Η άγνωστη πολεμική δράση στην Κύπρο-Ο γνωστός γιατρός Mιχάλης Κίτρου, διακρίθηκε το 1974 για την ηρωική δράση του

ΤΟΥ ΔΙΟΝΥΣΗ ΖΑΚΥΝΘΙΝΟΥ

«Σας ευχαριστώ, αλλά δεν θέλω να μιλήσω». Από τον Μιχάλη Κίτρου πήραμε μια μάλλον αναμενόμενη (αρνητική) απάντηση, όταν του ζητήσαμε να αναφερθεί στην πολεμική δράση του, το 1974, στην Κύπρο, όπου έγραψε τη δική του ιστορία.

Πολλοί, ίσως, δεν ξέρουν ότι ο γνωστός γιατρός πολέμησε τότε με ηρωισμό, αυταπάρνηση και τραυματίστηκε,. Για τη δράση του τιμήθηκε με το Αργυρό Αριστείο Ανδρείας.
Αλλά για όλα αυτά, ο ίδιος αποφεύγει να μιλήσει δημοσίως.

Σε μια εσωκομματική διαδικασία του ΠΑΣΟΚ, πριν από αρκετά χρόνια, έκανε μια έμμεση νύξη, όταν αντιπαρήλθε τις πατριωτικές «κορόνες» κομματικών συντρόφων του, με την προτροπή, σε όποιον επιθυμεί, να του δώσει το όπλο με το οποίο πολέμησε στην Κύπρο.

ΣΤΗ ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟΥ ΤΗΣ ΕΛΔΥΚ

Το όνομα του Μιχάλη Κίτρου αναφέρεται από συμπολεμιστές του σε διηγήσεις τους για την επική μάχη που έδωσαν οι άνδρες της ΕΛΔΥΚ υπερασπιζόμενοι το στρατόπεδο της, ανήμερα της Παναγίας, στις 15 Αυγούστου 1974.
Κάποια στιγμή, ο στρατοπεδάρχης, ο Αχαιός (γεννήθηκε, το 1925, στον Ψαθόπυργο) αντισυνταγματάρχης Παναγιώτης Σταυρουλόπουλος ζήτησε ενισχύσεις, για να αντιμετωπίσει τις υπεράριθμες τουρκικές δυνάμεις. Αλλά τού έδωσαν μόνο τρία τεθωρακισμένα οχήματα Marmon-Herrington, τα οποία θα ήταν εύκολη λεία για τα τουρκικά άρματα Μ-48. Παρ’ όλα αυτά, οι νέες επιθέσεις των Τούρκων αντιμετωπίσθηκαν, κι αυτές, με επιτυχία. Μπροστά από τις θέσεις άμυνας των ανδρών της ΕΛΔΥΚ, έπεσαν νεκροί δεκάδες Τούρκοι στρατιώτες.
Μία από τις πιο γλαφυρές καταθέσεις είναι αυτή του Διονύση Πλέσσα, που αναφέρει: «Στις 15 Αυγούστου, πήγε σχεδόν μεσημέρι και οι Τούρκοι δεν μας ενόχλησαν. Κατά τις 11.00 άρχισε η επίθεσή τους, πιο οργανωμένη από τις άλλες. Ανάμεσα στα άρματα εκινείτο το πεζικό και προπορευόταν ένας αξιωματικός, ο οποίος έδινε τα παραγγέλματα με μία σφυρίχτρα. Σφύριζε, ξεκινούσανε. Ξανασφύριζε, σταματούσανε. Μας έκανε εντύπωση ότι επετίθεντο αφύλαχτοι, γι’ αυτό και είχαν φοβερές απώλειες. Έφθασαν πολύ κοντά μας και εμείς είχαμε διαταγή από τον λοχαγό Σταυριανάκο να τους αφήσουμε να πλησιάσουν και μετά να κτυπήσουμε. Είχαμε και κάποια κάλυψη από το Πυροβολικό, υπήρχε ένας Κύπριος ανθυπολοχαγός, ο Κίτρου, που έκανε υπεράνθρωπες προσπάθειες να μας υποστηρίξει. Έπεσε λοιπόν ένα βλήμα του Πυροβολικού ακριβώς μέσα στην μπούκα του προπορευόμενου άρματος, που σταμάτησε. Όσοι ήταν μέσα σκοτώθηκαν.
Τα υπόλοιπα τρία ανέστρεψαν και οπισθοχώρησαν. Οι Τούρκοι δεν ήταν προετοιμασμένοι για οπισθοχώρηση και τα έχασαν».

ΓΙΑ ΤΟΝ ΝΙΚΟΛΑΟ ΚΑΤΟΥΝΤΑ

Από τις ελάχιστες φορές που ο Μιχάλης Κίτρου μίλησε δημοσίως για τα γεγονότα εκείνης της εποχής ήταν στην εκδήλωση που συνδιοργάνωσαν, το 2019, το Επιμελητήριο Αχαϊας, η Ένωση Αποστράτων Στρατού Νομού Αχαΐας και οι Εκδόσεις «Ινφογνώμων» για τον Πατρινό ήρωα του πολέμου της Κύπρου, τον λοχαγό Νικόλαο Κατούντα, με αφορμή την παρουσίαση του βιβλίου «Νικόλαος Κατούντας – Ο Λεωνίδας της Κερύνειας».
Αλλά κι εκείνη την ημέρα ο γιατρός απέφυγε να μιλήσει για τον εαυτό του. Σε μια σύντομη, αλλά μεστή περιεχομένου τοποθέτηση, ανέφερε τα εξής: «Οι Έλληνες δεν πρέπει να ξεχάσουμε και δεν ξεχνάμε. Δεν ξεχνάμε τους ήρωές μας, αλλά ούτε και τους εφιάλτες. Υπήρξαν αξιωματικοί και οπλίτες το 1974 που γνώριζαν πάρα πολύ καλά την προδοσία και το σχέδιο για την παραχώρηση της Κύπρου. Γι’ αυτό και δεν υπάκουσαν στις “υποδείξεις” και τις διαταγές για υποχώρηση και παραίτηση. Ο Νίκος Κατούντας ήταν ένας από αυτούς. Μαζί του ήταν και άλλοι που παρά τις διαταγές και τη γνώση ότι οι εφιάλτες ήταν πάνω από τα κεφάλια τους, δεν υπάκουσαν, δεν συμμορφώθηκαν».