Τρίτη 19 Μαρτίου 2024
Connect with us

Αθλητισμός

Άρωμα… Πατρινών σε Μουντιάλ

Δημοσιεύθηκε

στις

Όλος ο πλανήτης και γενικότερα -όχι μόνο οι ποδοσφαιρόφιλοι- παρακολουθεί από το μεσημέρι έως το βράδυ το τι γίνεται καθημερινά στα γήπεδα της Μέσης Ανατολής και του Κατάρ.

Πριν από κάμποσα χρόνια και στο κοντινό-αλλά μακρινό- για πολλούς 2014, συμμετείχε στο Παγκόσμιο Κύπελλο η δική μας χώρα η Ελλάδα, η οποία είχε την τιμή το πολύ μακρινό και πριν από 28 χρόνια να κάνει την «παρθενική» της εμφάνιση στο Μουντιάλ που διεξήχθη στις ΗΠΑ.

Ήταν τότε επί εποχής Αλκέτα Παναγούλια, όταν κληρώθηκε με τις Βουλγαρία, Νιγηρία και Αργεντινή,  χάνοντας και στα τρία παιχνίδια (Ελλάδα-Αργεντινή 0-4, Ελλάδα-Βουλγαρία 0-4, Ελλάδα-Νιγηρία 0-2) και το σκορ έγινε «σύνθημα» στα χείλη των φιλάθλων, «παίζαμε το σύστημα 4-4-2.

Τα χρόνια πέρασαν σαν… νερό, η Εθνική Ελλάδας «μεγάλωσε»-κατέκτησε το EURO 2004- και είχε την τιμή να μετάσχει σε δύο Παγκόσμια Κύπελλα, αυτό του 2010 και σε αυτό του 2014.

Κι εδώ λοιπόν (2010) ξεκινά το Ελληνικό «παραμύθι» που έχει χρώμα Πατρινό. Ο δικός μας Κώστας Κατσουράνης, που φόρεσε τη φανέλα της Παναχαϊκής ήταν ο μέσος, από τον οποίο τότε περνούσαν όλες οι μπάλες και αποτελούσε τον κινητήριο μοχλό του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος.

Η Πάτρα και η κοκκινόμαυρη ομάδα είχαν ακουστεί σε όλη την ποδοσφαιρική υφήλιο. Ήταν τιμή τους και… καμάρι τους, που ένα «παιδί» τους φορούσε τη φανέλα με το εθνόσημο σε μια τέτοια μεγάλη διοργάνωση όπως ήταν αυτό που έγινε στην μακρινή Νότιος Αφρική.

Τα χρόνια έφυγαν κι ένα ακόμη «δικό» μας παιδί από την Πάτρα, «ξεπετάχτηκε» και τίμησε όσο κανείς άλλος την Εθνική ομάδα στην τρίτη -στην ουσία-συμμετοχή της σε Παγκόσμιο Κύπελλο.

Ήταν ο Ανδρέας Σάμαρης που συμμετείχε στο Μουντιάλ του 2014 στη Βραζιλία, αγωνιζόμενος δύο φορές. Ποιος δεν θυμάται τον τελευταίο αγώνα της φάσης των ομίλων, στη νίκη εναντίον της Ακτής Ελεφαντοστού (2-1), που σημείωσε το πρώτο τέρμα της Ελλάδας, ανοίγοντας ουσιαστικά τον δρόμο για την πρόκριση στην επόμενη φάση.

Λίγο νωρίτερα βέβαια, η Παναχαϊκή είχε «φορέσει τα καλά» της και… πανηγύριζε, καθώς είχε στις τάξεις της, τον Καμερουνέζο Ραιμόν Καλά -που το 1994 σε ηλικία μόλις 19 ετών κλήθηκε στην Εθνική ομάδα της χώρα του και μετείχε ως βασικός στο Παγκόσμιο Κύπελλο των ΗΠΑ το 1994-, που «τίμησε» τη φανέλα της αγωνιζόμενος σε Μουντιάλ κι πιο συγκεκριμένα το 1998.

Τη… «σκυτάλη» πήρε ο συμπατριώτης του, Ζοέλ Επαλέ ο οποίος φορώντας κι αυτός με τη σειρά του, τη φανέλα της Παναχαϊκής την «τίμησε» και με το παραπάνω, καθώς δεν έπαιξε μόνο στο Μουντιάλ του 2002, αλλά όντας ως παίκτης της κοκκινόμαυρης ομάδας συμμετείχε με την εθνική ομάδα του Καμερούν στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2000 στο Σίδνεϋ, κατακτώντας την πρώτη θέση και το χρυσό μετάλλιο.

Ο μεγάλος απών όλης αυτής της… μικρής ιστορίας είναι ένας ακόμη Πατρινός ποδοσφαιριστής, που μπορεί να τίμησε το εθνόσημο, αλλά δεν κατάφερε ποτέ να αγωνιστεί σε επίπεδο Ευρωπαϊκό και Παγκόσμιο με τη φανέλα της Εθνικής ομάδας κι αυτός δεν είναι άλλος από τον Γρηγόρη Γεωργάτο, ωστόσο κατάφερε να μπει στην Διεθνή Ομοσπονδία Ιστορίας και Στατιστικής του Ποδοσφαίρου (IFFHS) και το όνομά του να γραφτεί εκεί με χρυσά γράμματα.

ΤΑΣΟΣ Α. ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ

Περισσότερα


Ροή ειδήσεων

Advertisement