Παρασκευή 29 Μαρτίου 2024
Connect with us

Άρθρα-Συνεργασίες

Πατρινολάτρης: Έρημη χώρα!- Γράφει ο Νίκος Γ. Σουγλέρης

Δημοσιεύθηκε

στις

 

Τον Αύγουστο των διακοπών μου άδραξα την ευκαιρία να περιηγηθώ στα βουνά της Βορειοδυτκής Πελοποννήσου, το καλοκαίρι είναι άλλωστε η καταλληλότερη εποχή να επισκεφτεί κάποιος τα δροσερά χωριά τους. Η περιήγησή μου ξεκίνησε από το Παναχαϊκό μέσω Χαλανδρίτσας, συνεχίστηκε στον Χελμό, στα Καλάβρυτα και τα Καλαβρυτοχώρια και συνεχίστηκε στον Ερύμανθο με τελικό προορισμό την παραλιακή Σκαφιδιά της Ηλείας. Πανέμορφα τοπία, άγριο φυσικό περιβάλλον, δάση με πεύκα, καστανιές και έλατα, επιβλητικοί βράχοι και απότομες χαράδρες, όμορφα ποτάμια και ρυάκια σκιασμένα με πλατάνια. Δεν είναι τυχαίο που στα βουνά αυτά ζούσαν η θεά Αρτεμις και ο Πάνας. Ούτε πως τα νερά που ανέβλυζαν από την Στύγα θεωρούνταν ιερά και σ αυτά ορκίζονταν οι Αρχαίοι Θεοί. Και σε όλη αυτή την έκταση συνάντησα πανέμορφα χωριά χτισμένα στις καταπράσινες πλαγιές. Αλλά … Αλλά ήταν ελάχιστη η παρουσία ανθρώπων. Σπίτια πετρόκτιστα μεγάλης ιστορικής και αρχιτεκτονικής αξίας θεόκλειστα και εγκαταλειμμένα. Ναοί κλειστοί λόγω έλλειψης πιστών.

Σχολεία που ερειπώνονται σιγά-σιγά, κλειστά κι αυτά ελλείψει μαθητών. Χωράφια χέρσα πιά. Η ορεινή ύπαιθρος χώρα ερημώνεται και αργοπεθαίνει. Γιατί; Είναι γνωστό πως το φαινόμενο της αστυφιλίας ξεκίνησε μεταπολεμικά, την δεκαετία του 50 και συνεχίστηκε τις δεκαετίες του 60 και λιγότερο του 70. Παράλληλα η φτώχεια και η ανάγκη για καλύτερη ζωή έσπρωξαν τον κόσμο της υπαίθρου και στην μετανάστευση, στην Γερμανία που αναπτύσσονταν ραγδαία, στις ΗΠΑ και στην Αυστραλία. Αυτοί που έφυγαν έστελναν χρήματα σε όσους έμειναν πίσω. Αλλά δεν ξαναγύρισαν ποτέ και πολλοί κάλεσαν και τις οικογένειες τους εκεί. Έτσι πολλά χωριά στον κορμό της ηπειρωτικής χώρας έμειναν με λιγοστούς κατοίκους που πάλευαν να ζήσουν με την γεωργία και την κτηνοτροφία Αλλά το κακό δεν σταμάτησε εκεί. Η ΕΕ φαίνεται πλέον πως πριμοδοτεί την καλλιέργεια αγροτικών προϊόντων στον Τρίτο Κόσμο. Η γεωργική παραγωγή στη Νότια Ευρώπη δεν φαίνεται να την απασχολεί και πολύ. Μπήκαν φραγμοί στην έκταση των καλλιεργειών, επιδοτήθηκαν το κόψιμο αμπελιών και ελαιώνων. Μέσα σε όλα ήρθε και η κλιματική κρίση.

Οι καταστροφές από πρωτοφανείς καύσωνες, πυρκαγιές, ξηρασία, πλημμύρες και παγετούς είναι συνεχείς και οι γεωργοί είναι απελπισμένοι. Εάν προσθέσετε και το ολοένα και αυξανόμενο κόστος σε λιπάσματα και ζωοτροφές θα καταλάβετε το γιατί η γεωργία και η κτηνοτροφία εγκαταλείπονται, οι νέοι ξαναφεύγουν για τις πόλεις και το εξωτερικό και τα χωριά ξανα-ερημώνουν.

Αυτή τη στιγμή στην Αχαΐα οδηγούνται σε σφαγή εκατοντάδες ζώα (αγελάδες, αιγοπρόβατα και χοίροι), το 30% των υπαρχόντων, γιατί η σίτισή τους είναι πλέον ασύμφορη Τι μπορεί να γίνει για να αντιστραφεί αυτή η κατάσταση; Το ευτύχημα είναι πως τα νησιά και οι τουριστικοί προορισμοί δεν αντιμετωπίζουν αντίστοιχα προβλήματα.

Εδώ λοιπόν πρέπει να έρθει το κράτος και να προσφέρει σχεδιασμό και έξυπνες λύσεις. Ας προταθούν έξυπνες καλλιέργειες. Ας ξαναγίνουν εργοστάσια λιπασμάτων. Ας επιδοτηθεί η ανοικοδόμηση των χωριών με κατοικίες για να ξεχειμωνιάζουν οι Βορειοευρωπαίοι. Το μόνο σίγουρο είναι πως δεν είναι δυνατόν ολόκληρη η ηπειρωτική χώρα να βαδίζει πλέον στα τυφλά και ούτε είναι λογικό η πολιτεία απλά να παρατηρεί απαθής την ερημοποίηση.


Ροή ειδήσεων

Advertisement