Τι κοινό θα μπορούσε να συνδέει έναν «Νεοέλληνα» με τον κορυφαίο μυθιστορηματογράφο Φ. Ντοστογιέφσκι; Η θεατρική διασκευή της Δήμητρας Παπαδοπούλου αποπειράται να δώσει εξηγήσεις για την ιδιότυπη αυτή συσχέτιση…

Η παράσταση «Ο φίλος μου ο Ντοστογιέφσκι» σε σκηνοθεσία Κώστα Γάκη με τον Παύλο Λουτσίδη, παρουσιάζεται και στην Πάτρα, στο θέατρο «Πάνθεον» σήμερα στις 21.00.

Ο ήρωας της παράστασης, είναι ο άνθρωπος της διπλανής μας πόρτας. Η καλοπληρωμένη δουλειά του, το καλό σπίτι και το ακριβό αυτοκίνητο είναι τα προϊόντα της ευημερίας και οι προϋποθέσεις της αναγνώρισης του ως «επιτυχημένου» μέλους της κοινωνίας μας.. Οι μετανάστες και οι κακόφημες γειτονιές πλήττουν την αισθητική του, ενώ απαραίτητο αξεσουάρ-επιβεβαίωση της ανδρικής του ταυτότητας.. η Εύα, μια αιθέρια ύπαρξη… Όλα αυτά προ κρίσης…

Χειρότερο εφιάλτη δεν θα μπορούσε να ζήσει ο ήρωας μας. Θύμα της οικονομικής κρίσης ζει, πλέον, σε ένα υπόγειο στον Αγ. Παντελεήμονα χωρίς δουλειά και χωρίς τη συνοδεία του μέχρι πρότινος «status» του, με ό,τι συνεπάγεται αυτό. Μοναδική του συντροφιά, τα τεράστια χρέη του και ένα βιβλίο που έπεσε τυχαία στα χέρια του.

Ένα έργο για τη ζωή, βγαλμένο από την ίδια τη ζωή. Ίσως μετά το τέλος της παράστασης ο γείτονας σας φανεί λιγότερο ενοχλητικός, η φασαρία της γειτονιάς περισσότερο υποφερτή, τα προβλήματα πιο εύκολα αντιμετωπίσιμα, τα εμπόδια όχι και τόσο ανυπέρβλητα. Έστω και για λίγο…

Η παράσταση απευθύνεται σε ηλικίες από 14 ετών και άνω.

Τιμές εισιτηρίων: Γενική Είσοδος: 15€, Φοιτητικό – ΑΜΕΑ – Ανέργων: 12€.

Προπώληση εισιτηρίων: Ticket Services: 13€. Πληροφορίες, τηλ. 2610 325778

Ο φετινός κύριος εορτασμός της 25ης Μαρτίου ήταν εκπληκτικός στα Εκπαιδευτήρια ΑΞΙΟΝ της Ξάνθης. Ο Πατρινός ερευνητής της ιστορίας , συλλέκτης της Ιστορικής μνήμης, ποιητής, χημικός μηχανικός και Πρόεδρος του Γραφείου Ποιήσεως, Αντώνης Σκιαθάς, μετέφερε την Ελληνική ιστορία του 1821 από την Πάτρα στην Ξάνθη. Προσκεκλημένος από τους διευθυντές των σχολείων Σταύρο Λίτσα, Ζήση Μπρούμπη, Φώτη Λίτσα ταξίδεψε από τη Πάτρα και έφτασε στη Ξάνθη με μία απίστευτη συλλογή κειμηλίων της εποχής της επανάστασης. Τρομπόνια, παλάσκες , πάλες , έγγραφα και επιστολές των αγωνιστών μέχρι και του Καποδίστρια, σφραγίδες, εφοδιαστικο σύμβολο της φιλικής εταιρίας, μέχρι και ανάτυπο της εφημερίδας του 1824 της Νέας Υόρκης με κείμενο στα Ελληνικά που αφορά το θάνατο του Λόρδου Βύρωνα. Όλα αυθεντικά και ανεκτίμητα κειμήλια. Το επιστέγασμα όλων ήταν το διαδραστικό ιστορικό εργαστήριο με τους μαθητές και τις μαθήτριες των Ιδιωτικών Σχολείων ΑΞΙΟΝ “Χαρτί και Καλαμάρι”. Πώς έγραφαν, πώς ασφάλιζαν τα γράμματα, πώς αλληλογραφούσανε οι επαναστάτες του 21. Το βιωματικό εργαστήρι που εκτυλίχτηκε μπροστά στους μαθητές ήταν εκπληκτικό. Χειροποίητα χαρτιά, καλαμάρια, μελάνια, βουλοκέρια, όλα εργαλεία του “γραμματικού”… ζωντάνεψαν ξανά. Ιστορία ζώσα από έναν άξιο δάσκαλο και ερευνητή της Ελληνικής Ιστορίας, που τιμάει την Πάτρα !

