Ο Ερντογάν υπό πίεση

 

 

 

Οι αναφορές του Ερντογάν στην Άλωση της Πόλης και στους Βυζαντινούς σε σχέση με τη σημερινή Ελλάδα, όπως και κινήσεις στο Αιγαίο όπως αυτή με το Cesme, θυμίζουν κάποιες παλαιότερες εποχές της εν Ελλάδι πολιτικής, όπου πολλοί επεδίωκαν να καρπωθούν ψήφους μιλώντας για τον «Νικηταρά τον Τουρκοφάγο» και το «πάλι με χρόνους με καιρούς, πάλι δικά μας θα’ ναι».

Είναι ηλίου φαεινότερο μάλλον ότι οι «κορώνες» του Ερντογάν απευθύνονται στο εσωτερικό ακροατήριο των ψηφοφόρων του και αποτελούν μέρος του σχεδιασμού του για συσπείρωση του κόμματός του, το οποίο έχει να δώσει μία κρίσιμη εκλογική αναμέτρηση το 2023. Και θα είναι μάλλον μία εκλογική αναμέτρηση που θα δοθεί υπό πολύ αντίξοες συνθήκες για τον Ερντογάν, με την οικονομία της Τουρκίας να είναι «ασθενούσα» και τη διεθνή θέση της Τουρκίας, σε σχέση με τη Δύση, στο χειρότερο επίπεδο των τελευταίων ετών.

Το ερώτημα είναι «μέχρι που μπορεί να το φτάσει ο Ερντογάν;». Και η πιο πιθανή απάντηση είναι «μέχρι εκεί που πιστεύει ότι δεν θα σπάσει το σχοινί». Υπάρχουν, ωστόσο, κίνδυνοι; Ασφαλώς και ναι. Όσο πιο πολλές είναι οι κινήσεις πολεμικών πλοίων και αεροσκαφών στο Αιγαίο, τόσο πιο πιθανό είναι ένα «ατύχημα». Φαίνεται ότι τόσο στις ΗΠΑ, όσο και στην Ευρώπη, εκτιμούν ως πολύ μικρή την πιθανότητα μίας σοβαρής κρίσης στο Αιγαίο. Όμως οι εκτιμήσεις, ενίοτε διαψεύδονται. Γι’ αυτό και κανένας στην Ελλάδα δεν πρέπει να εφησυχάζει. Και δεν αφησυχάζει…