Τρίτη 19 Μαρτίου 2024
Connect with us

Αθλητισμός

Ο παραολυμπιονίκης του Τόκιο, Γρηγόρης Πολυχρονίδης, άνοιξε την καρδιά του αποκλειστικά στη «Γνώμη»

Δημοσιεύθηκε

στις

Γρηγόρης Πολυχρονίδης, ένα όνομα μια ιστορία στο άθλημα του μπότσια, καθώς έχει κατακτήσει όχι ένα, ούτε δύο, αλλά 36 μετάλλια στους Παραολυμπιακούς Αγώνες, υψώνοντας ψηλά την ελληνική σημαία, σε όλο τον κόσμο. Είχε την τύχη και την τιμή, αυτός ο «αγαθός γίγαντας», το 2016 να είναι σημαιοφόρος της ελληνικής ομάδας στους Παραολυμπιακούς Αγώνες, που διεξήχθησαν στο Ρίο ντε Τζανέιρο.

Συνέντευξη στον ΤΑΣΟ Α. ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟ

Ο Έλληνας αθλητής, συγκαταλέγεται στους μεγάλους του κόσμου κι ας μην… το αναφέρει ποτέ. Εάν κάποιος ανατρέξει στα όσα έχει πράξει στο εν λόγω άθλημα, θα διαπιστώσει ότι ανήκει στην κατηγορία του Ελβετού Ρότζερ Φέντερερ, αλλά με μια διαφορά, ό,τι έχει επιτύχει, το έχει κάνει μόνος του, χωρίς τη βοήθεια κανενός και τα τελευταία χρόνια έχει μαζί του τη συνοδό-σύζυγό του (Πατρινή στην καταγωγή) Κατερίνα Πατρώνη, που είναι ο άνθρωπος, που κινεί τα νήματα στους αγώνες, όπου κι αν λαμβάνει μέρος. Είναι όπως ανέφερε ο 40χρονος Γρηγόρης Πολυχρονίδης (γεννημένος στις 13 Αυγούστου 1981), τα δύο του χέρια.

ΑΡΙΣΤΕΥΣΕ ΣΤΟ ΛΥΚΕΙΟ, ΕΡΓΑΖΕΤΑΙ ΣΤΟ ΕΛΕΓΚΤΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ

Ο Γρηγόρης Πολυχρονίδης, γεννήθηκε στο Βατούμι της Γεωργίας και το 1989 ήρθε με την οικογένειά του στην Ελλάδα. Ανήκει στην κατηγορία των αθλητών ΑμΕΑ, καθώς πάσχει από νωτιαία μυϊκή ατροφία (SMA III). Ωστόσο, αυτό δεν τον εμπόδισε να τελειώσει με άριστα το Λύκειο, σπουδάζοντας στο Τμήμα Λογιστικής και Χρηματοοικονομικής του Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου τώρα εργάζεται στο Ελεγκτικό Συνέδριο.

«ΣΑΡΩΣΕ» ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΣΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ ΤΟΥ

Με το μπότσια, ασχολήθηκε το 2002 (στην κατηγορία BC3), «σαρώνοντας» στο πέρασμά του τα πάντα, παίρνοντας μέρος αρχικά σε πανελλήνιους αγώνες, στη συνέχεια σε πανευρωπαϊκούς και σε παγκόσμιους, ώσπου ήρθε το… μεγάλο άλμα καθώς το 2008, φορώντας το εθνόσημο στο στήθος συμμετείχε στους Παραολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου, έπειτα ακολούθησαν αυτοί του Λονδίνου τον Σεπτέμβριο του 2012 και εν συνεχεία οι Παραολυμπιακοί Αγώνες του 2016 στο Ρίο ντε Τζανέιρο. Ο Γρηγόρης Πολυχρονίδης, άνοιξε την καρδιά του, στη «Γνώμη» και σε αποκλειστική συνέντευξή του μιλάει για όλα όσα έχει επιτύχει, αλλά και για την Πάτρα, που την λατρεύει.

-Γρηγόρη, όταν αναχωρούσατε για το Τόκιο, πίστευες μέσα σου ότι θα επιστρέψεις στην Ελλάδα με μετάλλιο στο στήθος;

«Η αλήθεια είναι πως όχι, διότι υπήρχε η πανδημία κι αυτό ήταν πολύ δύσκολο από μόνο του, ωστόσο προσπαθούσα με οποιοδήποτε τρόπο να προπονούμαι για να βρίσκομαι σε καλή κατάσταση. Φυσικά γνώριζα τις δυνατότητές μου, είχα την εμπειρία για να αντεπεξέλθω της όποιας ανταγωνιστικότητας».

