ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Β’: Βασιλεύς, πατριώτης, οικογενειάρχης, ολυμπιονίκης- Γράφει η Αμαλία Κουσαδιανού-Διδάχου (*)

Από την σημερινή έντυπη έκδοση της Γνώμης 

 Ο Κωνσταντίνος Β΄ που υπήρξε βασιλιάς της Ελλάδας, εγκατέλειψε τα εγκόσμια στην 10/1/2023, μετά από νοσηλεία σε νοσοκομείο της Αθήνας και σε ηλικία 83 ετών.

Το 1964, στα 24 μόλις χρόνια του, διάδοχος τότε, μετά τον θάνατο του πατέρα του βασιλέως Παύλου Α΄, έχοντας το βάρος της απώλειας του γονέα που λάτρεψε, ανέλαβε κι έναν θρόνο που ασφαλώς και δεν θα ήθελε τόσο νωρίς. Και πώς να τον ήθελε ένας νεαρός άντρας με έντονα αθλητικά ενδιαφέροντα, με την ανεμελιά της ηλικίας του, που έσφυζε από ζωή, την οποία καλείτο να φυλακίσει στις ευθύνες και υποχρεώσεις που θα απέρρεαν μετά την ενθρόνισή του.

–   Μια μοιραία στιγμή για τον νεαρό μονάρχη, ήταν η διαφωνία του, το 1965, με τον πρωθυπουργό Γ. Παπανδρέου ως προς το πρόσωπο που θα ηγείτο του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας. Ο Κωνσταντίνος θεώρησε ασφαλέστερο να μην το αναλάβει ο πρωθυπουργός, ο οποίος και το διεκδικούσε, προφυλάσσοντας τον ίσως από την δύσκολη θέση που θα βρισκόταν, σε πιθανές αρνητικές εξελίξεις λόγω της οργάνωσης ΑΣΠΙΔΑ, όπου συμμετείχε ο υιός Παπανδρέου, Ανδρέας.

–   Ο Κωνσταντίνος προέβαλε τότε το Σύνταγμα του 1952 (που ίσχυε και το 1965), το οποίο του έδινε το δικαίωμα να έχει καθοριστικό λόγο για τα μέλη της Κυβέρνησης. Συνεπώς ενήργησε βάσει του συντάγματος, τηρώντας το κατά γράμμα.

Το αν θα έπρεπε να λειτουργήσει πιο απελευθερωμένα και ίσως με περισσότερη δημοκρατική χροιά, αυτό συμπεραίνεται μόνο μετά την πάροδο των χρόνων από αυτούς που έχουν την πολυτέλεια της εκ των υστέρων κριτικής. Αλλά, αναπόφευκτα, υπό την επήρεια και των προσωπικών πολιτικών πεποιθήσεών τους.

–   Ο Κωνσταντίνος ποτέ δεν αποδέχθηκε κι ούτε «ευλόγησε» το πραξικόπημα του Απριλίου 1967. Αντίθετα προσπάθησε με όποια δυνατότητα είχε να το ανατρέψει.

Κατέστρωσε ένα σχέδιο αντίστασης και αποφάσισε να συναντήσει με την ιδιότητά του ως αρχιστράτηγος κάποιους ανώτατους αξιωματικούς, προκειμένου να προχωρήσουν στην πράξη. Έμελλε να συναντήσει μόνο χουντικούς, αφού οι υπόλοιποι είχαν ήδη αποπεμφθεί από τους πραξικοπηματίες. Έτσι ο Κωνσταντίνος προδόθηκε! Ακόμη και από την φρουρά του!

–   Με τον ίδιο τρόπο που δεν υλοποίησε τη δέσμευση του, ο  τότε πρωθυπουργός Κων)νος Καραμανλής, όταν ο τελευταίος του υποσχόταν στις καθημερινές τηλεφωνικές επαφές τους, πως θα του τηλεφωνήσει να έλθει στην Ελλάδα, αφού πρώτα ταξιδέψει ο ίδιος για να σχηματίσει κυβέρνηση. Ένα τηλεφώνημα που δεν έγινε ποτέ.

–   Εδώ, δεν μπορώ να μην αναφέρω ότι, στον κύκλο της ιστορίας που επαναλαμβάνεται και ο Κων)νος Καραμανλής ξεγελάστηκε από τον Α. Παπανδρέου, επειδή ενώ τον είχε διαβεβαιώσει, ουδέποτε τον ψήφισε για Πρόεδρο Δημοκρατίας, προτείνοντας τον Χρ. Σαρτζετάκη.

