Δήμος Πατρέων: λαϊκισμός και υποκρισία- Tου Κωνσταντίνου Σβόλη (*)

Δεν με ενοχλεί που η δημοτική αρχή αποσιωπά τις 5 τελευταίες έκτακτες κρατικές επιχορηγήσεις από τους κεντρικούς αυτοτελείς πόρους, ύψους περίπου 6.000.000 ευρώ.

Δεν με ενοχλεί που αποσιώπησε και την έκτακτη χρηματοδότηση των 250.000 ευρώ (από τις 3.1.2022) για την αντιμετώπιση των ζημιών από τις πρόσφατες θεομηνίες.

Δεν με ενοχλεί που τις απαξιώνει και τις θεωρεί ως σταγόνα στον ωκεανό.

Με ενοχλεί:

-που ούτε για αυτές τις σταγόνες δεν έχει την ικανότητα να εκμεταλλευτεί και να αξιοποιήσει προς όφελος της πόλης μας,

-που στο πρώτο τρίμηνο του 2022 απορρόφησε μόλις το 1,68% (1.428.374,21 ευρώ) από τις κρατικές και ευρωπαϊκές χρηματοδοτήσεις συνολικού ύψους 85.039.204,77 ευρώ για έργα στην πόλη μας,

-που ακόμη συνεχίζει τις απευθείας αναθέσεις χωρίς σοβαρή έρευνα αγοράς,

-που κωλυσιεργεί με την απαλλοτρίωση της πλατείας Καλλιπάτειρας,

-που δεν ενδιαφέρεται για προσέλκυση ιδιωτικών επενδύσεων που θα φέρουν θέσεις εργασίας και εισόδημα,

-που συνδυάζει την ανάπτυξη και την ευημερία της περιοχής μας με την κερδοφορία του κεφαλαίου,

-που δεν χρηματοδοτεί τους εκπολιτιστικούς συλλόγους,

-που θεωρεί την ανά τρίμηνο διανομή τροφίμων σοβαρή κοινωνική πολιτική ενώ ταυτόχρονα έχει καταργήσει το δεκατιανό των άπορων μαθητών,

-που δεν χρησιμοποιεί το προϋπολογισμένο χρηματικό βοήθημα για τους άπορους συμπολίτες μας,

-που η πολιτική της είναι έμπλεη λαϊκισμού και υποκρισίας.

Με ενοχλεί η μιζέρια, η ανέχεια, η κακή εικόνα της πόλης μας, η κακομοιριά και το χαμηλό βιοτικό επίπεδο των πατρινών πολιτών.

Με ενοχλεί που για όλα τα κακώς κείμενα έχουν ευθύνη πάντα οι άλλοι και όχι η σημερινή δημοτική αρχή που ασκεί διοίκηση. Να αναζητήσουμε τις ευθύνες της κεντρικής διοίκησης αφού, όμως, πρώτα αναζητήσουμε τις ευθύνες της ανυπαρξίας μας.

Η ανάληψη ευθύνης προϋποθέτει πολιτική τόλμη, αίσθημα ευθύνης, ευθυκρισία και πολιτική αξιοπρέπεια. Στοιχεία που κάποιοι τα στερούνται.

(*) Ο Κωνσταντίνος Σβόλης είναι δημοτικός σύμβουλος Πατρέων, με την παράταξη «Πάτρα Ενωμένη» του Νίκου Παπαδημάτου