ΤΟΥ ΔΙΟΝΥΣΗ ΖΑΚΥΝΘΙΝΟΥ

Σηκώθηκε από το καρεκλάκι που καθόταν, φόρεσε στο δεξί χέρι ένα πλαστικό γάντι και έβγαλε από την τσάντα της μια νάιλον σακούλα.

Κατόπιν άρχισε να περπατάει στα βότσαλα της παραλίας που είχε επιλέξει για το μπάνιο της, μαζεύοντας οτιδήποτε είχαν πετάξει άλλοι λουόμενοι.

Κουτάκια από μπύρες και αναψυκτικά, πλαστικά μπουκάλια νερών, λερωμένες από αποφάγια χαρτοπετσέτες, άδεια πακέτα τσιγάρων, πάσης φύσεως απορρίμματα τα έβαζε σε μια συσκευασία που οι περισσότεροι αποκηρύξαμε όψιμα (αλλά ορθά) για τα ψώνια μας, επειδή ρυπαίνει το περιβάλλον.
Οξύμωρο, ειρωνικό, γεγονός είναι ότι στην προκειμένη περίπτωση μια πλαστική σακούλα μετατράπηκε από μια ευσυνείδητη συμπολίτισσα σε ένα χρήσιμο «όπλο» για την προάσπιση του, με φόντο μάλιστα έναν μπλε κάδο ανακύκλωσης που αποδείχθηκε αχρείαστος για αρκετούς που δεν έκαναν τον… κόπο να ρίξουν σ’ αυτόν τα ανακυκλώσιμα σκουπίδια τους. Απόδειξη, ότι ήταν σχεδόν άδειος.
Πάντως, η γυναίκα που πήρε την προαναφερόμενη πρωτοβουλία δεν ήταν η πρώτη που επιδόθηκε εθελοντικά στο έργο του καθαρισμού μιας ακτής, δεν θα είναι και η τελευταία. Πολλές και πολλοί, είτε μεμονωμένα είτε συμμετέχοντας σε ομάδες, τους καλοκαιρινούς μήνες μαζεύουν απορρίμματα από θάλασσες και παραλίες. Και το κάνουν μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, χωρίς διάθεση προβολής και δίχως να περιμένουν κάποια επιβράβευση.
Είναι κι αυτή μια δράση που συνιστά έμπρακτη απόδειξη ότι αγαπάς πράγματι το περιβάλλον και δυστυχώς κρίνεται αναγκαία όσο ως λαός δεν έχουμε κάνει κτήμα μας την απαιτούμενη οικολογική συνείδηση.
Καλές οι διακηρύξεις για την προστασία του, καλά και τα σχετικά μηνύματα που εκπέμπονται, αλλά τι να τα κάνεις τα λόγια όταν δεν συνοδεύονται από πράξεις; Μένουν κενά περιεχομένου, όπως τα άδεια μπουκάλια και κουτάκια από τις μπύρες, τα αναψυκτικά και τα νερά, που πετάνε όπου βρουν όσες και όσοι στερούνται της απαραίτητης Παιδείας.
Διότι είναι πρωτίστως θέμα Παιδείας να ξέρεις ότι αφήνοντας πίσω σου σκουπίδια, δεν επιβαρύνεις, απλώς, το περιβάλλον. Επιβαρύνεις την ίδια σου τη ζωή.
Ναι, αναμφίβολα ήταν ένα σημαντικό βήμα ότι περιορίσαμε τις πλαστικές σακούλες στο σούπερ μάρκετ και αλλού, όμως αυτό δεν αρκεί. Μοιάζει με σταγόνα στον ωκεανό όσο δεν θεωρούμε ως κοινωνία, συλλογικά, αυτονόητο να μην ρυπαίνουμε την ακτή, το δρόμο, το πεζοδρόμιο, γενικότερα (και) το αστικό περιβάλλον στο οποίο ζούμε.
Πιθανόν να χρειαστούμε αρκετά χρόνια για να φτάσουμε στο επιθυμητό σημείο, ίσως θα πρέπει να περάσει μια γενεά ακόμη, για να μην συναντάς σε μια παραλία κάποιον να μαζεύει από μόνος του τα σκουπίδια των άλλων. Γιατί, απλούστατα, τότε δεν θα υπάρχουν…

Κατά την κλιμάκωση της πανδημίας, το Εθνικό Σύστημα Υγείας δοκιμάστηκε σκληρά υπερβαίνοντας τα όρια του. Κι αυτό διότι η Ελλάδα δεν αποτέλεσε την εξαίρεση της βυθισμένης Ευρώπης  στη δίνη μιας πρωτοφανούς (τον 21^ο αιώνα) υγειονομικής κρίσης.

Εκείνες τις ημέρες χειροκροτήσαμε το μαχόμενο ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό των νοσοκομείων, το οποίο, εκτός από την ηθική ικανοποίηση της ευρέως κοινωνικής αναγνώρισης για την προσφορά του, ενισχύθηκε συμβολικά και με ένα έκτακτο επίδομα.

Όμως, παράλληλα, οι δυσμενείς συνθήκες αυτές καθαυτές έθεσαν επιτακτικά το αίτημα για την ενίσχυση του ΕΣΥ,  τόσο σε μέσα όσο και με προσλήψεις μόνιμου προσωπικού.

