Σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό του Αμερικανικού Κολεγίου Καρδιολογίας «JACC: Advances», o θόρυβος στους δρόμους σχετίζεται με αυξημένο κίνδυνο υπέρτασης.

Τα ευρήματα αυτά κάνουν επιτακτική την ανάγκη λήψης μέτρων δημόσιας υγείας για τη μείωση της έκθεσης στον θόρυβο.

Προηγούμενες μελέτες έχουν δείξει σύνδεση μεταξύ της θορυβώδους οδικής κυκλοφορίας και του αυξημένου κίνδυνου υπέρτασης, ωστόσο δεν ήταν σαφές εάν ο θόρυβος ή η ατμοσφαιρική ρύπανση παίζουν μεγαλύτερο ρόλο. Η νέα έρευνα δείχνει ότι η έκθεση στο θόρυβο της οδικής κυκλοφορίας είναι που μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο υπέρτασης.

Για την έρευνα οι επιστήμονες χρησιμοποίησαν δεδομένα της βρετανικής βιοϊατρικής βάσης δεδομένων Biobank UK, που εξετάζουν τα αποτελέσματα για την υγεία με την πάροδο του χρόνου. Ανέλυσαν δεδομένα για περισσότερα από 240.000 άτομα ηλικίας 40-69 ετών που ξεκίνησαν χωρίς υπέρταση.

Εκτίμησαν τον θόρυβο της οδικής κυκλοφορίας με βάση τη διεύθυνση κατοικίας και ένα ευρωπαϊκό εργαλείο μοντελοποίησης, την Κοινή Μέθοδο Αξιολόγησης Θορύβου. Χρησιμοποιώντας δεδομένα παρακολούθησης κατά μέσο όρο 8,1 ετών, εξέτασαν πόσοι άνθρωποι εμφάνισαν υπέρταση.

Όχι μόνο διαπίστωσαν ότι οι άνθρωποι που ζούσαν κοντά σε θόρυβο οδικής κυκλοφορίας είχαν περισσότερες πιθανότητες να αναπτύξουν υπέρταση, αλλά βρήκαν επίσης ότι το ρίσκο αυξανόταν παράλληλα με το επίπεδο του θορύβου. Αυτές οι συσχετίσεις ίσχυαν ακόμα και όταν οι ερευνητές συμπεριέλαβαν την έκθεση σε λεπτά σωματίδια και διοξείδιο του αζώτου.

Ωστόσο, τα άτομα που είχαν υψηλή έκθεση τόσο στον θόρυβο της κυκλοφορίας όσο και στην ατμοσφαιρική ρύπανση είχαν τον υψηλότερο κίνδυνο υπέρτασης, γεγονός που δείχνει ότι η ατμοσφαιρική ρύπανση παίζει επίσης ρόλο.

Οι ερευνητές σημειώνουν ότι η χάραξη πολιτικής δημόσιας υγείας, όπως η θέσπιση και η εφαρμογή αυστηρότερων κατευθυντήριων γραμμών για τον θόρυβο, η βελτίωση των οδικών συνθηκών και η επένδυση σε πιο αθόρυβα οχήματα, μπορεί να μετριάσει τις αρνητικές επιπτώσεις του θορύβου από την οδική κυκλοφορία.

«Μάστιγα της εποχής» και «επιδημία» είναι δύο ζοφεροί χαρακτηρισμοί που συνοδεύουν συχνά τον διαβήτη, ευθύβολοι εντούτοις αν αναλογιστεί κανείς πως στη χώρα μας μόνο νοσούν ένα εκατομμύριο άτομα, ένας στους δέκα δηλαδή, με το 50% να μην το γνωρίζει και τα στατιστικά στοιχεία να δείχνουν αυξητικές τάσεις.

Ο σακχαρώδης διαβήτης αποτελεί μια χρόνια ασθένεια που χρήζει ρύθμισης ώστε να μειώνεται ο κίνδυνος για συνήθεις επιπλοκές όπως αγγειακές παθήσεις, νεφρική ανεπάρκεια, αμφιβληστροειδοπάθεια, καταρράκτης, νευροπάθεια, παχυσαρκία, λοιμώξεις που οδηγούν σε ακρωτηριασμούς μη τραυματικής αιτιολογίας (π.χ. διαβητικό πόδι) αλλά και άλλες αναδυόμενες και μη κοινώς αναγνωρισμένες επιπλοκές (διαβάστε εδώ).

