Ο Δεκέμβριος είναι σίγουρα ένας μήνας με ιδιαίτερο θρησκευτικό νόημα και ατμόσφαιρα γιορτής, χαράς και ευθυμίας. Ταυτόχρονα όμως αποτελεί ίσως και τον πιο «επικίνδυνο» μήνα για τη σιλουέτα μας.

Καθοριστικής σημασίας για τον αποσυντονισμό μας από τη σωστή διατροφική τακτική είναι όχι μόνο τα Χριστούγεννα και η Πρωτοχρονιά, αλλά και οι πολλές ονομαστικές εορτές. Για τους περισσότερους, οι συγκεκριμένες γιορτές είναι άμεσα συνυφασμένες με την υπερκατανάλωση τροφών πλούσιων σε λίπος και ζάχαρη. Γλυκά όπως οι κουραμπιέδες και τα μελομακάρονα αποτελούν σήμα κατατεθέν των ημερών, σε σημείο μάλιστα που να μη νοείται γιορτινό τραπέζι χωρίς αυτά!

Στο πλαίσιο λοιπόν της σωστής διατροφικής συμπεριφοράς, η απόλυτη αποχή από την κατανάλωση γιορτινών «πειρασμών» σίγουρα δεν αποτελεί τη λύση. Η σύνεση και η με μέτρο κατανάλωση αποτελούν χρυσή τομή για όσους θέλουν να διατηρήσουν μια ισορροπία στη διατροφή τους. Η έμφαση στην ποσότητα αλλά και η συνειδητοποιημένη κατανάλωση τροφής γίνονται αρωγοί στη δημιουργία ενός καλλίγραμμου σώματος (ή τουλάχιστον ενός σώματος που προσδοκά να γίνει καλλίγραμμο!).

Η στέρηση δεν είναι λύση…
Σαφέστατα λοιπόν και θα φάμε κουραμπιέδες και μελομακάρονα, γιατί αν δεν φάμε τη στιγμή του γιορτινού καλέσματος είναι σίγουρο πως απωθημένα και ενδογενείς πιέσεις θα μας οδηγήσουν να παραδοθούμε αμαχητί την επομένη, απέναντι στο ταψί με τα λαχταριστά μελομακάρονα ή (και) τους κουραμπιέδες. Θα φάμε όμως ένα-δυο γλυκίσματα, ικανοποιώντας απλώς τη γεύση μας και εκπληρώνοντας τον ουσιαστικό προορισμό του γλυκού, που αφορά στην τέρψη και όχι στις θρεπτικές ανάγκες μας. Θα έχουμε φροντίσει επίσης ώστε το γεύμα που θα προηγηθεί να μην εμπεριέχει μεγάλα ποσά λίπους, αλλά να βασίζεται κυρίως στην κατανάλωση λαχανικών, που χορταίνουν χωρίς να επιβαρύνουν με θερμίδες. Μάλιστα, παρουσιάζοντας ακόμη μεγαλύτερη προνοητικότητα, θα μπορούσαμε πριν φύγουμε για το εκάστοτε γιορτινό κάλεσμα να μην είμαστε τελείως νηστικοί και άρα έτοιμοι να ενδώσουμε σε κάθε τι «ορεκτικό»…

Καλές εναλλακτικές για ένα γρήγορο και θρεπτικό σνακ, που θα κοντρολάρει την όρεξή μας και θα μας βοηθήσει να δείξουμε «καλή διαγωγή» στο γιορτινό τραπέζι, είναι ένα μικρό μπολ σαλάτας ή δύο φρυγανιές με λίγο τυρί μειωμένων λιπαρών ή ακόμη και ένα όχι πολύ ώριμο φρούτο.

