ΑΠΟΨΗ: Απογοήτευση αλλά όχι… αποκαθήλωση

 

 

 

Ούτε προπονητές, ούτε ειδικοί του μπάσκετ είμαστε. Όμως, σε ένα άθλημα που τίποτα δεν κρίνεται πριν το τελευταίο δευτερόλεπτο, η δική μας αίσθηση είναι ότι το προχθεσινό ματς της εθνικής μας μπάσκετ με τη Γερμανία, κρίθηκε από τα πρώτα κιόλας λεπτά της αναμέτρησης, εκεί που όλα «έβγαιναν» για τους Γερμανούς ενώ η δική μας ομάδα δεν στεκόταν καλά. Η προσωρινή επιστροφή και το προβάδισμα της εθνικής μας στο ημίχρονο, απλά έκρυψαν τις πολλές αδυναμίες μας. Ακόμα και ο Γιάννης Αντεντοκούμπο δεν κατάφερε αυτή τη φορά να κερδίσει σχεδόν μόνος του όλους τους αντιπάλους, παρά την εξαιρετική του εμφάνιση που φάνταζε ακόμα πιο εξαιρετική εν μέσω μίας ομάδας που έμοιαζε «κεραυνόπληκτη».

Εν πάση περιπτώσει, η ουσία είναι ότι αποχαιρετίσαμε το Ευρωμπάσκετ και οι προσδοκίες όλων των Ελλήνων για ένα μετάλλιο – ακόμα και το χρυσό – διαψεύστηκαν. Έτσι είναι όμως ο αθλητισμός. Ποτέ κανένα φαβορί δεν επιβεβαιώνεται εάν δεν… μπει στο γήπεδο να παίξει. Ρωτήστε και τους Σέρβους…

Κατανοητή η απογοήτευση, πρωτίστως για τους παίκτες και όλο το «τιμ» της εθνικής. Πλήρως ακατανόητη όμως η «αποκαθήλωση»… Αυτή η εθνική ομάδα έχει πολύ καλούς παίκτες.  Και αυτό θα επιβεβαιωθεί στο μέλλον όταν γίνει πράξη αυτό που είχε πει ο Γιάννης πριν μερικές μέρες αλλά… λίγοι άκουσαν: «Θα πρέπει να μάθουμε να παίζουμε ο ένας για τον άλλον και ο ένας με τον άλλον».

Δεν είναι όμως μόνο καλοί παίκτες… Κάποιοι τύποι εκεί στην εθνική, είναι και πολύ μεγάλοι εγωιστές. Άνθρωποι μαθημένοι να είναι πρωταγωνιστές και να αξιοποιούν τα «χαστούκια» ως πολύτιμα μαθήματα. Με πρώτο και καλύτερο τον Γιάννη, έναν από τους καλύτερους παίκτες του παγκόσμιου μπάσκετ…

Υπομονή, λοιπόν. Τίποτα δεν τελείωσε. Ίσως πολλά αρχίζουν μόλις τώρα…