Πέμπτη 28 Μαρτίου 2024
Connect with us

Άρθρα-Συνεργασίες

Για την Κύπρο, που δεν ξεχνώ-Του Διονύση Ζακυνθινού

Δημοσιεύθηκε

στις

Σαν από ένα καπρίτσιο της ιστορίας, ο Ιούλιος συνηθίζει να σημαδεύει την Ελλάδα με ιστορικά γεγονότα. Συνέβη με τα «Ιουλιανά», το 1965, ιστορικές μέρες ζούμε και τώρα. Αλλά, αναμφισβήτητα, ο Ιούλιος που μάς «χάραξε» ανεξίτηλα, ως έθνος, ήταν εκείνος του 1974.

Συμπληρώθηκαν 48 χρόνια από την εισβολή του «Αττίλα» στην Κύπρο, ωστόσο η εν λόγω επέτειος πέρασε φέτος σχεδόν απαρατήρητη. Η αλήθεια είναι ότι τα τελευταία χρόνια αυτή έχει ξεθωριάσει και γενικώς δεν μας νοιάζει τι γίνεται με τη μαρτυρική Μεγαλόνησο, καθώς σύμφωνα με ένα δημοσιογραφικό δόγμα «το Κυπριακό δεν πουλάει». Έτσι, από το σλόγκαν «Δεν ξεχνώ», πήγαμε στον αντίποδα: «Ξεχνώ».
Η τελευταία φορά που μας απασχόλησε στα σοβαρά το Κυπριακό ήταν το 2004, όταν τέθηκε σε δημοψήφισμα το περίφημο Σχέδιο Ανάν, το οποίο απορρίφθηκε από τους Ελληνοκυπρίους.

Εκείνες τις μέρες βρέθηκα στη Λευκωσία και μπόρεσα να αφουγκραστώ τον σφυγμό των Κυπρίων. Ομολογώ ότι έμεινα τότε έκπληκτος από την ευμάρεια μιας κοινωνίας που είχε κτιστεί, όπως αποδείχθηκε αργότερα, σε «φούσκες» και «ξέπλυμα» μαύρου χρήματος.
Στους δρόμους της Λευκωσίας κυκλοφορούσαν πανάκριβα αυτοκίνητα και το επίπεδο ζωής ήταν τόσο υψηλό, που σε έκανε να νιώθεις ότι στην Ελλάδα ήμασταν αρκετά πίσω.

Κι εκεί που αντικρίζοντας αυτή τη χλιδή πίστευες ότι οι Κύπριοι είναι βουτηγμένοι στην αλλοτρίωση, η χαραγμένη τουρκική σημαία στον Πενταδάκτυλο σού έδινε γροθιά στο στομάχι και σε έφερνε στα ίσια σου.
Παράλληλα, γινόσουν αποδέκτης και του παραπόνου από τους μεγαλύτερους σε ηλικία Κυπρίους: «Καλαμαράς είσαι; Να ξέρεις ότι η Ελλάδα μάς πούλησε».
Το Κυπριακό δεν είναι, απλώς, μια εισβολή, μια εθνική τραγωδία, μια κατοχή κι ένα δισεπίλυτο πρόβλημα. Είναι μεν όλα αυτά, αλλά μαζί με αυτά είναι και αιματηρά βιώματα ανθρώπων, οδυνηρές ιστορίες που σημάδεψαν χιλιάδες οικογένειες και ζωές.
Όπως αυτή πού μου αφηγήθηκαν Κύπριοι και ήθελε τους πρόσφυγες, οι οποίοι κατατρεγμένοι μετά την εισβολή αναζήτησαν καταφύγιο στην ελεύθερη Κύπρο, να μετατρέπονται σε κοινωνικό μίασμα και…. «μπαμπούλες» για τα παιδιά. «Φάε το φαί σου γιατί θα έλθει και θα σου το φάει ο πρόσφυγας», συνήθιζαν να λένε εκείνες τις μέρες κάποιες μητέρες στα παιδιά τους για να τα φοβερίσουν!
Αυτές τις ιστορίες κανένα βιβλίο δεν θα μπορέσει εύκολα να καταγράψει, όπως και δεν μπορεί εύκολα να καταγραφεί ο ηρωισμός του Δημήτρη Αλευρομάγειρου και των αντρών του που κράτησαν, με νύχια και με δόντια, ελεύθερα τα «φυλακισμένα μνήματα», στη Λευκωσία.
«Ξέρετε, για τους Κυπρίους είστε ένας ήρωας, ένας θρύλος», του είπα όταν είχα κάποτε την ευκαιρία να τον συναντήσω. Χαμήλωσε το κεφάλι του και σαν ένα μικρό παιδί που ντρέπεται ψέλλισε :«Αυτά είναι υπερβολές».
Όλα αυτά, όταν ο κόσμος ενδιαφερόταν ακόμη, κάπως, για το Κυπριακό…

 


Ροή ειδήσεων

Advertisement