–   Φαίνεται ότι στον βωμό των ατομικών πολιτικών φιλοδοξιών, θυσιάζεται και η συνέπεια…

–   Αν δεχτούμε ότι η Ιστορία γράφεται από τους νικητές, ο Κωνσταντίνος ως βασιλεύς μάλλον θα συμπεριληφθεί στους ηττημένους, αφού έχασε το βασίλειο του.

Ο Κωνσταντίνος Β’, όμως σεβάστηκε μέχρι το τέλος της ζωής του, την απόφαση του ελληνικού λαού για την κατάργηση της βασιλευομένης δημοκρατίας, με το δημοψήφισμα του 1974. Γεγονός που θα έπρεπε να θεωρείται δεδομένο, λόγω της αγωγής, της διαπαιδαγώγησης και των συμβουλών που του κληροδότησε ο πατέρας του.

Προσωπικά τον κατατάσσω σ’ εκείνη την αξιοθαύμαστη κατηγορία ανθρώπων που γαλούχησαν με αρχές και αξίες τα παιδιά τους και κράτησαν άρρηκτα δεμένη την οικογένειά τους. Η λατρεία του για την πατρίδα μεταλαμπαδεύτηκε στους απογόνους του και μετουσιώθηκε σε αθόρυβη φιλανθρωπική δράση και σε γενναιόδωρες προσφορές.

Αλλά και με τον  πρόσχαρο και εξωστρεφή χαρακτήρα του, μακριά από υψηλά καθήκοντα και πρωτόκολλα, απέδειξε με κάθε τρόπο και πέρα από κάθε αμφιβολία, τη βαθιά αγάπη και έννοια του για τους απανταχού Έλληνες.

–   Θα ήταν σοβαρή παράλειψή μου αν δεν αναφερόμουν στην αγαπημένη του Άννα-Μαρία, ίνδαλμα μεγάλης μερίδας της έφηβης, τότε γενιάς μου. Η πανέμορφη, αέρινη, λεπτεπίλεπτη πριγκίπισσα του Βορρά, βγαλμένη λες από τα παραμύθια, στάθηκε βράχος ακλόνητος στο πλευρό του συζύγου της, ως την τελευταία στιγμή της ζωής του.

–   Η γυναίκα που στο πρόσωπό της αποτυπώθηκαν το αβάσταχτο πένθος, το απύθμενο άλγος. Η Δανέζα πριγκίπισσα, η οποία υπήρξε Βασίλισσα της Ελλάδος, έσφιγγε στο στήθος της την ελληνική σημαία που της παρεδόθη μετά την ταφή, σαν ανεκτίμητο θησαυρό! Πιστεύω ότι αξίζει να θεωρείται «γνήσια Ελληνίδα»!

–   Ελπίζω ότι ιστορικοί και μη θα χαρακτηρίσουν την νεκρώσιμη τελετή της 16^ης.1.2023 ως μία από τις πιο ευπρεπείς και σεμνές τελετές που έγιναν ποτέ. Αυτό οφείλεται στην οικογένεια του εκλιπόντος, η οποία ανέλαβε όλο το βάρος της, ως την τελευταία λεπτομέρεια. Εδώ αποδεικνύεται το μεγαλείο των αρχών, των αξιών και της υψηλού επιπέδου συμπεριφοράς που άφησε ως πολύτιμη κληρονομιά στα παιδιά του.

–   Και είναι αυτή η εικόνα που μεταδόθηκε τηλεοπτικά και που τιμά την χώρα μας.  Είναι όμως και το πλήθος! Από τα χαράματα  συνέρρεε για το «ύστατο χαίρε», με τάξη και καρτερία, αποδεικνύοντας έτσι και την ποιότητα του. Αυτή η αξιοπρέπεια ήταν ο μέγιστος φόρος τιμής για εκείνον που υπήρξε βασιλιάς!

Θα πρέπει θαρραλέα να παραδεχτούμε, ότι ο μηχανισμός του Κράτους λειτούργησε υποδειγματικά και η λύση της κυβερνητικής ηγεσίας  ως προς τον τρόπο πραγματοποίησης της τελετής, θα καταγραφεί ως η ενδεδειγμένη.

–   Αντίο Κωνσταντίνε, Έλληνα πατριώτη, άριστε οικογενειάρχη, χρυσέ ολυμπιονίκη, «όστις βασιλεύς ημών εγένεσο».

     (*) Πτυχιούχος Φιλοσοφίας-Συγγραφέας