«Επί του παρόντος, η μόνη θεραπεία για τον διαβήτη που δεν ρυθμίζεται με αλλαγές στον τρόπο ζωής είναι τα φάρμακα από το στόμα ή, στην περίπτωση προχωρημένης νόσου, οι ενέσεις ινσουλίνης, οι οποίες μπορεί να είναι δαπανηρές ή να έχουν παρενέργειες» αναφέρει ο Δρ Luke Putnam, MD, χειρουργός γαστρεντερικού συστήματος και επικεφαλής ερευνητής μιας εν εξελίξει κλινικής μελέτης από το νοσοκομείο Keck Medicine του Πανεπιστημίου της Νότιας Καλιφόρνιας, στόχος της οποίας είναι η ανάπτυξη μιας νέας, μη χειρουργικής ενδοσκοπικής πράξης που μπορεί να διενεργείται σε εξωτερικά ιατρεία και μονάδες ημερήσιας νοσηλείας και μπορεί να εξασφαλίσει σταθεροποίηση των επιπέδων γλυκόζης στο αίμα των ασθενών.

Στοχεύοντας στο δωδεκαδάκτυλο

Η νέα μέθοδος που σήμερα βρίσκεται στη φάση 2 της κλινικής μελέτης, βασίζεται σε πρόσφατα δεδομένα που δείχνουν κατ’ αρχάς ότι το δωδεκαδάκτυλο διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στη ρύθμιση της ινσουλίνης και των επιπέδων γλυκόζης στο αίμα, κατά δεύτερον ότι σε ασθενείς με διαβήτη τύπου 2 τα κύτταρα στην εσωτερική επένδυση του δωδεκαδακτύλου οδηγούνται σε καταστροφή.

Η διαδικασία περιλαμβάνει την εισαγωγή ενδοσκοπικά ένας καθετήρα στο δωδεκαδάκτυλο ο οποίος απομακρύνει τα δυσλειτουργικά κύτταρα μέσω ελεγχόμενων ηλεκτρικών ώσεων ακριβείας. Οι ερευνητές υποθέτουν ότι με την αφαίρεση των κατεστραμμένων κυττάρων θα δοθεί ώθηση στην αναγέννηση νέων και υγιών, τα οποία θα ρυθμίζουν καλύτερα τα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα.

Η διαδικασία διαρκεί περίπου μία ώρα και γίνεται υπό γενική αναισθησία. Οι ασθενείς λαμβάνουν εξιτήριο την ίδια ημέρα και μπορούν να συνεχίσουν κανονικά τις δραστηριότητές τους λίγες ημέρες αργότερα.

«Εάν η θεραπεία αποδειχθεί αποτελεσματική, θα μπορούσε να εξαλείψει την ανάγκη για φαρμακευτική αγωγή ή χρήση ινσουλίνης ή ενδεχομένως να αποτρέψει την εξέλιξη της νόσου, ώστε να μην οδηγήσει σε οργανική ανεπάρκεια και άλλες εξουθενωτικές επιπλοκές» σχολίασε ο Δρ Putnam και αναφέρθηκε σε προηγούμενες μελέτες που έδειξαν ότι η αφαίρεση κυττάρων από το δωδεκαδάκτυλο με τη δωδεκαδακτυλική βλεννογονική επέμβαση μπορεί να βελτιώσει τον έλεγχο των επιπέδων σακχάρου στο αίμα,

Για τη συμμετοχή στη μελέτη προϋποτίθενται ηλικία συμμετεχόντων μεταξύ 22-65 ετών και ιστορικό διαβήτη τύπου 2 μεταξύ τριών και 10 ετών, με τα κριτήρια να επιτρέπουν τη λήψη φαρμάκων από το στόμα όχι όμως θεραπεία με ινσουλίνη. Ένας 60χρονος από το Λος Άντζελες που υποβλήθηκε στη διαδικασία τον περασμένο Ιανουάριο, αναφέρει θετικά αποτελέσματα με καλύτερο έλεγχο της γλυκόζης στο αίμα.

ygeiamou.gr

Ακόμα κι αν δεν γνωρίζετε κάποιον με ψωρίαση, μπορεί να έχετε δει ένα άτομο με συμπτώματα της νόσου.

