Συνέντευξη ή απαντήσεις;- Γράφει η Αμαλία Γ. Κουσαδιανού

Για μία ακόμα φορά η γλώσσα μας φωνάζει:  «βοήθεια»!  Και υποκύπτουμε πάλι στον πειρασμό να βάλουμε «στη θέση τους» τις λέξεις με την ακριβή σημασία τους.

Αυτές τις μέρες ακούμε να αναφέρεται κατά κόρον η φράση: «η 33χρονη κατηγορούμενη για την δολοφονία της κόρης της, έδωσε συνέντευξη στον τάδε δημοσιογράφο».

Πότε όμως χρησιμοποιούμε την λέξη  «συνέντευξη»;  Κυρίως όταν αφορά σε δημόσια πρόσωπα, δηλαδή σε πολιτικούς ή επιστήμονες, ειδικά όταν αυτοί προβαίνουν σε ανακοινώσεις. Λέμε π.χ. «ο πολιτικός τάδε παραχώρησε ενδιαφέρουσα συνέντευξη στους δημοσιογράφους». Αλλά και, όταν ένα σημαίνον πρόσωπο κάνει επίσημες δηλώσεις, παρουσία πολλών δημοσιογράφων.

Οι καλλιτέχνες επίσης δίνουν συνεντεύξεις για την δουλειά τους, αλλά συχνά αποκαλύπτοντας και στοιχεία των συνηθειών και της ιδιωτικής τους ζωής προς χάριν των θαυμαστών τους.

Κι ακόμα οι συγγραφείς για τα βιβλία τους και γενικά οι πνευματικοί άνθρωποι με υψηλού επιπέδου αναλύσεις και τοποθετήσεις.

Υπάρχει βέβαια και η χρησιμοποίηση της λέξης «συνέντευξη» όταν αφορά σε πρόσληψη κάποιου προσώπου για εργασία, αλλά θεωρούμε την χρήση αδόκιμη.

Κι εδώ, αναρωτιόμαστε σε ποια από τις παραπάνω κοινωνικές ομάδες ανήκει η κατηγορούμενη για να χρησιμοποιείται ορθά η φράση  «έδωσε συνέντευξη»; (!).

Τέτοια υπερτίμηση της προφυλακισθείσας 33χρονης – έστω και με το τεκμήριο της αθωότητας – και τόση υποτίμηση μιας λέξης συγκεκριμένης χρήσης και βαρύτητας;

Ποιά θα είναι άραγε η επόμενη … συνέντευξη;  Μήπως του πιλότου που σκότωσε την γυναίκα του Καρολάιν;

Επιτέλους, ας σταματήσει αυτός ο «βιασμός» της ακοής μας και ας μην μας επιφυλάσσει τέτοιες «λεκτικές εμπειρίες» το μέλλον!

Αξίζει εδώ να προστρέξουμε στο λεξικό του καθηγητή Γ. Μπαμπινιώτη, όπου αναφέρει ότι μετά την απλούστερη λέξη  «συνομιλία»,  η «συζήτηση» έχει εντονότερη σημασία επειδή αφορά σε σοβαρά θέματα με απόψεις, επιχειρήματα, διαφωνίες ή αντιθέσεις.

Ισχυρότατη όμως σε σημασιολογικό φορτίο είναι η λέξη «διάλογος», που δηλώνει πιο απαιτητικές μορφές επικοινωνίας, π.χ. οι πλατωνικοί διάλογοι.

Καταλήγουμε επομένως σε μια πιο ορθή μορφή που είναι: «η κατηγορούμενη σε συνομιλία της με τον δημοσιογράφο ισχυρίζεται ότι…».

Αλλά από την άλλη πλευρά, επειδή ο δημοσιογράφος δεν είναι φίλος ή γνωστός της για να έχουν οποιαδήποτε συνομιλία, αρκεί ένα:  «στις απαντήσεις της στον δημοσιογράφο ισχυρίζεται ότι ….».

Ας μην ξεχνάμε βέβαια ότι κατά πόσο οι ισχυρισμοί είναι αληθινοί ή ψευδείς, θα αποδειχθεί πανηγυρικά όταν έλθει η κατάλληλη στιγμή……

Πτυχιούχος Φιλοσοφίας – Συγγραφέας