-Πόση ψυχή μπορεί να διαθέτει ένας αθλητής, για να κατακτήσει συνολικά 36 μετάλλια στην καριέρα του. Ποια είναι η συνταγή που ακολουθείς;

«Χρειάζεται να έχεις δύναμη, αποφασιστικότητα, αφοσίωση σε αυτό που πας να κάνεις και φυσικά υποστήριξη από τους αρμόδιους. Ευτυχώς όμως στην δική μου περίπτωση, ο Δήμος Περιστερίου, μου παρέχει χώρο για να γυμνάζομαι και από τη στιγμή που αγαπώ και λατρεύω αυτό που κάνω φτάνω στην επιτυχία, ωστόσο χρειάζεται να έχεις πάθος και αγάπη, σε ό,τι πράττεις. Από την άλλη, έχω και την υποστήριξη των χορηγών μου».

-Πώς ένιωσες όταν ήρθε το προσωπικό ασημένιο μετάλλιο και πώς όταν χάθηκε στο ομαδικό (συμμετείχαν Άννα Ντέντα και Αναστασία Πυργιώτη) το χρυσό, κατακτώντας τελικά το χάλκινο μετάλλιο;

«Η αλήθεια είναι ότι είχα στόχο το χρυσό μετάλλιο, καθώς μπροστά μου είχα τεράστιους αντιπάλους. Μπορεί να μην ολοκλήρωσα τη συλλογή μου με την κατάκτηση ενός χρυσού, παίρνοντας το ασημένιο, αλλά το χάρηκα δεόντως, καθώς τα δύο μετάλλια ήταν κάτι απίστευτο, μιας και αφήσαμε αντιπάλους πίσω, πολύ ανώτερους από εμάς. Να φανταστείς ότι πρώτος συμμετείχα εγώ κι αποκλείστηκαν μεγάλα ονόματα του αθλήματος που βρίσκονται σε υψηλότερο επίπεδο».

-Θα ήθελες να αναφερθείς στο θέμα που προέκυψε με τον τέως προπονητή σου;

«Δεν θα εισέλθω σε λεπτομέρειες κι ούτε θέλω ξανά να αναφερθώ σε αυτό το θέμα, ωστόσο είμαι απόλυτα σίγουρος ότι οι αρμόδιοι σε λίγες ώρες θα επιληφθούν του συγκεκριμένου θέματος. Το αίτημά μου, είναι αυτονόητο και είμαι πολύ ικανοποιημένος».

-Η παρουσία της συζύγου σου, Κατερίνας Πατρώνη, πόσο σε έχει βοηθήσει στο άθλημά σου;

«Καταρχάς η Κατερίνα, είναι μαζί μου 24 ώρες το εικοσιτετράωρο στους αγώνες, καθώς είναι ο άνθρωπος, που με βοηθά στο να συμμετέχω σε αυτούς. Και για να γίνω πιο σαφής, επειδή εγώ δεν έχω τη δύναμη να κουνήσω τα χέρια μου, η σύζυγός μου, είναι τα χέρια μου στους αγώνες. Μόνο εγώ βλέπω τι γίνεται στον αγωνιστικό χώρο κι όχι η Κατερίνα, διότι αν αυτό γίνει, θα αποκλειστούμε. Ζει μαζί μου την αγωνία, μιλάμε με τα μάτια».

– Θεωρείς ότι από τη στιγμή που παντρεύτηκες Πατρινή, η Πάτρα είναι η πόλη σου;

«Σαφώς και ναι. Μου έχει λείψει η βόλτα στην Ρήγα Φεραίου, νιώθω χαρούμενος όταν μας δίνεται η ευκαιρία και ερχόμαστε και είναι η πόλη που γεννήθηκε η σύζυγός μου, Κατερίνα, νιώθω την Πάτρα ως το δεύτερο σπίτι μου. Εάν το πρόγραμμά μας είναι ευνοϊκό θα έρθουμε να την επισκεφτούμε».

-Τέλος, τι θα ήθελες να πεις σε όλους όσοι έχουν κινητικά προβλήματα και αν πρέπει να ασχοληθούν με τον αθλητισμό;

«Να μην σταματήσουν να ονειρεύονται καμία στιγμή, η επιτυχία σε οποιοδήποτε άθλημα, έρχεται μέσα από τη συμμετοχή. Ο κόσμος είναι πολύ σημαντικός και προσφέρει πολλά στην καθημερινότητά μας και στον χαρακτήρα μας. Αφού δίνεται η ευκαιρία, θα ήθελα να ενθαρρύνω όλους όσοι είναι ΑμεΑ ν’ ανοίξουν τα φτερά τους και να ασχοληθούν με οτιδήποτε τους ευχαριστεί και τους ικανοποιεί».

 

 

 

Περισσότερα


Ροή ειδήσεων

Advertisement