ΑΠΟΨΗ:΅Ποιος… ακούει την κοινωνία;

Πολιτική αντιπαράθεση για τις υποκλοπές χθες στη Βουλή. Μπορεί να είναι μόνο μία απλή δική μας αίσθηση, αλλά ήταν άλλη μία μακρά αντιπαράθεση εντός κοινοβουλίου με την οποία ελάχιστα ασχολήθηκε η ελληνική κοινωνία.

Και όχι γιατί δεν αναγνωρίζει το θέμα των υποκλοπών ως σημαντικό, αλλά ίσως γιατί θεωρεί ότι οι πολιτικοί μας σκιαμαχούν σε έναν κόσμο όπου ένας δορυφόρος μπορεί να δει ακόμα και τι… φαγητό φτιάχνει η κυρά Αλέκα στην Άνω Ζίτσα (τυχαίο το όνομα και η τοποθεσία).

Οι πολιτικοί μας διαχρονικά, ιδιαίτερα σε προεκλογικές περιόδους, έχουν μία τάση να νομίζουν ότι αυτό με το οποίο ασχολούνται οι ίδιοι, απασχολεί και την κοινωνία. Τις περισσότερες φορές αστοχούν…

Βρισκόμαστε λίγο μετά από μία μεγάλη κρίση (της πανδημίας) που πάντως δεν έχει τελειώσει ακόμα και απαιτεί επαυξημένη προσοχή, αλλά και στο μέσο μίας άλλης μεγάλης κρίσης (ακρίβεια, πληθωρισμός) που ταλανίζει τους πολίτες. Και επιπλέον, έχουμε και απέναντί μας τον τουρκικό αναθεωρητισμό και τις, σχεδόν καθημερινά, απειλές πολέμου.

Το αποτέλεσμα είναι, ο μέσος Έλληνας πολίτης σήμερα, να αισθάνεται σαν… τον Οδυσσέα που καθημερινά καλείται να περάσει από «Κύκλωπες» και «Λαιστρυγόνες» για να καταφέρει να φτάσει στην «Ιθάκη», δηλαδή να διασφαλίσει την επιβίωση και αν διαφυλάξει τη ψυχική του υγεία.

Και επίσης, δεν πρέπει κανένας να ξεχνάει ότι είμαστε στο μέσο του χειμώνα, με το ενδεχόμενο κάποιας ισχυρής κακοκαιρίας και φυσικής καταστροφής να είναι πάντοτε πιθανό.

Τα κόμματα και οι πολιτικοί που θα ασχοληθούν λοιπόν με τον… καημό του κοσμάκη, θα δικαιωθούν. Εκείνοι που θα μιλήσουν για τα προβλήματα της κοινωνίας και θα προσφέρουν λύσεις, είναι αυτοί που θα ακουστούν από την κοινωνία. Για όλους τους υπόλοιπους, η κοινωνία απλώς λέει: «Πείτε εσείς τα δικά σας, αλλά εμείς… θα δούμε μουντιάλ».