ΑΠΟΨΗ: Χημικο-πυρηνικό «μπρα ντε φερ»

Η απώλεια του «Moskva» είναι ένα σημαντικό πλήγμα για το Κρεμλίνο, ιδιαίτερα σε επίπεδο συμβολισμών. Μία «ναυαρχίδα» του ρωσικού στόλου είναι ένα ακόμα «θύμα» ενός πολέμου που οδεύει προς τη συμπλήρωση δύο μηνών και έχει προκαλέσει πολλές «πληγές» στο γόητρο των ρωσικών ένοπλων δυνάμεων, οι οποίες στα μάτια εκατομμυρίων πολιτών της Δύσης, δεν μοιάζουν πια τόσο… τρομερές και φοβερές. Προφανώς, το ίδιο ισχύει και για τους Ουκρανούς, οι οποίοι κερδίζουν σε ηθικό και συνεχίζουν τον αγώνα τους με μεγαλύτερο πείσμα.

Το είχαμε γράψει προ ημερών, εξάλλου: Ό,τι και να γίνει στη συνέχεια, η Ρωσία έχει ηττηθεί σε αυτόν τον πόλεμο, τουλάχιστον σε επίπεδο εντυπώσεων. Έχασε την μάχη των social media, έχασε τη μάχη της όποιας ηθικής μπορεί να έχει ένας πόλεμος με τις μαζικές σφαγές. Επιπλέον όμως, έχασε και συνεχίζει να χάνει σημαντικά τμήματα των ενόπλων δυνάμεων, τόσο σε έμψυχο όσο και σε άψυχο δυναμικό.

Δεν ξέρουμε πόσες μητέρες στη Ρωσία θρηνούν για τα παιδιά τους που χάθηκαν σε αυτόν τον πόλεμο. Θα το μάθουμε πολύ αργότερα. Είναι βέβαιο όμως ότι όσο περνούν οι μέρες, τόσο πιο λαβωμένη βγαίνει η Ρωσία από έναν επιθετικό πόλεμο που ξεκίνησε και δεν πηγαίνει όπως τον προγραμμάτιζε.

Από την άλλη πλευρά βέβαια και οι δυτικοί αρχίζουν να καταλαβαίνουν ότι όσο πιο πολύ πιέζεται ο Πούτιν, τόσο πιο δυνατό γίνεται να χρησιμοποιήσει όπλα μαζικής καταστροφής. Άλλωστε, μία από τις διαχρονικές στρατηγικές του πολέμου είναι να αφήνεις πάντα στον αντίπαλο μία λύση, γιατί ένα παγιδευμένο θηρίο λειτουργεί απρόβλεπτα.

Για να είμαστε ειλικρινείς, δεν ξέρουμε πόσες πραγματικές δυνατότητες έχει ακόμα ο Πούτιν. Και ο ίδιος ξέρει ότι μία επίθεση με χημικά ή πυρηνικά, θα μετατρέψει τον ίδιο και τη χώρα του σε παγκόσμιο persona non grata, χάνοντας ακόμα και τη στήριξη όσων ακόμα τον στηρίζουν. Όμως, μιλώντας για χημικά και πυρηνικά όπλα, δεν χρειάζεται να μπούμε σε ένα τέτοιο «μπρα ντε φερ»…