Ο Τσίπρας πρόδωσε τον ελληνικό λαό- Μιλώντας στη «Γ» η Ζωή Κωνσταντοπούλου δεν ξέχασε το 2015, ενώ θέλει να επανέλθει δριμύτερη με την «Πλεύση Ελευθερίας»

Συνέντευξη στον Διονύση Ζακυνθινό

Επιμένει ότι ο Αλέξης Τσίπρας παραβίασε το «Όχι» του δημοψηφίσματος του 2015, προδίδοντας τη λαϊκή εντολή, όπως επιμένει και ότι υπήρχε, και υπάρχει, κι ένας άλλος δρόμος εκτός από αυτόν των μνημονίων.

Άλλωστε, γι’ αυτό τα βρόντηξε και έφυγε από τον ΣΥΡΙΖΑ, δημιουργώντας το δικό της κόμμα, την «Πλεύση Ελευθερίας».
Η Ζωή Κωνσταντοπούλου δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις, ενώ είναι ευρέως γνωστή για την έντονη προσωπικότητα της και το εκρηκτικό ταπεραμέντο της. «Εγώ έχω ακολουθήσει μια διαδρομή, η οποία είναι διαφανής, διακριτή και χαρακτηρίζεται από συνέπεια» τόνισε μιλώντας στη «Γ», προσθέτοντας: «Ξέρει ο κόσμος ότι δεν τον πρόδωσα, ακόμη κι όταν βρέθηκα στην τρίτη τη τάξει πολιτειακή θέση της χώρας».
Συναντηθήκαμε την παραμονή της παρουσίασης του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία, στην Πάτρα, και της σημειώσαμε ότι θα την παρακολουθούσαμε. Πώς αντέδρασε; «Βοήθεια σας», μάς είπε χαριτολογώντας. Και από εκεί, ξεκίνησε η κουβέντα μας.

Φανταζόσασταν πριν από μερικά χρόνια ότι θα αντιδρούσατε έτσι για μια εκδήλωση του ΣΥΡΙΖΑ;

Δυστυχώς, όχι. Δεν το φανταζόμουν. Όμως, είναι μια εμπειρία που έχει καταγραφεί. Ο ελληνικός λαός, δυστυχώς, προδόθηκε από αυτό το κόμμα, που άλλα υποσχέθηκε, άλλες ελπίδες καλλιέργησε, και άλλα έκανε στο τέλος.
Όχι, δεν το περίμενα. Και ήταν μια τρομακτική ματαίωση. Όμως, τώρα είναι μια ιστορική εμπειρία που πρέπει να μας διδάξει ότι δεν πρέπει να ξαναπέσουμε στην ίδια παγίδα, ότι δεν πρέπει ο λαός να ξαναεξαπατηθεί γιατί θα ξαναπροδοθεί και θα ξανααπογοητευτεί.

Αλήθεια, πιστεύετε ότι υπήρχε, πράγματι, κάποιος άλλος δρόμος από αυτόν των μνημονίων για να αποφύγουμε την άτακτη χρεοκοπία;

Φυσικά υπήρχε, και υπάρχει, ο δρόμος αυτός. Έχει να κάνει με την πολύ δυναμική διεκδίκηση των δικαίων της χώρας μας, με την πολύ δυναμική διεκδίκηση των εθνικών μας αξιώσεων, που έχουν να κάνουν και με την αποζημίωση της Ελλάδας από τη Γερμανία για την εκτεταμένη διάπραξη θηριωδιών στη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Και την ώρα που πεθαίνουν και οι τελευταίοι επιζώντες του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, τα τελευταία, τότε, παιδιά που βίωσαν εκείνες τις θηριωδίες, δεν έχει υπάρξει κυβέρνηση που να διεκδικήσει ενεργά τις οφειλές αυτές, που είναι εκατοντάδων δισεκατομμυρίων ευρώ. Ξεπερνούν τα 340 δισεκατομμύρια ευρώ οι οφειλές της Γερμανίας.
Άλλες εθνικές αξιώσεις μας πρέπει να είναι για τη διαγραφή του χρέους και τα κυριαρχικά δικαιώματα μας, που έχουν να κάνουν με την επέκταση των χωρικών μας υδάτων, με την περιφρούρηση της εδαφικής και εθνικής μας κυριαρχίας, κ.ο.κ.

