ΑΠΟΨΗ: Κανένας δεν είναι παντοτινός

 

Το μόνο βέβαιο, ως προς τον κάθε άνθρωπο, είναι ότι κάποτε έρχεται για όλους το… πλήρωμα του χρόνου. Είτε αυτό αφορά έναν κύκλο της ζωής και της δράσης του κάθε ανθρώπου, είτε και τον ίδιο τον κύκλο της ζωής.

Κανένας δεν είναι παντοτινός!

Ούτε ο Πούτιν και ο Ερντογάν θα είναι, όσο ισχυρά πλέγματα εξουσίας κι αν έχουν διαμορφώσει. Πόσο μάλλον όταν πρόκειται για δύο ηγέτες που έχουν συμπληρώσει 20 ή και περισσότερα χρόνια στο προσκήνιο και μοιραία υπόκεινται στη φθορά του χρόνου αλλά και της διαχείρισης εξουσίας.

Το θέμα όμως δεν είναι «πως και πότε» μπορεί να απομακρυνθούν αυτοί οι δύο από την εξουσία – όπως εσχάτως αναζητούν (για ευνόητους λόγους) αναλυτές στην Ελλάδα και στον κόσμο – αλλά «τι θα αφήσουν πίσω τους» όταν εγκαταλείψουν την εξουσία, όπως και «ποιος θα τους διαδεχθεί».

Πρόκειται για δύο πολιτικούς με κοινά χαρακτηριστικά. Η πολυετής εξουσία διαμορφώνει «μεγαλοϊδεατισμούς» και τις περισσότερες φορές, οι ηγέτες που έχουν πολλά χρόνια στην εξουσία χάνουν το μέτρο. Ίσως και την ίδια την πραγματικότητα.

Νομίζει ο Πούτιν πως η ιστορία με την Ουκρανία θα συνεχιστεί ευθύγραμμα ή ότι οι Ρώσοι στηρίζουν τον πόλεμό του; Νομίζει ο Ερντογάν ότι μπορεί να πείσει τους Τούρκους ότι η Ελλάδα απειλεί την χώρα τους; Νομίζουν και οι δύο ότι είναι πολλοί αυτοί που είναι διατεθειμένοι να χάσουν τη ζωή τους μέσα σε πολεμικά χαρακώματα, στο όνομα οποιασδήποτε νέας «αυτοκρατορίας»;

Ίσως και να το νομίζουν… Μόνο που οι λαοί τους – και γενικότερα οι λαοί – μάλλον έχουν άλλη άποψη. Έχουμε μπει για τα καλά πλέον στον 21^ο αιώνα. Ο Έλληνας, ο Τούρκος, ο Ρώσος, ο Αμερικάνος, ο Γερμανός, κλπ, μοιράζονται τις ίδιες εικόνες μέσα από τα social media. Το γούστο, η αισθητική, η αντίληψη περί δικαίου και πολλά άλλα, έχουν αποκτήσει πλέον μία παγκόσμια διάσταση που ξεπερνάει τις απόψεις και τα «νομίζω» οποιουδήποτε, όσο ισχυρού και να είναι.

Όσοι το αντιλαμβάνονται αυτό, προσαρμόζονται και διασώζουν, τουλάχιστον την υστεροφημία τους. Όσοι δεν το αντιλαμβάνονται, απλά περνούν στη λήθη…