Τα όρια και η σεναριολογία

Γράφει η Ασπασία Ρηγοπούλου*

Εδώ και αρκετές ημέρες η περιοχή μας αλλά και ολόκληρη η χώρα κινείται στους ρυθμούς του τραγικότατου συμβάντος της απώλειας των τριών παιδιών.
Αδιαμφισβήτητα πρόκειται για συμβάν παγκόσμιας αρνητικής αναφοράς. Πλέον η υπόθεση έχει περάσει στα χέρια των αρμοδίων αρχών τις οποίες οφείλουμε να σεβαστούμε και πολύ περισσότερο να τους επιτρέψουμε να κάνουν τη δουλειά τους.
Επισημαίνω το τελευταίο διότι η όλη υπόθεση έχει ξεφύγει από την ουσία της, που είναι ο θάνατος των τριών παιδιών. Ελέω τηλεοπτικών παραθύρων και της ιντερνετικής φημολογίας και σεναριολογίας όλη η χώρα κινείται στους ρυθμούς του συγκεκριμένου θέματος.
Καταθέσεις και δικογραφίες πριν φτάσουν στα χέρια των αρμοδίων έχουν γίνει ήδη αντικείμενο εξευτελιστικής προσέγγισης σε τηλεοπτικά πάνελ και γενικότερα στα ΜΜΕ. Το μέτρο έχει χαθεί και κανείς δεν παρεμβαίνει.
Το θέμα σίγουρα πουλάει κι αυτό αποδείχτηκε στη διόγκωση της διαφημιστικής πίτας όλο αυτό το διάστημα που η κοινωνία ασχολείται με την υπόθεση αυτή.
Τελικά τα πάντα θυσιάζονται στον βωμό του χρήματος; Ακόμα και ο θάνατος τριών παιδιών μπορεί να εμπορεύεται τόσο απροκάλυπτα;
Που είναι οι αρμόδιες αρχές να παρέμβουν; Δεν υπάρχουν όρια στη δημοσιογραφία; Οι Ενώσεις Συντακτών, το Ραδιοτηλεoπτικό Συμβούλιο, οι εισαγγελικές αρχές δεν μπορούν να ελέγξουν όσους έχουν περάσει την κόκκινη γραμμή; Όλα είναι αφημένα στην τύχη τους κι όπου πάμε ως κοινωνία;
Αυτό συμβαίνει ή για την ακρίβεια αυτό καταγράφουμε να συμβαίνει καθημερινά γύρω μας. Δεν είναι τυχαίο που το θέμα αυτό επισκίασε ακόμα και το μείζον θέμα του πολέμου, της πανδημίας, της ενεργειακής κρίσης.
Η κοινωνία τρέφεται από όλο αυτό το υλικό και διψάει για το παρασκήνιο και το κουτσομπολιό. Ίσως επειδή αυτό αποτελεί κι έναν «ανώδυνο» τρόπο διαφυγής από τα καθημερινά του προβλήματα και τη σκληρή πραγματικότητα. Μήπως τελικά παραπιάσαμε πάτο;

* Η Ασπασία Ρηγοπούλου είναι γιατρός στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο της Πάτρας και δρ. της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών.