Ασημένια από… κούνια!

Η Ντένια Κουρέτα μιλάει αποκλειστικά στην «Γνώμη» για την Εθνική μας ομάδα, για το παρόν της και για το μέλλον της

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟΝ ΤΑΣΟ Α. ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟ

Όταν έχεις γονείς που αγαπούν τον αθλητισμό και συνάμα έχουν υπάρξει αθλητές του πόλο με διεθνείς εμπειρίες, είναι επόμενο να… γαλουχηθείς μαζί τους, πράττοντας ότι και οι ίδιοι… Έτσι το παιδί ακολουθεί τις κλίσεις των γονιών και σύμφωνα με τον θυμόσοφο λαό μας, το «μήλο πέφτει κάτω από τη μηλιά».

Και αυτό το έπραξε με τον καλύτερο τρόπο η Διονυσία (Ντένια) Κουρέτα (κόρη του πρώην διεθνούς αθλητή του πόλο αντιπρόεδρου του ΠΕΑΚ και μέλους της ΚΕΔ Μιχάλη Κουρέτα) η οποία μόλις στα 16 της (γεννημένη στις 18/9/2005), κατάφερε το… ακατόρθωτο. Αφού δούλεψε σκληρά όλα της τα χρόνια στην Ναυταθλητική Ένωση Πατρών, αγωνιζόμενη από μικρή ηλικία, βρέθηκε για πρώτη φορά στην Εθνική ομάδα Νεανίδων και με την πρώτη της κλήση στο αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα, πήρε μέρος στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα υδατοσφαίρισης που διεξήχθη από τις 21 έως τις 29 Αυγούστου στο Σίμπενικ της Κροατίας, κατακτώντας τη δεύτερη θέση και το ασημένιο μετάλλιο, χάνοντας το χρυσό από την πανίσχυρη Ρωσία.

«Πυροβόλησε» 12 φορές!

Μια επιτυχία που πανηγυρίστηκε έξαλλα από όλες τις αθλήτριες της Εθνικής μας, μιας και είχαν απέναντί τους ομάδες, που στα.. χαρτιά τουλάχιστον φαίνονταν ως τα φαβορί. Όμως οι μικρές έφεραν τα πάνω-κάνω και πρωτίστως η Ντένια Κουρέτα (δεξιόχειρας φουνταριστός), που με τα 12 γκολ που σημείωσε, έβαλε και αυτή το δικό της «λιθαράκι», προκειμένου να έρθει το μετάλλιο για τη χώρα μας. Η Ντένια Κουρέτα, άνοιξε την καρδιά της στην «Γνώμη» και μιλάει αποκλειστικά για το επίτευγμά της με την Εθνική μας ομάδα, για το παρόν της, αλλά και για το μέλλον της κρατώντας πάντα, χαμηλούς τόνους.

-Γιατί πόλο κι όχι άλλο άθλημα;

«Η αλήθεια είναι ότι αν και με παρότρυνε ο μπαμπάς μου από πολύ μικρή ηλικία να ασχοληθώ με το άθλημα του πόλο, εγώ προσωπικά αρνιόμουν πεισματικά. Για να μην του χαλάσω το χατίρι δειλά δειλά ξεκίνησα με αποτέλεσμα να κολλήσω το «μικρόβιο» του εν λόγω αθλήματος. Μου άρεσε δεν λέω, αλλά κάποια στιγμή τα στύλωσα, δεν ήθελα να συνεχίσω. Και προς τιμή των γονιών μου, ήσαν μαζί μου σε κάθε απόφασή μου. Κι όταν άρχισα να μεγαλώνω, τους ζήτησα από μόνη μου να ασχοληθώ ενεργά. Έτσι πήρα την απόφαση να επιστρέψω ξανά στην πισίνα, που τόσο λατρεύω…».

-Ποιος ήταν αυτός, που σου έδωσε την ώθηση, όταν πήρες την μεγάλη απόφαση να αρχίσεις προπονήσεις και να φτάσει η ώρα στο να συμμετέχεις στους αγώνες του Πανελληνίου Πρωταθλήματος;

«Είχα κλείσει τα έντεκα χρόνια μου και στην ομάδα της ΝΕΠ όπου τώρα βρίσκομαι ως αθλήτρια συμμετέχοντας στο πρωτάθλημα της Α1 Εθνικής κατηγορίας γυναικών πόλο, είχα προπονητή τον Δημήτρη Μπιτσάκο και προπονήτρια την Σοφία Μανέτα, που μου έλεγαν μην σταματάς συνέχισε. Και στον αγώνα κορασίδων με τον Εθνικό Πειραιώς με έριξαν στην πισίνα. Τότε κατακτήσαμε το πρώτο μας μετάλλιο, η χαρά μου που το έβαλα στο στήθος ήταν μεγάλη και ακόμη τη θυμάμαι…».