Η ρήξη σας με τον ΣΥΡΙΖΑ και η αποχώρηση από αυτόν προσέλαβε και μια μορφή προσωπικής σύγκρουσης με τον Αλέξη Τσίπρα;

Τα θέματα στη ζωή μας δεν είναι διαχωρισμένα, τα πολιτικά, τα προσωπικά, τα επαγγελματικά, τα κοινωνικά, τα οικογενειακά. Δεν είμαστε άλλοι άνθρωποι στην προσωπική μας ζωή, άλλοι στην κοινωνική, άλλοι στην πολιτική. Τουλάχιστον εγώ είμαι το ίδιο άτομο. Όμως, το συγκεκριμένο θέμα δεν είναι προσωπικό, με την έννοια ότι η προδοσία δεν απευθυνόταν σε μένα προσωπικά, απευθυνόταν σε όλο τον λαό.
Σε προσωπικό επίπεδο, φυσικά δεν ήμουν διατεθειμένη να προδώσω τις αξίες μου και τις αρχές μου και να καταπατήσω τις υποσχέσεις μου. Αυτό ήταν διατεθειμένοι να το κάνουν άλλοι, και το έκαναν.

Πρόδωσε, λοιπόν, ο Τσίπρας τον ελληνικό λαό….

Φυσικά. Νομίζω ότι είναι πασιφανές αυτό. Παραβίασε την εντολή του δημοψηφίσματος, που ήταν η εντολή του «Όχι». Μια συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού έδωσε αυτήν την εντολή και ο Τσίπρας την παραβίασε.

Αληθεύει ότι το βράδυ του δημοψηφίσματος, όταν θριάμβευσε το «Όχι», είχε κυριευτεί από μια έντονη ανησυχία;

Εμένα η εκτίμηση μου είναι ότι είχε προσχεδιάσει το να προδώσει, είχε προσχεδιάσει το να τα γυρίσει. Έκανε το δημοψήφισμα για να το χρησιμοποιήσει ως πρόσχημα πιστεύοντας ότι θα έβγαινε το «Ναι». Και όταν βγήκε το «Όχι» έκανε τελικώς αυτό που είχε σχεδιάσει από πριν. Δηλαδή, εφάρμοσε το «Ναι». Το ίδιο έκανε και ο Βαρουφάκης, ο οποίος είχε προσχεδιάσει να παραιτηθεί όταν θα έβγαινε το «Ναι». Βγήκε το «Όχι» και παραιτήθηκε. Θέλω να πω, δηλαδή, ότι είχαν κάνει τα σενάρια τους και είχαν χτίσει την αφήγηση τους χωρίς να υπολογίσουν τον ξενοδόχο, τον ελληνικό λαό, ο οποίος έδωσε μια γενναία εντολή, η οποία ισχύει και σήμερα, γιατί το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος είναι δεσμευτικό. Δεν εξαφανίζεται επειδή η κυβέρνηση το παραβιάζει.

Και μετά, επιλέξατε την αυτόνομη πορεία δημιουργώντας το δικό σας κόμμα, την «Πλεύση Ελευθερίας»; Πώς και γιατί πήρατε αυτήν την απόφαση;

