χρυσοχοϊδης, τι θα αλλάξει;

Τίποτα! Λέω εγώ και θα αντιπρότεινα η αντιπολίτευση και ιδίως η αξιωματική αντιπολίτευση να αντιπροτείνει την άμεση διενέργεια εκλογών!
Όπως έκανε και ο σημερινός πρωθυπουργός, απ’όταν ανέλαβε την διακυβέρνηση της χώρας ο ΣΥΡΙΖΑ…

Διότι χρέος και ευθύνη της αντιπολίτευσης δεν είναι μόνο να επισημαίνει, τα λάθη της, στην κυβέρνηση αλλά και να την αντιμετωπίζουν πολιτικά και στην κατάλληλη στιγμή να ζητάει εκλογές ώστε να αλλάξει η κυβέρνηση, αν φυσικά η ίδια η αντιπολίτευση εκτιμάει πως θα μπορούσε να κυβερνήσει διαφορετικά. Είτε σε μονοκομματική κυβέρνηση εαν τα ποσοστά των εκλογών το επιτρέψουν, είτε σε συνεργατική κυβέρνηση αν τα ποσοστά το …δεν ”επιτρέψουν” ή το επιβάλλουν οι συνθήκες διακυβέρνησης της χώρας.
Το ζητούμενο αυτή την στιγμή είναι, να υπάρχει εναλλακτικό σχέδιο, διαφορετικής διακυβέρνησης και διαφορετικών χειρισμών κάθε έκτακτης κατάστασης, από τον κρατικό μηχανισμό.

Πως όμως να χειρίζεται τα πράγματα διαφορετικά ο κρατικός μηχανισμός, με τους ίδιους ανθρώπους;
Με τους ανθρώπους που μπορούν να υπονομεύουν κάθε απόφαση που δεν …γουστάρουν ή που αντιλαμβάνονται διαφορετικά;
Διότι περί αυτού πρόκειται, αφού ο δημόσιος τομέας σε όλους τους αρμούς του, εξουσιάζεται βασικά από όσους εργάζονται σε αυτόν και όχι από την κυβέρνηση, ακόμη κι αν σε επιτελικές θέσεις είναι πρόσωπα που εμπιστεύεται κάθε κυβέρνηση…

Κι αυτή η διαπίστωση έχει να κάνει με την διαχρονική κουλτούρα που έχει διαμορφωθεί και διαπερνά όλες τις πτυχές διοίκησης του κρατικού μηχανισμού, έχοντας διαμορφώσει μικρές εστίες εξουσίας σε κάθε τμήμα, σε κάθε διεύθυνση των δημοσίων υπηρεσιών.

Η εμπειρία της διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και η διαδοχή της από την Νέα Δημοκρατία αυτό δείχνει, όπως και η εμπειρία από την διακυβέρνηση, παλιότερα, του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ που εναλλάσσοντο στην εξουσία.

Το Δημόσιο σε όλες τις υπηρεσίες του θέλει αλλαγές εκ βάθρων. Πρώτα θεσμικές με νομοθετήματα που ΔΕΝ θα επιτρέπουν να κάνει καθένας του κεφαλιού του αλλά θα ελέγχεται άμεσα αν δεν κάνει ότι επιτάσσουν οι νόμοι. Δεν χρειάζεται νόμος για την…εφαρμογή των νόμων, όπως έλεγαν παλιότερα αλλά, δυνατότητα στην ίδια την δημόσια διοίκηση να αλληλοελέγχεται και να αυτοελέγχεται, χωρίς περιθώρια συγκάλυψης ή επιβολής διοικητικών κυρώσεων-χάϊδεμα.

Την ευθύνη όμως για την διατύπωση των νόμων και των νομοθετικών προβλέψεων έχει κάθε φορά η Κυβέρνηση ή/και η κοινοβουλευτική πλειοψηφία που διαμορφώνεται στις ψηφορίες. Το να διαπιστώνεις ότι ΄΄κυβερνάμε ένα κράτος με αυθαιρεσίες” δεν αρκεί, αν δεν μπορείς έγκαιρα και αποτελεσματικά να σταματήσεις θεσμικά, με νόμο αυτές τις αυθαιρεσίες και να διαμορφώσεις ένα θεσμικό πλαίσιο τέτοιο που να μην επιτρέπει εγκληματικές αυθαιρεσίες.

Διότι οι αυθαίρετες δομήσεις και η κακοποίηση του φυσικού περιβάλλοντος αλλά και η έλλειψη, πχ. αντιπυρικής προστασίας, αποτελούν έγκλημα κατά της κοινωνίας και των πολιτών. Κι αυτό δεν διορθώνεται με ανάληψη πολιτικών ευθυνών αλλά, με αλλαγή του πολιτικού σκηνικού και δέσμευση ότι θα αλλάξει άμεσα όλο το πλαίσιο, θεσμικά και διοικητικά, αντιμετώπισης των πυρκαγιών ή των πλημμυρών και κάθε επικίνδυνου καιρικού ή φυσικού ή και προκλητού φαινομένου που θέτει σε κίνδυνο ζωές ανθρώπων αλλά και καταστρέφει το ίδιο το περιβάλλον. Το Δημόσιο και οι υπηρεσίες του, άρα και η Κυβέρνηση που το εποπτεύει, έχουν τεράστια ευθύνη έναντι των πολιτών και της κοινωίας συνολικά!

Το ζητούμενο για καθέναν από εμάς και όλους μαζί είναι, να υπάρχει ασφάλεια στην καθημερινότητα, στην διαβίωση, στην εργασία, στην διασκέδαση αλλά και εναισθησία από όλους, για κάθε κατάσταση που θέτει σε κίνδυνο την ζωή μας.

—
Τάκης Γεωργακόπουλος
Γιατρός Πνευμονολόγος
Διευθυντής ΕΣΥ/ΜΕΘ