Έρχεται, λοιπόν, σήμερα η κυβέρνηση, στο πλαίσιο των δημοσιονομικών περιθωρίων που υπάρχουν, και εξαγγέλλει τις προσλήψεις νοσηλευτών στα νοσοκομεία. Κι αυτή είναι μια πρώτη τονωτική «ένεση», που θα βοηθήσει το ΕΣΥ να σταθεί εφεξής καλύτερα στα πόδια του, ώστε να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά μια εκ νέου έξαρση της πανδημίας από το ερχόμενο φθινόπωρο, και όχι μόνο.

Αναμφίβολα, οι νοσηλευτές/τριες συνιστούν τη «ραχοκοκαλιά» του ΕΣΥ, επίσης δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι τα νοσοκομεία «πονούν» και χρειάζονται χιλιάδες περαιτέρω προσλήψεις. Ωστόσο, θα πρέπει να λαμβάνονται υπόψη και οι αντοχές του προϋπολογισμού, που καλείται μεταξύ άλλων να καλύψει πάσης φύσεως κενά στον κρατικό μηχανισμό.

Από κει και πέρα, είναι προφανές ότι με τις επικείμενες προσλήψεις θα δοθεί και η απαιτούμενη ευελιξία στα νοσοκομεία, ώστε στο μέτρο του δυνατού να τηρούν το προβλεπόμενο καθηκοντολόγιο των νοσηλευτών/τριών, η καταστρατήγηση του οποίου εκκινεί από την έλλειψη του απαιτούμενου προσωπικού.

Ακόμη κι αν αυτό δεν θα είναι απολύτως εφικτό, ας συμφωνήσουμε ότι έγινε ένα καθοριστικό βήμα στη σωστή κατεύθυνση. Άλλωστε, δεν μπορεί να γίνουν όλα από τη μια μέρα στην άλλη. Ναι μεν το ιδανικό είναι και το επιθυμητό, πλην όμως υπό τις παρούσες συνθήκες η υλοποίηση του δεν φαντάζει ρεαλιστική σε μια χώρα που μόλις σε λίγες μέρες βγαίνει από το καθεστώς της οικονομικής επιτήρησης από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

Ιδού, λοιπόν, που στους δύσκολους καιρούς που διανύουμε προέκυψαν και κάποια καλά νέα, τα οποία αποζητούσαμε όπως το ξεραμένο χώμα θέλει απεγνωσμένα το νερό.

Αρχής γενομένης από μια σημαντική εισοδηματική «ανάσα», που θα φανεί από τις πρώτες κιόλας ημέρες του 2023, και την οποία θα πάρουν εκατοντάδες χιλιάδες συνταξιούχοι, που έπειτα από 12 ολόκληρα χρόνια θα δουν τις συντάξεις τους να αυξάνονται. Σε συνδυασμό δε με την κατάργηση της εισφοράς αλληλεγγύης, αλλά και την πληρωμή των τελευταίων «πακέτων» αναδρομικών, η βελτίωση του εισοδήματος τουλάχιστον των 2/3 του συνόλου των συνταξιούχων θεωρείται δεδομένη.

Συγκεκριμένα, με τις καταβολές του Δεκεμβρίου, που αντιστοιχούν στις συντάξεις Ιανουαρίου του 2023, περισσότεροι από ένα εκατομμύριο συνταξιούχοι θα δουν αυξήσεις, που βάσει των μέχρι σήμερα σχεδιασμών δεν αποκλείεται να προσεγγίζουν το 6% – 6,5%. Δεν θα είναι μεγάλες, αλλά δεν παύουν να είναι αυξήσεις. Κάτι που μόνο απαρατήρητο δεν μπορεί να περάσει.

Παράλληλα, εξερχόμαστε από το καθεστώς ενισχυμένης εποπτείας, από τις 20 Αυγούστου. Σε σχετική ανακοίνωση της, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αναγνωρίζει ότι η Ελλάδα έχει εκπληρώσει το μεγαλύτερο μέρος των δεσμεύσεων της, που ανέλαβε στο Eurogroup κατά την έξοδό της από το πρόγραμμα οικονομικής προσαρμογής τον Ιούνιο του 2018, καθώς και ότι έχει πετύχει αποτελεσματική εφαρμογή μεταρρυθμίσεων, ακόμη και κάτω από τις δυσμενείς συνθήκες που δημιουργήθηκαν από την πανδημία και από τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία.

Καλά είναι τα νέα που έρχονται και από το μέτωπο της ανεργίας. Σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, αυτή κατέγραψε μείωση τον Ιούνιο στο 12,1% από 12,5% τον Μάϊο του 2022 και από 15% τον Ιούνιο του 2021.

Επομένως, δεν είναι όλα μαύρα και άραχνα. Στη «σκιά» της πανδημίας και των επιπτώσεων της ενεργειακής κρίσης, η Ελλάδα πετυχαίνει σημαντικές νίκες, που της επιτρέπουν να ατενίζει το μέλλον με αισιοδοξία.

Όλα δείχνουν ότι τα χειρότερα τα αφήσαμε πίσω μας, ενώ σε πείσμα της αντίξοης διεθνούς συγκυρίας, όχι μόνο ορθοποδήσαμε, αλλά μπορούμε να προσδοκούμε και ότι τα καλύτερα έρχονται…