Πατρινολάτρης: Ακροδεξιά στροφή στην Ευρώπη;- Γράφει ο Νίκος Γ. Σουγλέρης

 

Οι εκλογές στη γειτονική μας Ιταλία και η νίκη της Τζόρτζια Μελόνι επιβεβαιώνουν μια στροφή των ψηφοφόρων προς την άκρα δεξιά σε πολλές χώρες της Ευρώπης.

Οι αιτίες λίγο-πολύ μοιάζουν να είναι κοινές. Πρώτα απ’ όλα η οικονομική κρίση και το άκαμπτο δημοσιονομικό μοντέλο που επέβαλαν οι χώρες του βορρά και ιδιαίτερα η γερμανική αλαζονεία των τελευταίων ετών. Οι γραφειοκρατικές ιδιαιτερότητες της Κομισιόν και η απογοητευτική ανικανότητα των κεφαλών της στη διαχείριση κρίσεων, κάτι που έγινε ολοφάνερο τόσο στην αντιμετώπιση της πανδημίας με τις παλινωδίες για τα εμβόλια όσο και στην έλλειψη διορατικότητας για τις προθέσεις του Πούτιν και την χάραξη κοινής ενεργειακής και εξωτερικής πολιτικής. Εάν σε αυτά προσθέσουμε και το πρόβλημα των συνεχών εισροών χιλιάδων μεταναστών έχουμε την απάντηση για την ανάδειξη ακροδεξιών κομμάτων στην εξουσία.

Εάν θέλουμε όμως να εντοπίσουμε τον κυριότερο λόγο αυτής της ψήφου-διαμαρτυρίας θα μπορούσαμε να πούμε με βεβαιότητα πως είναι το μεταναστευτικό. Στη Γηραιά Ήπειρο το αίσθημα του Κράτους-Έθνους είναι βαθύτατο και μετρά αιώνες ύπαρξης. Φαίνεται λοιπόν ξεκάθαρα ότι ένας μεγάλος αριθμός γηγενών Ευρωπαίων πολιτών (τουλάχιστον ένας στους τρεις) δεν μπορεί να αποδεχθεί, την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί: Μετανάστες από την Μέση Ανατολή, την Κεντρική Ασία και την Αφρική να διανύουν χιλιάδες χιλιόμετρα διαθέτοντας σημαντικά χρηματικά ποσά (άγνωστο πού τα βρίσκουν), να παρακάμπτουν ομόθρησκες ειρηνικές χώρες και να έρχονται στην Ευρώπη. Και μάλιστα χωρίς τα απαραίτητα έγγραφα, υποτιθέμενα χωρίς στον ήλιο μοίρα αλλά με πανάκριβα κινητά. Και το κυριότερο να μην θέλουν να αποδεχθούν τους κανόνες των μελών-κρατών της Ε.Ε., αντιθέτως να θέλουν να επιβάλουν τα δικά τους ήθη και έθιμα, ακόμα και το δικό τους δικαιικό σύστημα, την σαρία.

Δημιουργούν έτσι τα δικά τους κρατίδια -τα γνωστά γκέτο- μέσα στην καρδιά των μεγάλων ευρωπαϊκών πόλεων. Κάτι που βλέπει κανείς ακόμα και στις Βρυξέλλες, έδρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και θα έλεγα σε αυτή τους την προσπάθεια βρίσκουν συμπαραστάτες “εντός των τειχών” από τα κόμματα της Αριστεράς. Κάτι που βλέπουμε και στη χώρα μας, με κάποιες περσόνες δογματικής ιδεοληψίας να έχουν αυτοανακηρυχτεί προστάτες – άγγελοι των μεταναστών.

Όλο αυτό το σκηνικό είναι κάτι απολύτως φυσιολογικό να εκφραστεί πολιτικά όταν φτάσει η ώρα των εκλογών. Και μάλιστα να πλειοψηφήσει (όπως έγινε στην Ιταλία). Όσοι λοιπόν ενοχλήθηκαν από την άνοδο των ακροδεξιών κομμάτων ας κοιτάξουν στον καθρέφτη τους μπας και συνειδητοποιήσουν το πόσο συνέβαλαν σε αυτό οι ίδιοι με τις ιδεοληπτικές τους πολιτικές και τον ανερμάτιστο διεθνισμό τους.