Πρωτοσύγκελος της Ιεράς Μητρόπολης Ηλείας & Ωλένης ορίστηκε ο Πανοσιολογιώτατος Αρχιμαδρίτης και Ιεροκήρυκας Φιλάρετος Σπανόπουλος.

Ο Αρχιμανδρίτης γεννήθηκε στο Αυγείον του Δήμου Ήλιδος του Νομού Ηλείας το 1977. Μετά την ολοκλήρωση των εγκυκλίων του σπουδών στην γενέτειρά του, φοίτησε στην Εκκλησιαστική Σχολή Κορίνθου από την οποία αποφοίτησε το 1995. Είναι πτυχιούχος της Ανωτέρας Εκκλησιαστικής Σχολής Αθηνών, πτυχιούχος του τμήματος της Κοινωνικής Θεολογίας, της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, κάτοχος Μεταπτυχιακού τίτλου Σπουδών (master) στον τομέα της Ορθόδοξης Θεολογίας και υποψήφιος διδάκτωρ Θεολογίας στον Τομέα του Κανονικού Δικαίου, του τμήματος της Κοινωνικής Θεολογίας της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το 2002 χειροτονήθηκε Διάκονος και το 2003 Πρεσβύτερος λαμβάνοντας και το οφίκιον του Αρχιμανδρίτου. Από τότε ως σήμερα υπηρετεί ως Ιεροκήρυξ της Ιεράς Μητροπόλεως Ηλείας.

Στο ιερό Μετόχιο της Αγίας Λαύρας στην Πάτρα, που τιμάται στο όνομα του Αγίου Αλεξίου του Ανθρώπου του Θεού, τέλεσε προχθές την θεία λειτουργία των Προηγιασμένων Δώρων, ο Μητροπολίτης Πατρών κ. Χρυσόστομος και κήρυξε τον θείο λόγο.

Ο κ. Χρυσόστομος αναφέρθηκε στον συγκλονιστικό βίο του Αγίου Αλεξίου για τον οποίο ο ιερός υμνογράφος, με δέος σημειώνει: «Μέγα το κατόρθωμα το σον και η καρτερία σου πάτερ αξιοθαύμαστος….» και εστάθη σε συγκεκριμένα στοιχεία της ζωής του Οσίου, ο οποίος υπερέβη τα ανθρώπινα μέτρα και έζησε ως άσαρκος επί γης, αναδειχθείς επίγειος άγγελος και ουράνιος άνθρωπος.

Εν συνεχεία, ο Σεβασμιώτατος, έκαμε λόγο για το ιστορικό και μέγα γεγονός, το οποίο έλαβε χώρα, ανήμερα της εορτής του Αγίου Αλεξίου, στις 17 Μαρτίου του 1821 στην Μονή της Αγίας Λαύρας, όπου ευρίσκετο, προκειμένου να τελέσει την πανήγυρη, αφού εκεί ευρίσκεται η κάρα του Οσίου, ο θρυλικός και λεοντόκαρδος Ιεράρχης των Πατρών, γνωστός τοις πάσι, ως Παλαιών Πατρών Γερμανός. Και δεν είναι άλλο, από το γεγονός, που όχι μόνο η Ελληνική, αλλ’ η παγκόσμιος ιστορία κατέγραψε, εκείνο δηλαδή, της Υψώσεως του ιστορικού Λαβάρου της επαναστάσεως του 1821, το οποίο φέρει χρυσοκέντητη την παράσταση της Κοιμήσεως της Θεοτόκου.

Μάλιστα, ο κ. Χρυστόμος ανεφέρθη και σε όσους κατά καιρούς, για λόγους ιδεοληπτικούς ηθέλησαν να αμφισβητήσουν το γεγονός αυτό. Υπάρχει η μαρτυρία αυτόπτου μάρτυρος καταγεγραμμένη, συνέχισε ο Μητροπολίτης, η οποία βεβαιώνει ότι έτσι έγιναν όλα στην Αγία Λαύρα, τις 17 Μαρτίου 1821, και δεν είναι άλλη, από εκείνη του Μητροπολίτου Αθηνών, Θεοφίλου Βλαχοπαπαδοπούλου, του Πατρέως, ο οποίος τότε ήτο Διάκονος του Παλαιών Πατρών Γερμανού και ήτο παρών στην λαμπρά εκείνη τελετή, κάτω από τον ιστορικό Πλάτανο της Αγίας Λαύρας, όπου ο Παλαιών Πατρών Γερμανός, ύψωσε το Λάβαρο, όρκισε τους επαναστατημένους Έλληνες, έκοψε ένα κομμάτι από το ράσο του και ένα κομμάτι από την φουστανέλα του Ζαΐμη και έκανε την επαναστατική Σημαία, κραυγάζοντας: «Ελευθερία ή Θάνατος». Αυτή η ιαχή ξεσήκωσε τους Πανέλληνας και έμεινε ως αιώνιον μνημόσυνον του αοιδίμου Ιεράρχου και των Οπλαρχηγών της Πατραχαΐας. Από εκεί έκαμε και την ιστορική διακήρυξη, στην οποία μεταξύ των άλλων, ως κέντρο αυτής, είναι το ότι: «Απεφασίσαμεν ἢ νά ἐλευθερωθῶμεν ἢ νά ἀποθάνομεν ὃλοι…».

Πότε έκαμε αυτήν την μαρτυρία ὁ Θεόφιλος Βλαχοπαπαδόπουλος; Όταν υπεδέχθη, με σύσσωμον, θα ελέγομεν τον Ελληνικό Λαό το τίμιο και μαρτυρικό Λείψανο του αοιδίμου Πατριάρχου Αγίου Γρηγορίου του Ε΄, μεταφερόμενον από την Οδησσό στην Αθήνα, το έτος 1871. Η ομιλία του Θεοφίλου είναι χαρακτηριστική.

Την παραμονή της Εορτής, στο ιερό Μετόχιο της Αγίας Λαύρας στην Πάτρα, χοροστάτησε στον πανηγυρικό εσπερινό και μίλησε για την οσία βιοτή και θαυμαστή και άκρως συγκινητική πολιτεία του Οσίου Αλεξίου, ο Επίσκοπος Κερνίτσης κ. Χρύσανθος.