Αντιμέτωποι με μια νέα πραγματικότητα θα βρεθούν εκατομμύρια οδηγοί… που απέκτησαν για πρώτη φορά άδεια οδήγησης το 2013 ή καλύτερα την πλαστική κάρτα άδεια οδήγησης ή την απέκτησαν από αντικατάσταση λόγω απώλειας ή φθοράς του παλαιού διπλώματος καθώς το 2028 για να ανανεώσουν το δίπλωμά τους θα πρέπει να περάσουν και πάλι από τους γιατρούς και να πληρώσουν παράβολα ύψους 128 ευρώ!

Η πρώτη «φουρνιά» των οδηγών που θα βρεθούν αντιμέτωποι με τη νέα πραγματικότητα θα είναι όσοι έχουν αποκτήσει για πρώτη φορά άδεια οδήγησης μετά τις 19 Ιανουαρίου 2013 όποτε και οι Διευθύνσεις Μεταφορών έδιναν τις νέες πλαστικές κάρτες οδήγησης οι οποίες λήγουν το 2028!

Επίσης όσοι παλαιότεροι οδηγοί είχαν το χάρτινο ροζ-δίπλωμα και το έχουν αντικαταστήσει με πλαστική κάρτα άδειας οδήγησης επίσης και εκείνοι θα βρεθούν αντιμέτωποι με τους… γιατρούς καθώς μόνο με την επίσκεψή τους σε αυτούς θα μπορούν να ανανεώσουν τις άδειες οδήγησής τους καταβάλλοντας βέβαια και τα παράβολα των 128 ευρώ.

Να υπενθυμίσουμε πως το κόστος ανανέωσης της άδειας οδήγησης ανέρχεται σε 128 ευρώ καθώς περιλαμβάνει ένα παράβολο 50 ευρώ για ανανέωσης, ένα παράβολο 30 ευρώ για την έκδοση του διπλώματος και έναν παράβολο παγίου τέλους  χαρτοσήμου και εισφορά υπέρ τρίτων 18 ευρώ (108 ευρώ συνολικά) και δύο παράβολα των 10 ευρώ έκαστο που αφορούν στους γιατρούς. Ωστόσο θα πρέπει να επισημάνουμε ότι από τον Ιανουάριο του 2022 η αμοιβή 10 ευρώ του γιατρού έχει καταργηθεί και ο κάθε γιατρός μπορεί να ζητήσει αυτό που πιστεύει ότι αξίζει η εξέτασή του για την έκδοση του Πιστοποιητικού υγείας. Οι περισσότεροι γιατροί ζητούν πλέον 20 ευρώ (έκαστος) οπότε και το κόστος της ανανέωσης μπορεί να ανέλθει και στα 148 ευρώ αλλά σίγουρα υπάρχουν και κάποιοι που έχουν παραμείνει στα 10 ευρώ…

Όσοι πάλι έχουν κρατήσει το παλαιό ροζ χάρτινο τρίπτυχο δίπλωμα θα πρέπει να γνωρίζουν ότι έχει ισχύ μέχρι τις 19 Ιανουάριου του 2033 και αμέσως μετά θα πρέπει να το ανανεώσουν αποκτώντας την πλαστική κάρτα οδήγησης.

Άλλωστε υπάρχει Κοινοτική Οδηγία που προβλέπει την αντικατάσταση όλων των παλαιών διπλωμάτων έως το 2033 και την διοικητική αναθεώρησή τους κάθε 15 έτη.

Στην Ελλάδα ωστόσο φαίνεται ότι τα πράγματα έγιναν πιο περίπλοκα καθώς η διοικητική αναθεώρηση των αδειών οδήγησης προβλέπει και γιατρούς αλλά και το παράβολο της ανανέωσης που κοστίζουν σήμερα 128 ευρώ.

Για παράδειγμα ένας νέος 18 ετών που έβγαλε για πρώτη φορά άδεια οδήγησης το 2013 θα πρέπει το 2028 να ανανεώσει το δίπλωμά του και να πληρώσει 128 ευρώ και κατόπιν το 2043 που θα είναι 48 ετών θα πρέπει να ανανεώσει και πάλι την άδεια οδήγησής του και κατόπιν το 2058 όποτε και θα είναι 63 ετών. Δηλαδή ο νέος οδηγός θα χρειαστεί να περάσει από γιατρούς τρεις φορές μέχρι τα 63 έτη καταβάλλοντας κάθε φορά από 128 ευρώ ενώ με το παλαιό δίπλωμα η πρώτη ανανέωση θα πραγματοποιούνταν μόλις έκλεινε τα 65 έτη!

