ΑΠΟΨΗ: Καλώς τους κι ας άργησαν…

Η Ευρώπη, σχεδόν μονίμως, έχει το ίδιο πρόβλημα. Κινείται αργά. Αποτελώντας ένα μεγάλο και πολυποίκιλο σύνολο κρατών, αντιλήψεων, στρατηγικών και συμφερόντων, χωρίς μηχανισμούς που θα μπορούσαν να αυτοματοποιήσουν τις διαδικασίες, (εξαρτάται σχεδόν πάντα από τις αποφάσεις των ηγεσιών στις συνόδους κορυφής), ακόμα και στις πιο δύσκολες ή σημαντικές στιγμές, αδυνατεί να λάβει άμεσες και καίριες αποφάσεις. Και το αποτέλεσμα είναι να… τρέχει πίσω από τις εξελίξεις, προσπαθώντας πάντα να επουλώσει πληγές.

Εμείς οι Έλληνες, το ζήσαμε καλά αυτό την περίοδο της οικονομικής κρίσης, όταν η απροετοίμαστη Ευρώπη, υπό γερμανική ηγεμονία, προσκάλεσε το ΔΝΤ. Τα αποτελέσματα τα ξέρουμε…

Το ζήσαμε όμως ακόμα και στην πρώτη φάση της πανδημίας, όπου θα μπορούσε να πει κανείς ότι η Ευρώπη αντέδρασε με πολύ μεγάλη ταχύτητα (για τα ευρωπαϊκά δεδομένα), ευρισκόμενη και πάλι όμως εν μέσω πολλών προβλημάτων, με τον ιό να «σαρώνει» λόγω καθυστέρησης στην λήψη απαγορευτικών μέτρων, τα εμβόλια να καθυστερούν, κλπ.

Το ζούμε και τώρα, με τον πληθωρισμό, την ενεργειακή κρίση, τις τιμές αερίου και ηλεκτρισμού. Εδώ και πάρα πολύ καιρό φαίνεται πως το «τσουνάμι» είναι μεγάλο και αφορά τους πάντες, ότι δεν θα περάσει σε μερικούς μήνες και κυρίως ότι, από οικονομικό θα μετατραπεί σε κοινωνικό και μάλλον, σε σοβαρό πρόβλημα ακόμα και για την σταθερότητα ή την δημοκρατία στην Ευρώπη. Και όμως, οι μέρες και οι μήνες περνούσαν, οι ευρωπαϊκές κοινωνίες άρχισαν να βουλιάζουν και κάποιες ευρωπαϊκές ηγεσίες πίστευαν ότι με τον ένα ή άλλο τρόπο θα τα καταφέρουν και δεν θα χρειαστεί να πάνε κόντρα στην βιομηχανία της ενέργειας. Απέναντι σε αυτό το ευρωπαϊκό «συνονθύλευμα» ο Πούτιν που αποφασίζει μόνος του και ασκεί μία στρατηγική ισχυρής πίεσης στην Ευρώπη με τις στρόφιγγες. Κάπως έτσι, φτάσαμε στο «παρά ένα»… Τώρα όλοι καταλαβαίνουν ότι η πείνα και το κρύο θα μετατραπούν σε «πυρηνικό όπλο» σε βάρος της Ευρώπης. Και τώρα, αρχίζουν όλοι, ένας – ένας, να μιλάνε για «ευρωπαϊκή λύση». Καλώς τους κι ας άργησαν, θα πούμε… Το είπε χθες και ο Κυριάκος Μητσοτάκης, θυμίζοντας πως είχε χαρακτηρίσει την Ευρώπη «δυσκίνητο υπερωκεάνιο». Τίποτα όμως δεν τελείωσε. Οι αποφάσεις εκκρεμούν. Και πρέπει να είναι σοβαρές, καίριες και αποτελεσματικές!