ΑΠΟΨΗ: Εγκληματικότητα και βία χωρίς προηγούμενο

Εάν δεν είχαμε τον πόλεμο στην Ουκρανία, η ελληνική ειδησεογραφία θα «βούλιαζε» πάλι μέσα στην οδύνη και την ανατριχίλα αποκρουστικών εγκλημάτων. Εγκλήματα που συνεχίζονται με αμείωτη ένταση και που δείχνουν πως ο άνθρωπος είναι το πιο άγριο και απρόβλεπτο ον στον πλανήτη.

Έχουμε γράψει και πολλές άλλες φορές για αυτή την τρομερή έξαρση βίας που παρατηρείται στον τόπο μας σε αυτά τα δύο χρόνια της πανδημίας. Και δυστυχώς, δεν γίνεται να μην συνδέσουμε αυτή την έξαρση με την πανδημία. Άλλο είναι βέβαια ένας παθογόνος ιός και άλλο ο «ιός της ωμής βίας». Ωστόσο, επαναλαμβάνουμε ότι η τεράστια ψυχολογική πίεση που έχει επιφέρει η πανδημία, ίσως είναι η αιτία για να τιναχτεί «το καπάκι της χύτρας» και να βλέπουμε ένα τεράστιο τσουνάμι βίας να πέφτει καταπάνω μας, «εκφραζόμενο» πολλές φορές με ακραίες εγκληματικές ενέργειες.

Γι’ αυτό και ακριβώς όπως συνέβη με την ψηφιακή μεταρρύθμιση, η οποία εκτοξεύτηκε λόγω ανάγκης, κάτι αντίστοιχο πρέπει να γίνει πλέον και στο επίπεδο της ψυχικής υγείας στην κοινωνία.

Και για να το κάνουμε πιο απλό: Η Ελλάδα πρέπει να αποκτήσει ένα σύγχρονο και αποτελεσματικό πλέγμα δομών ψυχικής υγείας. Κάθε άνθρωπος που αισθάνεται καταπιεσμένος, που ίσως βρίσκεται στο κατώφλι της κατάθλιψης ή οποιασδήποτε παραβατικής συμπεριφοράς σε βάρος της κοινωνίας θα πρέπει να μπορεί να απευθυνθεί σε ειδικούς και να λάβει την κατάλληλη περίθαλψη. Στην κοινωνία μας σήμερα υπάρχουν άνθρωποι που έχουν ανάγκη έστω και από κάποιον να τους ακούσει, να μοιραστεί λίγο τις σκέψεις τους και να τους καθησυχάσει. Υπάρχουν και οικογένειες που αντιλαμβάνονται ότι «κάτι τρέχει» με κάποιο μέλος τους, αλλά δεν ξέρουν τι πρέπει να κάνουν και που πρέπει να απευθυνθούν. Και βέβαια, υπάρχουν άνθρωποι που εργάζονται σε πολλούς «ευαίσθητους» κλάδους και γι’ αυτό – πέρα από τα άλλα προσόντα τους – πρέπει να εξετάζονται τακτικά και ως προς το επίπεδο της ψυχικής υγείας τους.

Όπως έχουμε ξαναγράψει, τα εγκλήματα και το κακό, ποτέ δεν θα σταματήσουν. Αν όμως υπάρχει μία παράμετρος που συντείνει στην αύξησή τους – όπως για παράδειγμα η ψυχολογική πίεση λόγω της πανδημίας – η Πολιτεία πρέπει να σπεύσει και να δομήσει ένα νέο μοντέλο πρόνοιας και περίθαλψης για όσους έχουν ανάγκη.