Αν πάλι κάποιος παλαιός οδηγός άλλαξε την παλαιά χάρτινη άδειά οδήγησης το 2015 λόγω φθοράς ή απώλειας τότε το 2030 θα πρέπει να την ανανεώσει και να ξαναπεράσει από γιατρούς ασχέτως την ηλικία του που μπορεί να είναι πολύ κάτω των 65 ετών. Δηλαδή και ο παλαιός οδηγός θα πρέπει να ανανεώνει την άδειά οδήγησής του κάθε 15 έτη ανεξάρτητα την ηλικία του έως ότου φτάσει την ηλικία των 65 ετών. Αν είχε κρατήσει το παλαιό ροζ τρίπτυχο χάρτινο δίπλωμα η πρώτη ανανέωση θα πραγματοποιούνταν μόλις έκλεινε τα 65 έτη.

Να υπενθυμίσουμε ότι με την συμπλήρωση της ηλικίας των 65 ετών, για όλες τις κατηγορίες διπλωμάτων, η ισχύς τους κατά την ανανέωση δεν επιτρέπεται να υπερβεί τα 3 χρόνια και για οδηγούς άνω των 80 ετών η ανανέωση περιορίζεται στα 2 χρόνια.

Εδώ και αρκετές δεκαετίες, η γιαπωνέζικη αγορά έχει μία ιδιαιτερότητα, η οποία εμφανίζεται μόνο εκεί και σχετίζεται με τις τοπικές ανάγκες κυκλοφορίας.

Τα πολύ μικρά γιαπωνέζικα αυτοκινητάκια, τα λεγόμενα και Kei-cars είναι ιδιαίτερα δημοφιλή στην χώρα, αποτελώντας μία ιδανική λύση για τις πόλεις της Ιαπωνίας που η κυκλοφορία είναι έντονη και δεν υπάρχουν χώροι για παρκάρισμα.

Τα Kei cars έχουν συγκεκριμένες προδιαγραφές εγκεκριμένες προδιαγραφές, συγκεκριμένες διαστάσεις και όρια στον κυβισμό του κινητήρα, και πρωτοκυκλοφόρησαν δειλά αμέσως μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο για να προσφέρουν μια εύκολη και απλή λύση μετακίνησης σε μια χώρα που προσπαθούσε να επανέλθει από την καταστροφή.

Στην καθιέρωσή τους συνέβαλλαν και άλλοι παράγοντες όπως η χαμηλή φορολόγηση, τα περιορισμένα ασφάλιστρα, καθώς και το γεγονός ότι εξαιρούνταν από το νόμο που επέβαλε σε όποιον αγόραζε αυτοκίνητο να έχει δικό του χώρο στάθμευσης. 

Παρά το ότι αρκετές από αυτές τις κρατικές ενισχύσεις έχουν ατονήσει, τα μικρά αυτά αυτοκίνητα παραμένουν ιδιαίτερα δημοφιλή στην Ιαπωνία, έχοντας το 1/3 της αγοράς των 4,2 εκατομμυρίων μονάδων που ήταν πέρσι.

Τα αυτοκίνητα αυτά δεν βγήκαν ποτέ εκτός Ιαπωνίας, με ελάχιστες εξαιρέσεις όπως τα Honda Beat, Honda S660 και Suzuki Capuccino μεταξύ άλλων. Όμως όπως φαίνεται αυτό ίσως αλλάξει μέσα στα επόμενα χρόνια, καθώς τα microcars αρχίζουν να γνωρίζουν μεγάλη επιτυχία και στην Ευρώπη.

Η στροφή προς την ηλεκτροκίνηση, ιδίως σε πρωτεύουσες όπου θα απαγορευθούν τα συμβατικά μοντέλα, κάνει απαραίτητη την ύπαρξη μικρών και φθηνών ηλεκτρικών μοντέλων αποκλειστικά για αστική χρήση. Τέτοια παραδείγματα είναι τα Dacia Spring (το οποίο τα πήγε αρκετά καλά στην Ευρώπη πέρσι) ή το Citroen Ami, το οποίο μάλιστα έχει και το πλεονέκτημα της πολύ χαμηλής τιμής.

