Η ιδέα για το νέο της βιβλίο με τίτλο «Η Σφραγίδα», γεννήθηκε ένα βράδυ εν μέσω lockdown και με αφορμή το αφιέρωμα στο Αναμορφωτήριο Θηλέων, στο οποίο είχε διεισδύσει η εκπομπή «Μηχανή του Χρόνου». Η φαντασία της αμέσως την οδήγησε «…στο κατώφλι του Αναμορφωτηρίου Θηλέων, εκεί όπου έγινε το μεγάλο κακό…  Πίσω από τους ψηλούς τοίχους του, μπήκαν τα θεμέλια για να πληρώσουν οι ένοχοι. Μόνο που ο δρόμος είναι μακρύς, το αίμα ρέει και τα σημάδια πονούν…», όπως η ίδια αναφέρει.

Το νέο μυθιστόρημα της συγγραφέας των μπεστ σέλερ Λένας Μαντά, με τίτλο «Η Σφραγίδα», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός, θα παρουσιαστεί στις 8 το βράδυ της Κυριακής στο χώρο του Bibliotheca – Due Piani στην Αγ. Νικολάου 47 και Κορίνθου, στην Πάτρα. Την εκδήλωση διοργανώνει το βιβλιοπωλείο «Η Γωνιά του Βιβλίου» της οικογένειας Παπαχρίστου και η πολυβραβευμένη συγγραφέας θα μιλήσει με το κοινό της Πάτρας για τη ζωή της Φρειδερίκης Ρένεση, κόρης της Λουίζας και του Βασίλη, για το σκοτεινό παρελθόν του στο παλιό αρχοντικό…

Για την νέα της ηρωίδα, για τα επίκαιρα μηνύματα της ιστορίας της σε μια εποχή που η βία παρουσιάζει έξαρση αλλά και για την αγάπη της για τη συγγραφή μιλά σε συνέντευξή της στην «Γ» η βραβευμένη συγγραφέας Λένα Μαντά.

 

«Γ»: Με τη «Σφραγίδα» μας μεταφέρετε σε ένα Αναμορφωτήριο Θηλέων; Πώς γεννήθηκε η ιδέα για το νέο σας βιβλίο;

-Την εποχή που στο μυαλό μου υπήρχαν αρκετές ιστορίες τις οποίες ήθελα να επεξεργαστώ, εντελώς τυχαία παρακολούθησα μια εκπομπή που ήταν αφιερωμένη στο Αναμορφωτήριο Θηλέων και το θέμα του με συγκίνησε πολύ, τόσο, που αποφάσισα να το εντάξω στο επόμενο βιβλίο μου.

 

«Γ»: Μιλήστε μας για την ηρωίδα σας, τη Φρειδερίκη Ρένεση.

-Η Φρειδερίκη μεγαλώνει με ένα πατέρα που δεν του αρκούσε η δύναμη που του έδινε η πατριαρχική κοινωνία της εποχής. Ήταν κακοποιητικός προς όλα τα μέλη της οικογενείας του και κυρίως με την σύζυγό του Λουίζα. Η κοπέλα υπομένει αγόγγυστα την παράλογη συμπεριφορά του, δείχνει αδύναμη και υποτονική. Μέχρι που θα καταλήξει στο αναμορφωτήριο και εκεί θα μάθει να επιβιώνει.

 

«Γ»: Την προσεχή Κυριακή θα είστε στην Πάτρα για την παρουσίαση του νέου σας βιβλίου. Ποια είναι η άποψή σας για το κοινό της πόλης;

-Έχω έρθει πολλές φορές στην Πάτρα και έχει αναγνωστικό κοινό ενθουσιώδες και ένθερμο. Μου έλειψε πολύ!

 

«Γ»: Τα βιβλία σας γίνονται best seller. Ποια είναι η συνταγή της επιτυχίας;

-Δεν υπάρχει καμία συνταγή επιτυχίας! Αν υπήρχε θα είχε… διαρρεύσει και τότε όλοι οι εκδότες θα εξέδιδαν βιβλία που είχαν γραφτεί με αυτή την συνταγή! Κι αυτό, θα ήταν θανατηφόρο για την λογοτεχνία!

 

«Γ»: Μέσα από τη «Σφραγίδα» ποιο μήνυμα θέλετε να στείλετε στο αναγνωστικό κοινό μέσα από την ιστορία σας στην σημερινή κοινωνία όπου η κοινωνία μας μαστίζεται από την βία, γυναικοκτονίες, παιδοκτονίες, κακοποίηση, μπούλινγκ;

-Τα όποια μηνύματα υπάρχουν, θα τα πάρει ο αναγνώστης διαβάζοντας το βιβλίο και θα είναι διαφορετικά για τον καθένα. Το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι η βία, η κακοποίηση, οι διάφορες σφραγίδες που μπαίνουν πάνω σε ανθρώπους και τους κατηγοριοποιούν πριν τους περιθωριοποιήσουν είναι διαχρονικά φαινόμενα. Την διαφορά θα την κάνει το σπάσιμο της σιωπής…

«Γ»: Ποιο είναι το αγαπημένο σας είδος συγγραφής;

-Αυτό το οποίο γράφω 20 χρόνια τώρα! Αν αγαπούσα κάτι άλλο θα το ακολουθούσα! Δίνω έμφαση στο κοινωνικό κομμάτι της κάθε ιστορίας μου.

