Άρθρα-Συνεργασίες

ΕΛΙΣΣΑΙΟΣ ΒΓΕΝΟΠΟΥΛΟΣ: Αγέλη Προβάτων- Στη Γη της απληστίας

Δημοσιεύθηκε

2 έτη πρν

στις

15 Ιουλίου 2022 17:15

Η επαρχία, έτσι βουβή που πάντα κείτεται, δεν εξιστορεί ποτέ και σε κανέναν το παρελθόν της, αλλά το εμπεριέχει, όπως το πρόσωπο τις ρυτίδες, της έκφρασης πόνου, καταφρόνιας και αποστροφής. Δεν είναι καν μια κοινωνία με ενιαία χαρακτηριστικά, μοιάζει περισσότερο με μια εποχή, που δεν έχει ολοκληρώσει τον ερχομό της, κάτι σαν μετανιωμένο καλοκαίρι ή μια βιαστική άνοιξη. Η επαρχία είναι ένα μεταίχμιο αιώνιο, ένα πάζλ ημιτελές, που δεν συμπληρώνεται παρά μόνο όταν γίνει μια μικρή πόλη ή μια τεμαχισμένη από τα σύνορα και τους φράχτες πεδιάδα, που βάζουν οι ιδιοκτήτες, οι κακοτράχαλες συνήθειες και η αφόρητη ακινησία.

Η ζωή του Θανάση αναπτύσσεται γύρω από την Τρίπολη και εκτείνεται μέχρι βαθιά μέσα στο δάσος της Φολόης. Όλα βαίνουν συμβατικά καλώς. Ο ήρωας μας έχει ένα ζυγισμένο βίο, τη γυναίκα του για να περνά τη ζωή του, τη φίλη του για να περνά τον καιρό του και ένα φυτώριο για να καλλιεργεί τις φιλοδοξίες, τα όνειρα και τον χρόνο του. Καμιά σαρανταριά χιλιάδες όμως που χρωστά στον Στέλιο, στον τοκογλύφο της περιοχής, είναι αρκετά για να θολώσουν τον καθωσπρέπει, ατσαλάκωτο, μικροεπιχειρηματικό, αγροτικό του βίο. Η πίεση του τοκογλύφου γίνεται αφόρητη και η απελπισία μετατρέπει τον Θανάση σε συνδικαλιστή μαφιόζικης κοπής, που εμπνέεται από τους κλέφτες κι αρματολούς που έδρασαν κατά κόρον στην περιοχή, τω καιρώ εκείνω, αλλά κι από τις αποφασιστικές κινήσεις του Τζον Γουέιν και τα αρρενωπά ξεκαθαρίσματα του καουμπόηδων της βαθιάς Δύσης. Μπορεί οι αχανείς εκτάσεις της Αριζόνα και της Γιούτα να έχουν αντικατασταθεί από τα χωράφια της Αρκαδίας και το δάσος της Φολόης, αλλά τα μεγάλα θέματα της αδικίας, της αλληλεγγύης, του πόνου, του φθόνου, της τιμής, ευδοκιμούν παντού όπου υπάρχουν άνθρωποι.