Κατάθεση ψυχής από τον Β. Μπαλατή

Μιλάει για την απουσία του Παντελή Πεφάνη αλλά και την δύσκολη χρονιά στην ομάδα του Άτλαντα.

Ο Άτλαντας είναι μια ακαδημία που κάνει σταθερά βήματα προς την κορυφή. Αυτός που έδωσε τα πάντα σε αυτή την ακαδημία είναι ο αείμνηστος, Παντελής Πεφάνης. Ένας άνθρωπος ο οποίος ζούσε και ανέπνεε με τον Άτλαντα. Σήμερα δεν είναι κοντά μας έτσι ώστε να χαρεί την επιτυχία της Ακαδημίας σαρώνοντας όλα τα πρωταθλήματα των elite στις αναπτυξιακές ομάδες. Όμως ο προπονητής αυτών, Βασίλης Μπαλατής, δεν τον ξεχνάει και κάνει κατάθεση ψυχής. Μια κατάθεση με τον αγώνα που έδωσε όλο αυτό τον χρόνο και όπως αναφέρει η χρονιά ήταν δύσκολη και χωρίς τον Παντέλο ήταν ακόμα πιο δύσκολη.

Αναλυτικά τα όσα ανέφερε ο Βασίλης Μπαλατής στην προσωπική του ιστοσελίδα: «Σήμερα κλείνεις ένα χρόνο μακριά μας. Σήμερα πιστεύω είναι η κατάλληλη μέρα να γράψω για αυτή την χρονιά. Αυτή την πολύ δύσκολη χρονιά. Την πρώτη μου χρονιά σε επίπεδο elite στις αναπτυξιακές ηλικίες. Ο απολογισμός να πάρουμε και τα δύο πρωταθλήματα. Δεν λέει κάτι αυτό για εμάς όμως και το ξέρεις. Είχαμε πει πριν φύγεις να συνεχίσουμε το έργο σου να μεταδώσουμε τις αρχές σου και όσο μπορούμε να ανεβάζουμε την ακαδημία που αγάπησες περισσότερο από την οικογένειά σου. Εμείς κάθε Κυριακή φωνάζαμε το όνομά σου, κάθε Κυριακή ξέραμε ότι ήσουν μαζί μας και στο τέλος καταφέραμε να φέρουμε αυτά τα πρωταθλήματα. Παντέλο μου, πολύ δύσκολη χρονιά και χωρίς εσένα πολύ πιο δύσκολη, για εμένα γι’ αυτά που άκουσα μέχρι και την τελευταία μέρα αλλά με κάνουν πιο δυνατό. Έτσι μου έμαθες. Σε ευχαριστώ πολύ για όλα και ξέρω ότι θα με βοηθάς.

Θέλω να κάνω μόνο μια αναφορά στους γονείς των παιδιών. Μην ξεχνάτε ότι όλοι έχουμε προτεραιότητα και δουλεύουμε με μοναδικό σκοπό το καλό των δικών σας παιδιών. Σκεφτείτε αυτό πριν μιλήσετε άσχημα σε έναν άνθρωπο γιατί κάποια στιγμή στην θέση αυτού του ανθρώπου μπορεί να βρεθούν τα δικά σας παιδιά. Σίγουρα κανένας γονιός δεν θα ήθελε να βλέπει το παιδί του σε μια τόσο δύσκολη και άβολη θέση όπως βρέθηκα εγώ φέτος στο μεγαλύτερο μέρος.

Όσον αφορά τα παιδιά μου. Τα ευχαριστώ πολύ ένα προς ένα. Κάθε μέρα μου μάθαιναν και κάτι καινούργιο. Με έμαθαν πώς να γίνομαι καλύτερος σε όλα τα επίπεδα. Στο τέλος τι μένει; η αγκαλιά που σε παίρνουν. Σας ευχαριστώ πολύ τα αξίζατε και με το παραπάνω αυτά τα πρωταθλήματα. Έχετε πολλά να δώσετε ακόμα στο ποδόσφαιρο. Δουλειά, δουλειά υπομονή και κλειστά αυτιά.

Μην ξεχνάτε το ποδόσφαιρο είναι το καλύτερο δευτερεύον πράγμα στη ζωή μας. Οπότε ζήστε το με πάθος και ευχαριστηθείτε το παιχνίδι. Σας ευχαριστώ πολύ όλους».