Τρίτη 19 Μαρτίου 2024
Connect with us

Άρθρα-Συνεργασίες

ΕΛΙΣΣΑΙΟΣ ΒΓΕΝΟΠΟΥΛΟΣ: Αφγανιστάν εκεί που το  μέλλον στροβιλίζεται με τον μεσαίωνα

Δημοσιεύθηκε

στις

 

Αφγανιστάν, συλλαβίζουμε την πραγματικότητα μιας χώρας που είναι εξ ολοκλήρου μεσόγεια και ορεινή, η οποία απέχει  από τη θάλασσα  περί τα 360 χλμ. και το περίγραμμά της μοιάζει με φύλλο δένδρου όπου μίσχος του φέρεται ο μεγάλος διάδρομος, η χαράδρα Βαχάν, που διασχίζει τη Χώρα από ΝΔ προς ΒΑ, δεν σου απομένει παρά η ανελέητη, στείρα στάχτη της ιστορίας της στα χέρια και αυτή με το παραμικρό φύσημα του αέρα μιας σκέψης ή μιας υπόθεσης την παρασύρει και σε αφήνει απροετοίμαστο, κενό, ρημαγμένο να κοιτάς το μέλλον αυτής της χώρας και να βλέπεις  παντού μόνο μεσαίωνες.

Μια χώρα σαν φύλλο ριγμένη στο πέλαγος της ιστορίας, των αντιθέσεων, των 50 εθνοτήτων, των διαφορετικών γλωσσών, των ανισοτήτων και της ανισομέρειας. Από εκεί πέρασε ο Μέγας Αλέξανδρος κατά την εκστρατεία του στην Ινδία, άλλωστε, η Κανταχάρ, που κάποτε ήταν και πρωτεύουσα, χτίστηκε από τον Μακεδόνα ως Ἀλεξάνδρεια .

Ο Μέγας Αλέξανδρος σε έναν από τους λόγους του μπροστά στους άνδρες που αποτελούσαν το εκστρατευτικό σώμα του Μακεδόνα βασιλιά στην εκστρατεία του στην Ασία, θα είπε τα παρακάτω λόγια, τουλάχιστον όπως τη φαντάστηκε ο συγγραφέας Στίβεν Πρέσφιλντ στο ιστορικό μυθιστόρημα «Η ματωμένη εκστρατεία».

«Φίλοι μου, όσο ολιγόχρονη κι αν είναι η παραμονή σας στα βασίλεια αυτής της χώρας, δεν μπορεί να μην παρατηρήσατε ότι εδώ κάνουμε ένα διαφορετικό είδος πολέμου. Ίσως κάποιοι από εσάς να αισθάνονται ότι δεν είναι αυτό για το οποίο στρατολογηθήκατε. Δεν είναι τα πεδία της δόξας που ονειρευτήκατε. Αυτός δεν είναι συμβατικός πόλεμος. Είναι μη συμβατικός. Και πρέπει να πολεμήσουμε κι εμείς με μη συμβατικό τρόπο». Με λίγες διορθώσεις το απόσπασμα θα μπορούσε να προέρχεται από τα χείλη ενός στρατηγού την περίοδο των αγγλοαφγανικών πολέμων του 19ου αιώνα ή ενός διοικητή των σοβιετικών δυνάμεων του ’80 ή κάποιου υψηλόβαθμου στρατιωτικού των αμερικανικών δυνάμεων  πέρυσι τέτοια εποχή. 

Κάθε εκστρατεία εναντίον του Αφγανιστάν –ανεξαρτήτως κινήτρων και στόχων– αποτυγχάνει για τους ίδιους, λίγο ή πολύ, λόγους. Οι Κινέζοι και οι Ρώσοι επιχαίρουν για τα παθήματα των Αμερικανών αλλά οι πρόσφατες χαοτικές εξελίξεις υπογραμμίζουν τους κινδύνους εμπλοκής τους. Η Κίνα ανησυχεί μήπως Ουιγούροι αυτονομιστές εισέλθουν από απόμερους διαδρόμους στη μεθοριακή της γραμμή με το Αφγανιστάν στη δυτική επαρχία Σιντζιάνγκ, ενώ έχει ζητήσει από τους Ταλιμπάν να εξαλείψουν έναν από τους παραδοσιακούς συμμάχους τους, το Ισλαμικό Κίνημα του Ανατολικού Τουρκεστάν που επιδιώκει την αυτονόμηση των Ουιγούρων.