Κάπου εδώ θα μπορούσαν να χωρέσουν και τα μικρά ιαπωνικά μοντέλα, όπως το Nissan Sakura. To μοντέλο της Nissan ψηφίστηκε ως το αυτοκίνητο της χρονιάς για την Ιαπωνία και η τιμή του είναι εκεί γύρω στα 12.500 ευρώ, με τελική ταχύτητα γύρω στα 140 χλμ/ώρα και αυτονομία πάνω από 200 χιλιόμετρα.

Το θέμα με όλα αυτά τα αυτοκίνητα είναι ότι θα πρέπει να είναι συμβατά με τους κανονισμούς της Ε.Ε. σε ό,τι έχει να κάνει με τους κανονισμούς ασφαλείας και τα συστήματα υποβοήθησης του οδηγού. Αυτό δεν είναι σίγουρο ότι είναι οικονομικά συμφέρον για τις εταιρίες έτσι ώστε να τα φέρουν στην Ευρώπη. Και αν το κάνουν θα πρέπει να ανεβάσουν αρκετά την τιμή τους, κάτι που θα τα κάνει να χάσουν το ανταγωνιστικό πλεονέκτημα της χαμηλής τιμής.

Όπως και να έχει πάντως, τα γιαπωνέζικα kei-cars είναι μία καλή “δεξαμενή” ιδεών και τεχνολογίας αν οι εταιρίες αποφασίσουν να κινηθούν σε τόσο μικρά αυτοκίνητα. Αρκεί βέβαια η τιμή τους να είναι κάτω από το όριο των 15.000 ευρώ, για να είναι ελκυστικά.

Το σίγουρο είναι πάντως ότι μέσα στα επόμενα χρόνια η έμφαση θα δοθεί στα πολύ μικρά αστικά ηλεκτρικά αυτοκίνητα, οπότε ίσως οι Ιάπωνες να έχουν την ευκαιρία να δώσουν τα “φώτα” τους στους Ευρωπαίους, έχοντας όλη αυτή την πολύχρονη παράδοση πίσω τους.

Η αρχή της άνοιξης δε φέρνει μόνο ήλιο και την προσμονή για το καλοκαίρι. Φέρνει και την έναρξη της σεζόν 2023 στο πρωτάθλημα της Formula 1. Κάτι που εκτός από περισσότερες επιλογές για live στοίχημα στη Novibet σημαίνει και μια ολοκαίνουργια σεζόν στο Drive to Survive. Ένα αθλητικό reality που άλλαξε για πάντα το πως βλέπει ο κόσμος το ακριβότερο και δημοφιλέστερο πρωτάθλημα αυτοκινήτων του κόσμου.

Βλέποντας και την τελευταία σεζόν, που στην ουσία επαναλαμβάνει το μοτίβο των προηγούμενων πέντε με ελάχιστες προσθαφαιρέσεις, προσπαθήσαμε να καταλάβουμε τι κρατάει εκατομμύρια κόσμου καθηλωμένο στις οθόνες του κάθε φορά που κυκλοφορούν καινούργια επεισόδια. Τόσο μάλιστα που το Netflix ακυρώνει αρκετές από τις τηλεοπτικές σειρές που παράγει το ίδιο, προς όφελος των κάθε είδους reality και ντοκιμαντέρ. Και ενώ αρκετά μεγάλο κομμάτι του κόσμου αντιδρά στα κοψίματα αυτά, φαίνεται πως το συνδρομητικό δίκτυο έχει χτυπήσει «φλέβα χρυσού» με παραγωγές όπως το Drive to Survive.

Οι υπεύθυνοι της FIA, του οργανισμού που βρίσκεται πίσω από το πρωτάθλημα της Formula 1, έχουν ιστορικό στη λήψη καλών αποφάσεων. Έχουν χτίσει άλλωστε ένα brand δισεκατομμυρίων, που γεμίζει πίστες 500 και πλέον χιλιάδων ανθρώπων όποτε έχει αγώνα. Το να επιτρέψουν στις κάμερες του Netflix να μπουν στα παρασκήνια της διοργάνωσης αποδείχτηκε μια κίνηση – κλειδί για τη δημοτικότητα του σπορ. Ειδικά σε μια περίοδο σημαντικών προκλήσεων.

