Αντέχει ο πλανήτης ένα… «μπραφ»;

Υπάρχει περίπτωση οι ηγεσίες να μην αντιλαμβάνονται τη διαρκή διολίσθηση του κόσμου μας προς νέες αναφλέξεις; Το αντιλαμβάνονται οι απλοί άνθρωποι που απλά παρακολουθούν τις ειδήσεις, δεν το αντιλαμβάνονται οι ηγέτες;

Ρητορικό το ερώτημα.

Γιατί οι απαντήσεις είναι πάντα και παντού οι ίδιες: Δυστυχώς τα οικονομικά και γεωπολιτικά συμφέροντα δεν καθορίζονται από το παγκόσμιο αίτημα των πολιτών για ειρήνη και ακόμα δυστυχέστερα, υπάρχουν φορές όπου πολλά άλλα ένστικτα ή συναισθήματα – ακόμα και ο απλός εγωισμός – αποδεικνύονται ισχυρότερα της λογικής

Το ΝΑΤΟ προσπάθησε να «εγκλωβίσει» τη Ρωσία με την είσοδό της Ουκρανίας στις τάξεις του και η Ρωσία απάντησε με μία στρατιωτική εισβολή που μετατρέπει τους πάντες σε ηττημένους. Η Πελόζι, χωρίς κάποιο ιδιαίτερα σημαντικό λόγο, επισκέφθηκε τη Ταιβάν για να προκαλέσει την Κίνα, η οποία από την πλευρά της βρυχάται για… «φωτιά».

Είναι σαφές ότι για τις ΗΠΑ τουλάχιστον, Ρωσία και Κίνα αποτελούν τα δύο μεγάλα «προβλήματα». Όμως, αντί για κινήσεις στην πολιτική και διπλωματική σκακιέρα, επιλέγονται κινήσεις που μπορούν να προκαλέσουν μεγάλη ανάφλεξη. Και το ερώτημα είναι: Πόσο αντέχει ο κόσμος μας ένα γενικό και μεγάλο… «μπραφ»;

Κάποιοι προσπαθούν να κάνουν συγκρίσεις και να βρουν αναλογίες με τον 20^ο αιώνα και τους δύο παγκόσμιους πολέμους.  Είναι καλά και απολύτως χρήσιμα τα μαθήματα ιστορίας. Όμως σήμερα, τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά. Έχει σκεφθεί άραγε ο Αμερικάνος στο Κεντάκι, ότι ίσως να μην έχει smartphone εάν γίνει ένας πόλεμος στη Ταϊβάν; Έχει σκεφθεί ένας Κινέζος ότι μπορεί να χάσει τη δουλειά του εάν οι μεγάλες εταιρείες δυτικών συμφερόντων πάψουν να επενδύουν στη χώρα του; Ευτυχώς ή δυστυχώς, η παγκοσμιοποίηση άλλαξε τους κανόνες κάθε «παιχνιδιού»…