Τα κόκκινα, φολιδωτά μπαλώματα του δέρματος, οι μικρές κόκκινες κουκκίδες ή οι φουσκάλες γεμάτες πύον μπορεί να εμφανιστούν εκεί που είναι δύσκολο να τα κρύψετε στους αγκώνες, στα χέρια, ακόμα και στο πρόσωπο. Είναι κάτι παραπάνω από ένα αισθητικό πρόβλημα.

220.000 – 250.000 άνθρωποι στη χώρα μας έχουν ψωρίαση και μόλις παρουσιαστεί, συνήθως μεταξύ 15 και 35 ετών, δεν υποχωρεί πραγματικά. Έτσι, οι άνθρωποι πρέπει να μάθουν πώς να την αντιμετωπίζουν σε όλους τους τομείς της ζωής τους.

Καθώς, ωστόσο, περισσότεροι άνθρωποι μαθαίνουν περισσότερα για την ασθένεια, οι ασθενείς με ψωρίαση μπορεί να αντιμετωπίζουν λιγότερες παρεξηγήσεις και δυσερμηνείες σχετικά με την κατάστασή τους και να έρχονται όλο και πιο σπάνια με το «στίγμα». Διαβάστε παρακάτω τι θα ήθελαν οι ασθενείς με ψωρίαση να γνωρίζουμε όλοι εμείς που δεν είμαστε ασθενείς.

Τα κύτταρα του δέρματος ζουν για περίπου ένα μήνα πριν πέσουν από το δέρμα μας. Με την ψωρίαση, πεθαίνουν πολύ γρηγορότερα, πράγμα που σημαίνει ότι τα νεκρά κύτταρα συσσωρεύονται και ξεφλουδίζουν κατά μάζες. Αυτός μπορεί να είναι ένας λόγος για τον οποίο τόσοι πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι η ψωρίαση είναι μεταδοτική. Αλλά δεν είναι.

«Όλες αυτές οι νιφάδες που ρίχνω είναι απλώς νεκρά κύτταρα του δέρματος», αναφέρει ο κος Κώστας Λούμος, Πρόεδρος του Σωματείου ΚΑΛΥΨΩ.

Πώς λοιπόν παθαίνεις την ασθένεια; Περίπου το 10% των ανθρώπων φέρει ένα γονίδιο που θα μπορούσε να οδηγήσει στην εκδήλωση της ασθένειας. Οι επιστήμονες όμως πιστεύουν ότι η αιτία είναι πιθανότατα ένας συνδυασμός γονιδίων και εξωτερικών παραγόντων ενεργοποίησης, συμπεριλαμβανομένου του στρες, ορισμένων φαρμάκων και λοιμώξεων. Οι γιατροί εξακολουθούν να προσπαθούν να καταλάβουν τους άλλους λόγους που οι άνθρωποι εμφανίζουν ψωρίαση, αλλά ξέρουν ένα πράγμα: Η ψωρίαση δεν είναι μεταδοτική

Δεν αφορά μόνο το δέρμα

Μην σκέφτεστε την ψωρίαση ως «απλώς πιτυρίδα ή ξηρό δέρμα», αναφέρει ο κος Κώστας Λούμος. Αν και η πάθηση είναι πιο εμφανής στο δέρμα (συμπεριλαμβανομένου του τριχωτού της κεφαλής, όπου μπορεί να προκαλέσει πιτυρίδα), δεν είναι στην πραγματικότητα μια δερματική ασθένεια. Είναι μια αυτοάνοση ασθένεια, που σημαίνει ότι το ανοσοποιητικό σύστημα ενός ατόμου έχει στραφεί εναντίον του σώματός του. Επειδή η ψωρίαση προέρχεται από το ανοσοποιητικό σύστημα, συχνά επηρεάζει και άλλα μέρη του σώματος. Τα άτομα με ψωρίαση έχουν υψηλότερο κίνδυνο για διαβήτη, εγκεφαλικό επεισόδιο και καρδιακή προσβολή. Περίπου το 30% των ασθενών με ψωρίαση θα εμφανίσουν επίσης Ψωριασική Αρθρίτιδα, η οποία προκαλεί οίδημα, δυσκαμψία και πόνο στις αρθρώσεις τους.