Καταρχήν απέβαλλε το «απρόσιτο» προφίλ των οδηγών – σταρ από τις συνειδήσεις του κόσμου. Για δεκαετίες οι οδηγοί του κορυφαίου πρωταθλήματος μηχανοκίνητων στον κόσμο αντιμετωπίζονταν περίπου ως «θεότητες». Τόσο από τα media όσο και από τον κόσμο. Απρόσιτοι και αγοραφοβικοί, τόσο πορωμένοι με το τιμόνι που σπάνια έδιναν σημασία στις εκδηλώσεις του κοινού γύρω τους. Πλέον, η παραγωγή της εκπομπής εστιάζει κατά κύριο λόγο στο να αναδείξει το χαμογελαστό (αν και όχι πάντα) πρόσωπο) των σημερινών πρωταγωνιστών. Νέα – ως επί το πλείστον – παιδιά που βλέπουν τη Formula 1 όχι μόνο σαν ένα επικίνδυνο και επικερδές σπορ. Ακόμα και ο βαρύς Lewis Hamilton, που φέρει τον τίτλο του Sir στη Μεγάλη Βρετανία, αναδεικνύεται  σε έναν πολύπλευρο και ενδιαφέροντα χαρακτήρα μέσω της εκπομπής.

Και δεν είναι μόνο αυτό….Η FIA χρησιμοποιεί έξυπνα το show για να δείξει στον κόσμο πως απαντά ο οργανισμός στις προκλήσεις των καιρών μας. Στις προκλήσεις αναφορικά με την ασφάλεια των οδηγών και των αυτοκινήτων, στις προκλήσεις αναφορικά με το περιβάλλον αλλά και με την κοινωνική ευαισθητοποίηση της ομοσπονδίας. Αφαίρεσε από τα μονοθέσια όλες τις διαφημίσεις που δε συνάδουν με την εποχή μας (τσιγάρα, αλκοόλ), ενώ σε αρκετά επεισόδια εστιάζει στις συζητήσεις εντός των ομάδων για τα νέα καύσιμα που είναι φιλικότερα προς το περιβάλλον. Έστω και αν τα καύσιμα των μονοθεσιών καθαυτά είναι ένα μικρό ποσοστό της ζημιάς που προκαλείται στο περιβάλλον σε κάθε Grand Prix. Πέτυχε όμως το σκοπό της, που δεν είναι άλλος από την ευαισθητοποίηση του κόσμου μέσω του show.

Τέλος, δεν μπορούμε να παραλείψουμε και μια αναφορά στον κορυφαίο ίσως λόγο που η FIA επιμένει να στηρίζει την παραγωγή του Drive to Survive. Η αγορά των ΗΠΑ υπήρξε για δεκαετίες απρόσιτη για τη Formula 1. Τα αφεντικά της είχαν δοκιμάσει τα πάντα. Από αγώνες σε οβάλ πίστες του Indy 500 μέχρι στοχευμένες συμμετοχές Αμερικανών οδηγών και ομάδων στο πρωτάθλημα. Τίποτα δε λειτουργούσε. Μέχρι που το ντοκιμαντέρ του Netflix έκοψε μια για πάντα το «γόρδιο δεσμό». Ότι δεν κατάφεραν τα παραπάνω τα κατάφερε το Netflix μέσα από 10 επεισόδια των 45’. Εξήγησε στον Αμερικάνο θεατή τι είναι η Formula 1. Πόσο δημοφιλής είναι στον υπόλοιπο πλανήτη, πόσο επικίνδυνο και συναρπαστικό μπορεί να γίνει μπροστά και πίσω από τις κάμερες και πόσο διαφορετικό είναι σε σχέση με τα δικά τους πρωταθλήματα μηχανοκίνητων. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως η σεζόν που ξεκινάει θα δει για πρώτη φορά τρεις αγώνες σε έδαφος ΗΠΑ: Miami, Austin και ντεμπούτο για την πίστα του Las Vegas. Ποιος άραγε θα περίμενε κάτι τέτοιο πριν μερικά χρόνια….