Το 2023 δεν θα είναι 2019;

ΤΟΥ ΔΙΟΝΥΣΗ ΖΑΚΥΝΘΙΝΟΥ

Εάν προκύπτει ένα ασφαλές συμπέρασμα από τις πρώτες αντιδράσεις που προκάλεσε ο διάλογος που άνοιξε η «Γ» σχετικά με το τι θα κάνει η Νέα Δημοκρατία για τον Δήμο Πατρέων, εν όψει των αυτοδιοικητικών εκλογών, είναι ότι είναι κοινός τόπος στη «γαλάζια» παράταξη πως αυτήν τη φορά πρέπει να το πάρουν αλλιώς.

Μια απλή ανάγνωση των σχετικών δηλώσεων δείχνει ότι στην τοπική Νέα Δημοκρατία έχουν συνειδητοποιήσει πως για να πάνε με αξιώσεις στις δημοτικές εκλογές θα πρέπει να κινηθούν εγκαίρως και να καταλήξουν σε μια κοινώς αποδεκτή, εσωκομματική υποψηφιότητα, αποφεύγοντας μια λύση ανάγκης και της τελευταίας στιγμής.

Πρόκειται για μια δύσκολη υπόθεση, αλλά η συνειδητοποίηση της αναγκαιότητας το κυβερνών κόμμα να «χτυπήσει» τον Δήμο της τρίτης μεγαλύτερης πόλης της Ελλάδας αφήνει περιθώρια συγκροτημένης αισιοδοξίας, καλλιεργώντας την εκτίμηση πως θα πράξει αναλόγως.

Όμως, πέρα από τις διαπιστώσεις, σημασία έχουν οι κινήσεις που θα γίνουν. Καλά είναι τα λόγια, αλλά παραμένει ζητούμενο το εάν θα μετουσιωθούν και σε έμπρακτες κινήσεις.
Στην εξεύρεση της κατάλληλης υποψηφιότητας, εγωισμοί και αμετροεπείς αισιοδοξίες θα πρέπει να υποχωρήσουν, αφήνοντας τη σύνεση και τη συναίνεση να επικρατήσουν. Ναι, επαναλαμβάνουμε ότι δεν θα είναι εύκολο αυτό, αλλά είναι μονόδρομος.

Κατά τα άλλα, όποιος θεωρεί ότι είναι αδύνατον για τη Νέα Δημοκρατία να βγάλει προσκείμενο σ’ αυτήν δήμαρχο, ας αναλογιστεί πώς είναι δυνατόν το ΚΚΕ, ένα κόμμα του 5%, κόντρα σε όλους τους πολιτικούς συσχετισμούς, να έχει κυριαρχήσει τα τελευταία χρόνια στα δημοτικά πράγματα.

Άλλωστε, μην ξεχνάμε ότι υπάρχει και το προηγούμενο του 1998, όταν το… αδύνατο για τη «γαλάζια» παράταξη επιτεύχθηκε, και μάλιστα σε πολύ πιο δυσμενείς γι’ αυτήν πολιτικά συνθήκες.

Αδύνατον, λοιπόν, για τη Νέα Δημοκρατία να πάρει τον Δήμο Πατρέων; Κάπου στο βάθος, φανταζόμαστε τον Ευάγγελο Φλωράτο να κουνάει το κεφάλι του και να χαμογελάει…