 

«Γ»: Έχετε πει σε πρόσφατη συνέντευξή σας ότι «η συγγραφή, λειτουργεί πάντα θεραπευτικά» γιατί;

-Γιατί το μυαλό και η ψυχή ταξιδεύει μακριά από ότι πονάει τις ώρες που ασχολείσαι με τους ήρωες και όσα περνούν. Γιατί δεν υπάρχει χώρος για τα προσωπικά σου. Γίνεσαι ο μικρός θεός της καθημερινότητας των ηρώων σου. Έχεις δικαίωμα ζωής και θανάτου πάνω τους! Είσαι υπεύθυνος για τις επιλογές τους και καμία φορά παραδειγματίζεσαι από εκείνους και βρίσκεις λύση και στα δικά σου προβλήματα!

 

«Γ»: Τι πυροδοτεί περισσότερο τη συγγραφή σας;

Δεν υπάρχει λιγότερο ή περισσότερο. Ό,τι αλληλεπιδρά μαζί μου μπορεί να γίνει μυθιστόρημα, αλλά δεν ξέρω από πριν τι θα είναι αυτό!

 

«Γ»: Στην ψηφιακή εποχή και του εθισμού στο διαδίκτυο, ποια είναι η γνώμη σας για το μέλλον των εκδόσεων; Το βιβλίο απειλείται;

Θα επαναλάβω αυτό που λέμε στις εκδόσεις «Ψυχογιός». Επειδή ανακαλύφθηκε ο ανελκυστήρας δεν καταργήθηκαν οι σκάλες!  Το βιβλίο είναι πολύ γερό σκαρί για να απειληθεί. Και οι πωλήσεις των ηλεκτρονικών βιβλίων που παραμένουν πολύ χαμηλές το αποδεικνύουν!

 

«Γ»: Ποια είναι η συμβουλή που θα δίνατε στο αναγνωστικό κοινό;

Καμία συμβουλή δεν μου αρέσει να δίνω, ίσως γιατί δύσκολα δέχομαι εγώ συμβουλές για θέματα προσωπικά! Και η ανάγνωση ενός βιβλίου είναι απόλυτα προσωπικό και γι αυτό υποκειμενικό θέμα! Εγώ το μόνο που θα υπογραμμίσω είναι αυτό: Δεν υπάρχει καλύτερο ταξίδι μυαλού και ψυχής από αυτό που προσφέρει ένα βιβλίο!

 

Με… «υπογραφή»  στην λογοτεχνία

Η Λένα Μαντά αποτελεί ένα μεγάλο κεφάλαιο για την Ελληνική λογοτεχνία.

Με πάνω είκοσι βιβλία στο ενεργητικό της, τα οποία έχουν πουλήσει περισσότερα από 2,3 εκατομμύρια αντίτυπα, κάποια να έχουν μεταφραστεί σε διάφορες γλώσσες, δυο από αυτά να έχουν μεταφερθεί στην μικρή οθόνη, δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά.

Μια γυναίκα που έχει μια μοναδική σχέση με το κοινό της που την ακολουθεί πιστά.

Η Λένα Μαντά γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη αλλά ήρθε στην Ελλάδα σε μικρή ηλικία. Σπούδασε νηπιαγωγός χωρίς ποτέ να θελήσει να ασκήσει το συγκεκριμένο επάγγελμα. Επί τρία χρόνια είχε δικό της θίασο κουκλοθέατρου, με έργα δικής της συγγραφής. Έχει δημοσιεύσει άρθρα σε τοπικές εφημερίδες και για δύο χρόνια διετέλεσε διευθύντρια προγράμματος σε ραδιοφωνικό σταθμό των βορείων προαστίων. Είναι παντρεμένη, έχει δύο παιδιά και μένει μόνιμα στο Καπανδρίτι. Βραβεύτηκε «Συγγραφέας της Χρονιάς» το 2009 και το 2011 από το περιοδικό Life & Style.

To 2016 της απονεμήθηκε το Βραβείο Κοινού των βιβλιοπωλείων PUBLIC, στην κατηγορία «Ηρωίδα – Έμπνευση», για το μυθιστόρημά της «Μια συγγνώμη για το τέλος».

Βιβλία της έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, στα ιταλικά, στα ισπανικά, στα τουρκικά, στα κινεζικά, στα αλβανικά, στα σερβικά και στα βουλγαρικά, ενώ συνολικά έχουν πουλήσει περισσότερο από 2,3 εκατομμύρια αντίτυπα.

Συνέντευξη στην Ελένη Α. Γεωργοπούλου