Εξ’ ίσου περίπλοκο είναι το πρόβλημα του Αφγανιστάν για τη Ρωσία. Η Μόσχα έχει επενδύσει στη βελτίωση των σχέσεων με τους Ταλιμπάν, αντιπροσωπεία των οποίων επισκέφθηκε τη ρωσική πρωτεύουσα και η αποχώρηση των ΗΠΑ κατάφερε όχι μόνον ένα πλήγμα στο αντίπαλον δέος, αλλά άνοιξε και το δρόμο στη Ρωσία να επεκτείνει τη σφαίρα επιρροής της. Ωστόσο, το Κρεμλίνο ανησυχεί και για το λαθρεμπόριο οπίου και ναρκωτικών αλλά και την είσοδο ισλαμιστών μαχητών από το Αφγανιστάν σε πρώην σοβιετικές δημοκρατίες στο μαλακό υπογάστριό της, μεταξύ των οποίων το Τατζικιστάν, το Ουζμπεκιστάν και το Κιργιστάν.

Αλλά όλα αυτά τα γεωστρατηγικά ποιον νοιάζουν; Αυτά που πονούν είναι αυτά που επισήμανε ο Αντόνιο Γκουτέρες.

Ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ για την επερχόμενη ανθρωπιστική καταστροφή που πλησιάζει. «Μια ανθρωπιστική καταστροφή αναδύεται», ανέφερε σε ανακοίνωσή του, τονίζοντας την «επιδείνωση της ανθρωπιστικής και οικονομικής κρίσης» και «την απειλή ολικής κατάρρευσης των βασικών υπηρεσιών». Ο Αντόνιο Γκουτέρες παροτρύνει τα κράτη μέλη του ΟΗΕ «να παράσχουν επαρκή, ευέλικτη και ολοκληρωμένη χρηματοδότηση» στον αφγανικό λαό, ο οποίος, σύμφωνα με τον ίδιο, βρίσκεται «στην πιο σκοτεινή του ώρα» όσον αφορά τις βασικές του ανάγκες. «Παροτρύνω τα κράτη μέλη να βοηθήσουν ώστε οι εργαζόμενοι στην ανθρωπιστική βοήθεια να έχουν τη χρηματοδότηση, την πρόσβαση και τις νομικές εγγυήσεις που χρειάζονται για να παραμείνουν και να παραδώσουν» αυτή τη βοήθεια, πρόσθεσε στην ανακοίνωσή του. Ο επικεφαλής του ΟΗΕ υπογραμμίζει  ότι «σχεδόν το ήμισυ του αφγανικού πληθυσμού – 18 εκατομμύρια άνθρωποι – χρήζει ανθρωπιστικής βοήθειας για να επιβιώσει». Ο Γενικός Γραμματέας σημειώνει ότι «Ένας στους τρεις Αφγανούς δεν γνωρίζει πώς θα εξασφαλίσει το επόμενο γεύμα του», προσθέτοντας ότι πάνω από το 50% των παιδιών κάτω των πέντε ετών θα υποφέρει από πείνα το επόμενο έτος.

Η Δύση πρέπει να βοηθήσει με όλες τις δυνάμεις, ούτως ή άλλως κατασπατάλησε κάμποσα τρις για να νικήσει μια ηττημένη από την ιστορία αν και ανίκητη στα πεδία των μαχών  χώρα, ας προσπαθήσει να την κερδίσει με άλλους πιο ευγενικούς, λιγότερο βάρβαρους και πιο ανθρώπινους τρόπους, έχει περισσότερες πιθανότητες.

Η Δύση ας πλησιάσει το ‘’απείθαρχο’’ έθνος των εθνών, όχι σαν τον ξένο ηγεμόνα που έρχεται να δώσει λίγα αποφάγια του και  να επιβάλει το δικό του τρόπο ζωής, να ξεριζώσει δια μιας ήθη και έθιμα χιλιάδων χρόνων και να καταδυναστεύσει φτωχούς, πεινασμένους αλλά υπερήφανους ανθρώπους.

Ας έρθουμε πάλι στην αρχή, συλλαβίζοντας δεν σημαίνει ότι μαθαίνει κανείς την ιστορία, τα ήθη και τα έθιμα, τις συνήθειες και  τα περίπλοκα  πράγματα μιας χώρας εις βάθος, σημαίνει όμως ότι νοιάζεται  για το αύριο εκατομμυρίων ανθρώπων, που το μέλλον τους χορεύει σφιχταγκαλιασμένο  με τον άγριο μεσαίωνα. Συλλαβίζοντας κάποιος την πραγματικότητα μιας χώρας ποτισμένης με δάκρυα, στερήσεις και αίμα, θέλει μαζί της να ψιθυρίσει, να φωνάξει, να ουρλιάξει με όση φωνή του βγαίνει ‘’βοήθεια’’. Θέλει να ενώσει τη δύναμη της φωνή του με τις γενναίες γυναίκες που διαδήλωσαν, με ξέσκεπα τα πρόσωπά τους, στο κέντρο της Καμπούλ και να πει όχι στον Μεσαίωνα και την απανθρωπιά.

 


Ροή ειδήσεων

Advertisement