Μερικές φορές νιώθω απομονωμένος

Η κοινωνική απομόνωση και η μοναξιά μπορεί να επιδεινώσουν το άγχος, την ανησυχία και την ποιότητα του ύπνου. Γι’ αυτόν το λόγο, είναι σημαντικό για τα άτομα με ψωρίαση να διατηρήσουν τους συναισθηματικούς και κοινωνικούς δεσμούς που μπορούν να τους βοηθήσουν να μοιράζονται τα προβλήματά τους με τους άλλους. Πολύ σημαντική βοήθεια παρέχει η συζήτηση με τον δερματολόγο ή τον ψυχολόγο σχετικά με την ψυχική δυσφορία.

Αντιμετωπίζω πολλά περισσότερα που εσείς δεν βλέπετε ή δεν φαντάζεστε

Υπάρχουν ασθενείς, μέχρι πριν από λίγα χρόνια που δεν φορούσαν ποτέ κοντομάνικα, δεν έδειξαν ποτέ τα πόδια τους και χρησιμοποιούσαν μερικές φορές γάντια «για να μην φρικάρουν τους ανθρώπους».

Μερικοί ασθενείς έχουν ψωρίαση στα γεννητικά τους όργανα, γεγονός που καθιστά δύσκολο να κάνουν σεξ, να ξεκινήσουν μια σχέση ή ακόμα και να περπατήσουν.

Η ψωρίαση μπορεί επίσης να γίνει αιτία αφυδάτωσης και πόνου.

«Μπορεί να έχει τόσο μεγάλο αντίκτυπο στον τρόπο ζωής των ασθενών όσο ο διαβήτης», επισημαίνει ο κος Κώστας Λούμος.

Η θεραπεία ενός γνωστού σας που πάσχει από ψωρίαση μπορεί να μην έχει αποτέλεσμα για μένα

Οι ασθενείς με ψωρίαση συχνά ακούν από φίλους, ακόμα και αγνώστους να προτείνουν θεραπείες ή δίαιτες που λειτούργησαν για κάποιον άλλο ασθενής με ψωρίαση. Μπορεί να έχουν καλές προθέσεις, αλλά αυτό που λειτουργεί για ένα άτομο μπορεί να μην λειτουργεί για ένα άλλο άτομο. Μπορεί να χρειάζεται υπομονή για να βρεθεί η σωστή εξατομικευμένη θεραπεία για κάθε ένα ασθενή , αλλά τα καλά νέα είναι ότι υπάρχει πιθανώς κάτι που θα βοηθήσει όλους. «Τα τελευταία 10 χρόνια, οι επιλογές θεραπείας για την ψωρίαση έχουν αυξηθεί», αναφέρει ο κος Λούμος.

Υπάρχει ελπίδα

Παρά τις απογοητεύσεις από τη ζωή με την ψωρίαση, οι ασθενείς με ψωρίαση εξακολουθούν ελπίζουν ότι η ευαισθητοποίηση αυξάνεται και ότι θα υπάρξουν περισσότερες θεραπείες ή ακόμη και μια οριστική θεραπεία, που θα εξαφανίσει την ασθένεια. «Παλιά κανείς δεν ήξερε για την ψωρίαση, σήμερα, όμως με την πάροδο των χρόνων, όλο και περισσότερες ειδικότητες εμπλέκονται. Νομίζω ότι υπάρχει μεγάλη ελπίδα. Νομίζω ότι θα υπάρξει θεραπεία» καταλήγει ο κος Λούμος.