Μετρήστε σωστά…
Εξετάζοντας το θέμα της συνειδητοποιημένης κατανάλωσης, θα διαπιστώσουμε ότι δεν είναι λίγες οι φορές όπου κάποιοι δεν μπορούν εύκολα να καταγράψουν τι τρώνε ή τι έφαγαν στις γιορτές. Απαντώντας στο τι έφαγαν λοιπόν, λένε πως ξεκίνησαν με δυο-τρία ορεκτικά (που στην πορεία αποδεικνύεται πως ήταν τέσσερα-πέντε), κατόπιν λίγη γαλοπούλα (ξεχνώντας να αναφέρουν τη γέμιση, η οποία θερμιδικά ξεπερνά και την ίδια τη γαλοπούλα) και «λίγο» ψωμί (συνήθως εννοούν τρεις-τέσσερις φέτες), ενώ σπανίως αναφέρονται στο κρασάκι που ήπιαν, που μπορεί να ξεπερνά και τα τρία ποτήρια (πάνω-κάτω 350 θερμίδες επιπλέον). Σαν επιδόρπιο θα ισχυριστούν πως απλώς δοκίμασαν από τους κουραμπιέδες και τα μελομακάρονα, ασχέτως αν η δοκιμή γι’ αυτούς ταυτίζεται με την κραιπάλη για κάποιους άλλους… Βέβαια, για τον καφέ που ακολουθεί με τις τρεις κουταλιές ζάχαρη, ούτε λόγος…

Έτσι λοιπόν και οι ίδιοι απορούν με το αν -και κατά πόσο- ξέφυγαν από μια ισορροπημένη διατροφή και, όταν ανέβουν στη ζυγαριά, αρχίζουν να ερμηνεύουν την ανοδική πορεία με δικαιολογίες του τύπου «είδες που σου έλεγα ότι οι κουραμπιέδες έχουν περισσότερες θερμίδες από τα μελομακάρονα;». Αν τώρα εσείς πιστεύετε πως οι ελάχιστες θερμίδες που χωρίζουν ένα μέτριο κουραμπιέ από ένα μέτριο μελομακάρονο είναι μείζονος σημασίας και δεν παίζει ρόλο η ποσότητα που φάγατε μάλλον είστε γελασμένοι. Είναι λοιπόν πολύ σημαντικό να συνειδητοποιούμε τι τρώμε και αν αυτό είναι όντως υπερβολικό.

Όχι στις διατροφικές ακρότητες
Αν τώρα οδηγηθούμε στη σωματική άσκηση -προκειμένου να απαλλαγούμε από την «περιττή ενέργεια» που προσλάβαμε την προηγούμενη ημέρα στο γιορτινό τραπέζι- τα πράγματα χρειάζονται διευκρίνιση: οι λίγες ώρες που χρειάστηκαν για να καταναλώσουμε ένα πλούσιο γιορτινό δείπνο της τάξεως των 2.500 θερμίδων και των 130γρ. λίπους αναλογούν σε 12 ώρες περπάτημα ή 7 ώρες κολύμπι ή 4 ώρες τρέξιμο ή 6 ώρες τένις, προκειμένου να εξισορροπήσουμε την αρνητική για μας κατάσταση. Ας μην έχουμε λοιπόν την ψευδαίσθηση πως ένας περίπατος θα μας βοηθήσει να δαπανήσουμε την ενέργεια που προσλάβαμε μέσω ενός λουκούλλειου γεύματος!

Τώρα, για το γκρουπ εκείνων που μπορεί να είναι ευάλωτοι και επιρρεπείς και να ενδίδουν στις γιορτινές διατροφικές παρασπονδίες, αλλά που συνειδητοποιούν πλήρως τα λάθη τους και επιδιώκουν τρόπους για να «ισοφαρίσουν» τις ατασθαλίες του γιορτινού τραπεζιού, η τήρηση ακραίων διατροφικών σχημάτων ή νηστείας αντενδείκνυται. Ας αναλογιστούμε ότι οι αυστηρές μονοδίαιτες και «φρουτοθεραπείες» και αποσυντονίζουν εντελώς το μεταβολικό ρολόι του οργανισμού μας αλλά και μας οδηγούν σε απώλεια κυρίως υγρών και γλυκογόνου και άρα σε μια εικονική απώλεια, αφού η μείωση του λιπώδους ιστού, που είναι το ζητούμενο, δεν επιτυγχάνεται στο βαθμό που θα θέλαμε.

Όσο λοιπόν παράδοξο κι αν νομίζουν κάποιοι πως είναι, ύστερα από την οποιαδήποτε διατροφική ατασθαλία, η ένταξή μας σε ένα ισορροπημένο διατροφικά σιτηρέσιο πρέπει να αποτελεί μονόδρομο, ασχέτως ενδείξεως της ζυγαριάς. Μόνο έτσι θέτουμε τις βάσεις για λιγότερες ατασθαλίες στο μέλλον και ταυτόχρονα αντιμετωπίζουμε το μεταβολισμό μας με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.