Η «Πλεύση Ελευθερίας» ιδρύθηκε το 2016 για να συγκροτήσει ένα διαφορετικό υπόδειγμα πολιτικής. Άρα, εκείνο που προσπαθούμε είναι να προσκαλέσουμε όσο το δυνατόν ευρύτερες εκπροσωπήσεις της ελληνικής κοινωνίας. Απευθυνόμαστε πρωταρχικά και κυριαρχικά στους πολίτες, θέλοντας να τους ενεργοποιήσουμε, όπως και στα κατά τόπους κινήματα, που είναι τα πραγματικά πολιτικά κύτταρα που μπορεί να φέρουν πολύ ανατρεπτικά αποτελέσματα.
Όσον αφορά δυνάμεις που ακολουθούν παλαιοκομματικές και παραδοσιακά κομματικές αντιλήψεις και πρακτικές, δεν βρίσκουμε πεδίο σύγκλισης, με την έννοια ότι η «Πλεύση Ελευθερίας» δεν ενδιαφέρεται πάση θυσία να έχει μηχανισμούς, ούτε πάση θυσία να φτιάχνει καρέκλες για τα στελέχη της. Είμαστε, άλλωστε, το μόνο κόμμα που το 2019 συμμετείχαμε στις εκλογές χωρίς κανενός είδους χρηματοδότηση, χωρίς κανενός είδους οικονομικές εξαρτήσεις και χωρίς κανενός είδους υποσχέσεις και συμπράξεις από αυτές που παραδοσιακά γίνονται. Κι έτσι θέλουμε να προχωρήσουμε, γιατί αυτό που μάς ενδιαφέρει στα αλήθεια δεν είναι να ανοίξουμε μια διαδρομή για να βρούμε υπουργική καρέκλα ή θέση εξουσίας. Μάς ενδιαφέρει να ανοίξουμε έναν πλατύ δρόμο στον κόσμο, να αποκτήσει η χώρα πραγματική αντιπολίτευση, κοινοβουλευτική, που δεν έχει αυτήν τη στιγμή. Και να αποτελέσουμε εμείς το υπόδειγμα αντιπολίτευσης που μπορεί να ανατρέψει στη συνέχεια και να συγκροτήσει και νέο υπόδειγμα, συνολικά, πολιτικής και διακυβέρνησης.

Θα μπορέσει, ωστόσο, η «Πλεύση Ελευθερίας» να μπει στη Βουλή ή θα απαιτηθεί η σύμπραξη σας με άλλες αριστερές, αντιμνημονιακές, δυνάμεις;

Μόνοι μας δεν αισθανόμαστε, με την έννοια ότι απευθυνόμαστε σε ευρύτατα, και όχι στενά αριστερά, στρώματα της κοινωνίας. Το αν μπορούμε ή δεν μπορούμε να μπούμε στη Βουλή, αυτό θα το αποδείξει ο κόσμος. Εγώ έχω την εκτίμηση ότι ο κόσμος αυτήν την φορά είναι πολύ πιο έτοιμος να εμπιστευτεί την «Πλεύση Ελευθερίας» γιατί έχει δει και τους τελευταίους που παρίσταναν τους μεσσίες και τούς έχει δοκιμάσει. Άρα, είναι ώριμες οι συνθήκες για να κάνει μια επιλογή που δεν είναι τυφλή. Εγώ έχω ακολουθήσει μια διαδρομή, η οποία είναι διαφανής, διακριτή και χαρακτηρίζεται από συνέπεια. Ξέρει ο κόσμος ότι δεν τον πρόδωσα, ακόμη κι όταν βρέθηκα στην τρίτη τη τάξει πολιτειακή θέση της χώρας. Ξέρει ότι δεν λέω σήμερα άλλα και αύριο θα κάνω άλλα, γιατί χθες έκανα ακριβώς αυτά τα οποία έλεγα. Κι έτσι συνεχίζω.

Όμως, θα τα καταφέρετε;

Στις κατά τόπους συνευρέσεις μας με τους πολίτες αυτά τα οποία κυριαρχούν είναι η ειλικρίνεια και η αίσθηση ότι και οι άνθρωποι που συμπορεύονται μαζί μας έχουν αυτό το χαρακτηριστικό. Δεν είναι επαγγελματίες της πολιτικής. Είναι άνθρωποι που έχουν διακριθεί στην κοινωνία μέσα από τη δουλειά τους και δεν μπαίνουν στη διαδικασία της πολιτικής για να κερδίσουν, μπαίνουν για να προσφέρουν. Αυτό πρέπει να είναι και το κριτήριο. Να επιλέξουμε, επιτέλους, ανθρώπους που θέλουν να προσφέρουν στο κοινωνικό σύνολο, και όχι ανθρώπους που επιδιώκουν να αντλήσουν οφέλη μέσα από την πολιτική τους ενασχόληση.