Οι λαοί έχουν τις ηγεσίες που τους αξίζουν

Ο Τζόνσον παραιτήθηκε υπό το βάρος των σκανδάλων που δημιούργησε. Ο Ντράγκι κινδυνεύει να πέσει επειδή το λαϊκιστικό κόμμα των Πέντε Αστέρων αποφάσισε να βάλει «δυναμίτες» στην κυβέρνηση εθνικής ενότητας, παρά το γεγονός πως ένα σημαντικό , πρώην κομμάτι του με επικεφαλής τον υπουργό Εξωτερικών Λουίτζι Ντι Μάιο στηρίζει σταθερά και αμετακίνητα τον Ντράγκι.

Όμως, ανεξάρτητα από τις πραγματικές αιτίες, ένας άλλος λαικιστής, ο Ντμίτρι Μεντβέντεφ, που παριστάνει την «φωνή της συνείδησης» του Πούτιν, ποστάρει τα πρόσωπα του Τζόνσον και του Ντράγκι, αναρωτόμενος «ποιος θα είναι ο επόμενος;».

Αυτό που προφανώς θέλει να μας πει ο Μεντβέντεφ είναι πως η ευρωπαϊκή πολιτική ως προς τη Ρωσία έχει επιφέρει πολιτική κρίση στην Ευρώπη. Ενώ η Ρωσία, βέβαια, είναι σταθερότατη και ισχυρή.

Το ζήτημα όμως δεν είναι τι λέει ο Μεντβέντεφ. Αυτός.. τη δουλειά του κάνει. Το ζήτημα είναι εάν η Ευρώπη έχει τις ηγεσίες που χρειάζεται για να περάσει από αυτές τις πολύ δύσκολες εποχές ή εάν οι ίδιοι οι λαοί της Ευρώπης έχουν καταλάβει τι συμβαίνει και εάν ψηφίζουν αυτούς που πρέπει…

Η Ευρώπη, στην μεγάλη της πλειοψηφία τουλάχιστον, έχει μία πολύ σημαντική δημοκρατική παράδοση. Και αυτό, μερικές φορές μετατρέπεται σε μειονέκτημα. Ας δούμε, για παράδειγμα, το τεράστιο λάθος (κατά τη γνώμη μας) των Βρετανών που στήριξαν τις «σειρήνες» του Brexit. Ας δούμε και το δικό μας – παραλίγο – τραγικό λάθος με το δημοψήφισμα που έφερε τη χώρα μας στα πρόθυρα του Grexit. Ας δούμε και τον τρόπο που ψηφίζουν οι φίλοι και γείτονες Ιταλοί, δίνοντας ισχυρά ποσοστά σε λαϊκιστικές δυνάμεις, αλλά ας δούμε και τη σχεδόν μονοδιάστατη λογική των Γερμανών στην πειθαρχία της οικονομίας και τελικά στην άποψη, «εμείς να είμαστε δυνατοί και οι άλλοι ας πάνε…».

Ίσως δεν υπάρχει μεγαλύτερος μύθος από το τσιτάτο «δεν φταίνε οι λαοί». Οι λαοί, σαφώς και φταίνε για τις επιλογές τους. Και σαφώς θα «πληρώσουν» το αντίτιμο των επιλογών τους.

Άλλωστε, πολύ συχνά δεν λέμε πως «οι λαοί έχουν τις ηγεσίες που τους αξίζουν»;