-Θυμάσαι τι σου εκμυστηρεύτηκε το δίδυμο των προπονητών σου, πριν βουτήξεις στην πισίνα;

«Προσωπικά είχα άγχος, δεν περίμενα ότι θα αγωνιστώ στον συγκεκριμένο αγώνα, ωστόσο πίστευαν οι δυο τους σε εμένα και θυμάμαι πως μου είπαν: «Μπες μέσα και μην σε νοιάζει, παίξε το παιχνίδι σου». Αυτό έκανα, φυσικά φοβόμουν μην κάνω λάθος, όμως με την ώρα και με τη βοήθεια των συμπαικτριών ξεπέρασα τα πάντα. Πάντως ήταν πρωτόγνωρο συναίσθημα».

-Η κλήση σου στο αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα και δη στην Εθνική ομάδα Νεανίδων ήταν αυτοσκοπός;

«Ναι και το λέω μέσα από την ψυχή μου. Είχα δουλέψει πολύ σκληρά όλα αυτά τα χρόνια και περίμενα υπομονετικά, προκειμένου να δικαιωθώ. Ήταν για μένα όνειρο ζωής, φυσικά είμαι ακόμη στην αρχή, έκανα το πρώτο βήμα και δεν σταματώ μόνο σε αυτή την κλήση, θέλω να υπάρχει και συνέχεια και αυτό θα γίνει μέσα από την πολλή δουλειά».

-Όταν ήρθε η στιγμή να παίξετε στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα, είχατε κατά νου το μετάλλιο ή ήρθε από το… πουθενά;

«Στόχος μας σε κάθε παιχνίδι ήταν να το πάμε βήμα βήμα και είχαμε πει ότι για να μπορέσουμε να φτάσουμε στην επίτευξη ενός μεταλλίου χρειάζεται να προσπεράσουμε το εμπόδιο της Ολλανδίας. Πιστεύω ότι αυτό το ματς ήταν το κλειδί της επιτυχίας, που «ξεκλείδωσε» τη θέση στο βάθρο. Ήταν για εμάς ένα ματς πρόκληση, που τελικά μπορέσαμε και το κερδίσαμε».

-Ζήλεψες τη συμμετοχή της Ελληνοαμερικανίδας, Άννας Χαραλαμπίδου στους Ολυμπιακούς αγώνες του Τόκιο με τη φανέλα των ΗΠΑ;

«Δεν τη ζήλεψα, την θαύμασα και δεν σου κρύβω πως ξύπνησε μέσα μου η επιθυμία να καταφέρω να συμμετάσχω με την Εθνική μας ομάδα σε Ολυμπιακούς Αγώνες. Όμως για την ώρα σκέφτομαι τις προπονήσεις και το Ελληνικό Πρωτάθλημα και θέλω να βοηθήσω την ομάδα μου να πάει καλά στην Α1 Εθνική κατηγορία».

-Ποιες σκέψεις κάνεις για το μέλλον;

«Καταρχάς θέλω να είμαι υγιής, να προπονούμαι αρκετά και μέσω του πρωταθλήματος που συμμετέχω με τα χρώματα της ΝΕΠ να καταφέρω να κληθώ ξανά στο αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα για να πάμε όσο γίνεται πιο ψηλά την Εθνική μας ομάδα».

-Πριν από μερικές εβδομάδες έπεσες στη θάλασσα και βοήθησες συνανθρώπους μας από βέβαιο πνιγμό. Ήταν κίνηση στιγμής;

«Δεν το σκέφτηκα, έγιναν όλα αστραπιαία. Έβλεπα ψυχές και βοήθησα αυτές να σωθούν. Εύχομαι να μην χρειαστεί στο μέλλον, αν όμως συμβεί εκ νέου και ο Θεός με βοηθήσει να είμαι εκεί, πάλι το ίδιο θα πράξω».

-Τέλος τι συμβουλεύεις τα παιδιά της ηλικίας σου; Να ασχοληθούν με τον αθλητισμό;

«Η υπόθεση άθλησης ήταν για μένα η καλύτερη απόφαση ζωής. Διότι έτσι έχτισα χαρακτήρα άμυνας, ένιωσα συναισθήματα που δεν θα τα είχα νιώσει και παράλληλα έκανα φιλίες που θα μείνουν για μια ζωή. Προτρέπω όλα τα παιδιά να ασχοληθούν με τον αθλητισμό γενικότερα, καθώς ο αθλητισμός είναι υγεία».

ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ “Γ”