«Ως οι ιχθύες οι θηρευόμενοι εν αμφιβλήστρω», έτσι παγίδεψε και σένα στα δίχτυα του, αξέχαστε φίλε, η ιοβόλος επιδημία σε καιρό πονηρό. Σε αποχαιρετήσαμε σήμερα με άφατη συγκίνηση και βουβό πόνο.
Αν μπορούσες να ρίξεις μια ματιά γύρω σου θα αντίκριζες τα θλιμμένα και δακρυσμένα μάτια των συναδέλφων σου, των μαθητών σου, των φίλων, των συγγενών σου.
Φέρνω στη μνήμη μου τα αξέχαστα χρόνια της συνεργασίας μας στη Διεύθυνση του 5ου Λυκείου, τον αθόρυβο, μετριόφρονα, εργατικό χαρακτήρα σου, λαλιά που δεν ήξερε από ψέμα. Είχες καταστήσει το σχολείο κύρια κατοικία σου και δευτερεύουσα το σπίτι σου. Σε ανταπόδοση όλων αυτών που πρόσφερες στους συναδέλφους σου, τους μαθητές, στην παιδεία κατά την πολύχρονη παρουσία σου στην εκπαίδευση, εμείς τι μπορούμε να σου αντιπροσφέρουμε;
Αντάξιο δώρο δεν έχουμε για σε και για το μέσα πλούτο σου, παρά μόνο τα γνήσια δάκρυά μας και την αφειδώλευτη αγάπη μας. Αυτή η αγάπη μας και η βαθιά εκτίμηση όλων μας στο έργο της ζωής σου ευχόμαστε να δώσει δύναμη και κουράγιο σε όλους τους οικείους σου, για να αντέξουν στο φοβερό πλήγμα, που «επέπεσε επ’ αυτούς άφνω».
Νίκος Ασπρογέρακας