της ΣΟΦΙΑΣ ΚΑΥΚΟΠΟΥΛΟΥ

Η Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα το γένος Πινότση είχε καταγωγή από την Ύδρα. Η Λασκαρίνα έκανε δύο γάμους, τον πρώτο στα 17 χρόνια με το Δημήτρη Γιάννουζα, με τον οποίο απέκτησε τρία παιδιά, και τον δεύτερο στα 30 της με τον Δημήτριο Μπούμπουλη, με τον οποίο απέκτησε τέσσερα παιδιά. Ο Μπούμπουλης είχε πάρει μέρος στη ναυμαχία της Ίμβρου και της Τενέδου κατά των Τούρκων και παρασημοφορήθηκε. Αφού και οι δύο σύζυγοι της Λασκαρίνας σκοτώθηκαν σε ναυμαχίες, εγκαταστάθηκε πλέον στις Σπέτσες ενώ από τον Μπούμπούλη πήρε και το όνομά της και έγινε Γνωστή ως Μπουμπουλίνα.

Το 1811 όταν πέθανε ο δεύτερος σύζυγός της, η Μπουμπουλίνα ήταν 40 ετών πια, είχε επτά παιδιά και τεράστια περιουσία την οποία είχε κληρονομήσει από τους συζύγους της.  Στην Κωνσταντινούπολη φαίνεται ότι μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία το 1819 όπου ήταν και η μοναδική γυναίκα μέλος της.  Στις 13 Μαρτίου 1821 η Μπουμπουλίνα υψώνει τη δική της σημαία με τον αετό με την άγκυρα και τον φοίνικα στο κατάρτι του ξακουστού πλοίου Αγαμέμνων και την χαιρετίζει με κανονιοβολισμούς μπροστά στο λιμάνι των Σπετσών. Στις 3 Απριλίου, ανήμερα των Βαΐων, επαναστατούν οι Σπέτσες πρώτες από τα υπόλοιπα νησιά.

Σε μια έφοδο των Τούρκων του Κεχαγιάμπεη σκοτώθηκε ο γιος της Γιάννης ή Γιαννάκης Γιάννουζας ωστόσο συνέχισε δυναμικά τον αγώνα της συμβάλλοντας τα μέγιστα στην πολιορκία του φρουρίου της Μονεμβασιάς. Μέσα στα δύο πρώτα χρόνια της Επανάστασης ξόδεψε ολόκληρη την περιουσία της, ενώ μετά την κατάληψη του Ναυπλίου στις 30 Νοεμβρίου 1822 της δόθηκε ένα μέρος για να μείνει στην πόλη, ως ανταμοιβή για την προσφορά της στο έθνος.

Στα τέλη του 1824 η Ελλάδα υποφέρει από τον δεύτερο εμφύλιο πόλεμο με αποτέλεσμα να υπερισχύσει η κυβέρνηση Κουντουριώτη έναντι του συνασπισμού των κοτζαμπάσηδων και των στρατιωτικών της Πελοποννήσου. Η Μπουμπουλίνα αντιδρά στη φυλακή Κολοκοτρώνη και κρίνεται και η ίδια επικίνδυνη από την κυβέρνηση, συλλαμβάνεται δύο φορές και φυλακίζεται. Εν τέλει εξορίζεται στις Σπέτσες χάνοντας την περιουσία που της είχε δοθεί από το κράτος στο Ναύπλιο.

Όταν μαθαίνει για την απόβαση του Ιμπραήμ ετοιμάζεται να φύγει από τις Σπέτσες για να βοηθήσει και πάλι τον αγώνα όμως δυστυχώς την προλαβαίνει ο θάνατος. Ο μικρότερος γιος από τον πρώτο της γάμο ερωτεύτηκε μια νέα όμως η οικογένειά της βλέποντας την οικονομική κατάσταση της Μπουμπουλίνας δεν ήθελαν να γίνει αυτός ο γάμος και οι δύο νέοι κλέβονται και πηγαίνουν στο πατρικό σπίτι. Εκεί γίνεται μία συμπλοκή ανάμεσα στις δύο οικογένειες και η Μπουμπουλίνα πέφτει νεκρή.

 

Ενδεικτική βιβλιογραφία:

Κωνσταντάρας Κ., Τα πρόσωπα του 1821, τ. Β’, Αθήνα, 2021

Παπαρρηγόπουλος Κ., Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, τ. Δ’ (Πεντάτομη έκδοση)