Άρθρα-Συνεργασίες
«Άσκηση συναγερμού»- Της Αμαλίας Γ. Κουσαδιανού- Διδάχου
Δημοσιεύθηκε
2 έτη πρνστις
Χειμώνας του 1986 ή ’87, ταξίδι για Μπάρι Ιταλίας με το φέρρυ μποτ «Γεώργιος» της γραμμής Πάτρα – Πρίντιζι. Ένα παμπάλαιο φέρρυ, πιθανόν το χειρότερο. Αλλά πάνω από κάθε αντιξοότητα, ήταν το μάθημα που έπρεπε να δώσω, για τις σπουδές μου στο Πανεπιστήμιο του Μπάρι.
Λίγοι οι ταξιδιώτες, οι περισσότεροι επαγγελματίες με τα φορτηγά τους. Οι καμπίνες στο τελευταίο deck, δηλαδή στον πάτο του καραβιού! Και ξεκινήσαμε για Πρίντιζι.
Ξαφνικά, μεσάνυχτα και μεσοπέλαγα, άρχισε να ουρλιάζει η σειρήνα του συναγερμού! Και τότε ……. παγώνεις! Θυμάσαι μόνο ότι κατέβηκες αλλεπάλληλα σκαλιά για να φτάσεις στην καμπίνα σου. Η σειρήνα εξακολουθεί το ουρλιαχτό της, Θεέ μου βυθιζόμαστε, σκέφτεσαι, μα είσαι ανήμπορος ν’ αντιδράσεις και χρειάζεσαι κάποια λεπτά για ν’ ανοίξεις την πόρτα και να πεταχτείς έξω.
Εκεί, σ’ αυτά τα ελάχιστα λεπτά, μπροστά στο φάσμα του θανάτου από πνιγμό, είναι λες κι όλη σου η ζωή περνάει μπροστά σου. Η οικογένειά σου, οι φίλοι, οι αγάπες, οι έρωτες, οι κακιούλες και οι τσακωμοί. Οι συγγνώμες που θα όφειλες να έχεις ζητήσει ή και να απαιτήσεις ακόμα, οι σπουδές που θα μείνουν ανολοκλήρωτες, τα όνειρα που θ’ απομείνουν απραγματοποίητα. Γιατί αν το πλοίο βουλιάξει, θα πνιγείς. Από τον τρόμο χάνεις το έδαφος κάτω από τα πόδια σου, που στην ουσία δεν είναι στέρεο, αλλά το υγρό στοιχείο, η θάλασσα!
Λειτουργώντας όμως σαν ρομπότ, έχεις πάρει το σακβουαγιάζ και ήδη ανεβαίνεις τα στενότατα, σχεδόν κάθετα σκαλάκια. Δεν υπάρχει κανείς άλλος, ίσως πρόλαβαν κι ανέβηκαν νωρίτερα. Κι αν από την κούραση οι οδηγοί κοιμούνται ακόμα; Μα τι να κάνεις;
Φθάνεις επιτέλους στην αίθουσα υποδοχής όπου έντρομοι είναι όλοι μαζεμένοι εκεί.
«Στοπ! Ήταν άσκηση συναγερμού! Μπορείτε να επιστρέψετε στις καμπίνες σας! Σας ευχαριστούμε πολύ!»!!!
Και τότε, το ουρλιαχτό της σειρήνας αντικαθίσταται από τις έξαλλες φωνές των ταξιδιωτών: «Αμάν βρε παιδιά, αμάν!!» Και το ταξίδι συνεχίζεται…
Μακάρι η πυρκαγιά στο «Euroferry Olympia» να ήταν ψεύτικη! Κάτι σαν άσκηση συναγερμού ή έστω ένας φριχτός – μα περαστικός – εφιάλτης.
Μακάρι όλοι οι εγκλωβισμένοι να βγουν ζωντανοί! Ευχή όλων!!!
(*) Πτυχιούχος Φιλοσοφίας – Συγγραφέας
Σχετικά θέματα
«Το ΄21 αποτελεί διαχρονικό σύμβολο δύναμης, ενότητας και ομοψυχίας.»
ΕΛΙΣΣΑΙΟΣ ΒΓΕΝΟΠΟΥΛΟΣ: Dune: Μέρος Δεύτερο- Φαντασία, ένας κόσμος χωρίς όρια
Τιμούμε την μνήμη των νεκρών, συνεχίζοντας τον αγώνα για δικαίωση
Πιο απλή και δίκαιη Κ.Α.Π.- ΤΟΥ ΛΕΥΤΕΡΗ ΑΥΓΕΝΑΚΗ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΑΓΡΟΤΙΚΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ
Πόσο κάτω πια;
Η Πάτρα στη ζωή και το έργο του Παναγιώτη Κανελλόπουλου- Του Χρήστου Αθαν. Μούλια