Το τέλος μιας εποχής-Του Διονύση Ζακυνθινού

Η ήττα του Γιώργου Παπανδρέου στις εσωκομματικές εκλογές του ΚΙΝΑΛ σηματοδοτεί επί της ουσίας και το τέλος της πολιτικής διαδρομής του. Παράλληλα, δίνει και το ερέθισμα για να καταρριφθεί ο εδραιωμένος μύθος που θέλει την Αχαΐα ως την πατρίδα της οικογένειας του.

Στην πραγματικότητα μόνο ο παππούς του πρώην πρωθυπουργού, ο Γεώργιος Παπανδρέου, γεννήθηκε στην Αχαϊα, ως γνωστόν στο Καλέντζι. Ο Ανδρέας γεννήθηκε το 1919 στη Χίο, όπου ο πατέρας του ήταν εκείνη την εποχή νομάρχης, ενώ τα παιδιά του Ανδρέα έχουν τόση σχέση με την Αχαϊα όση και ο γράφων με τη Μινεσότα των ΗΠΑ, γενέτειρα του Γιώργου.

Τα όρια μεταξύ των συμβολισμών και της πολιτικής σπέκουλας είναι συχνά δυσδιάκριτα. Ωστόσο, για ευνόητους λόγους που σχετίζονται με την προφανή αξιοποίηση του ονόματος του πατριάρχη της δυναστείας από τους απογόνους του, τόσο ο Ανδρέας όσο και ο Γιώργος ξεκίνησαν την πολιτική σταδιοδρομία τους από την Αχαϊα, στην οποία εξελέγησαν πρώτη φορά ως βουλευτές.

Η συνέχεια είναι λίγο – πολύ γνωστή σε όλους και ανήκει πρωτίστως στην ιστορία, η οποία εκτός άλλων μάς δείχνει ότι η οικογένεια Παπανδρέου δεν είχε και τόσο μεγάλο συναισθηματικό δέσιμο με τον νομό, παρά τα περί του αντιθέτου λεγόμενα.

Τη μεγαλύτερη απόδειξη αποτελεί το γεγονός ότι κατά τη διακυβέρνηση της χώρας από το ΠΑΣΟΚ, η Αχαϊα όχι μόνο δεν είχε προνομιακή μεταχείριση έναντι άλλων νομών, αλλά και μείζονα προβλήματα του παραμελήθηκαν από την κεντρική εξουσία και έμειναν επί χρόνια άλυτα.

Επί παραδείγματι, έπρεπε να θρηνήσουμε την απώλεια ανθρώπινων ζωών για να δοθεί τέλος στον εφιάλτη του «Διακουμάρη», όπως είχε αποκαλέσει ο Ανδρέας τον Διακονιάρη σε κεντρική προεκλογική συγκέντρωση του στην Πάτρα.

Και την ίδια ώρα, η Αχαϊα έμενε εκτός του δικτύου φυσικού αερίου με τον συχωρεμένο τον Άκη Τσοχατζόπουλο να μάς τάζει την κατασκευή δεξαμενών για την αποθήκευσή του!

Bαρύγδουπες υποσχέσεις και εξαγγελίες που ουδέποτε έγιναν πράξη.

Σημείο αναφοράς του μύθου ότι η Αχαϊα είναι η γη των Παπανδρέου αποτέλεσε και η αποθεωτική αποδοχή του Γιώργου στην Πάτρα, τον καιρό που βρέθηκε πρώτη φορά στο κατώφλι της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ, με χαρακτηριστικότερη εικόνα την περιφορά του στους ώμους οπαδών του κόμματος που φώναζαν: «Σήκω Ανδρέα για να δεις το παιδί της αλλαγής».

Όχι πια. Ο ίδιος δεν είναι πλέον αρχηγός, ενώ η πορεία του επαφίεται στην κρίση των ιστορικών του μέλλοντος…