Πάλι καλά που υπάρχει και η μέθοδος ταυτοποίησης μέσω DNA

ΤΟΥ ΔΙΟΝΥΣΗ ΖΑΚΥΝΘΙΝΟΥ

Τον Αύγουστο του 1986 η Σκότλαντ Γιάρντ βρέθηκε μπροστά σε αδιέξοδο στις έρευνές της για τον βιασμό και τον φόνο δύο μαθητριών, που συγκλόνισαν τη Μεγάλη Βρετανία.

Αρχικά, συνελήφθη ένα 17χρονο αγόρι με μαθησιακές δυσκολίες. Με την πίεση της κοινής γνώμης, ο νεαρός φέρεται να ομολόγησε για το ένα έγκλημα και η βρετανική αστυνομία πίστεψε ότι είχε βρει τον ένοχο.
Αλλά καθώς οι αστυνομικοί είχαν αντιληφθεί ότι ο δράστης των δύο φονικών ήταν ο ίδιος, έμπαινε ένα εύλογο ερώτημα. Γιατί ο νεαρός δεν ομολόγησε και για τον δεύτερο φόνο;
Στο μεταξύ, στο Λέστερ, ένας νεαρός γενετιστής του πανεπιστημίου της πόλης, ονόματι Άλεκ Τζέφρι, είχε ήδη προκαλέσει τριγμούς στην επιστημονική κοινότητα ανακαλύπτοντας μια μέθοδο αναγνώρισης και ταυτοποίησης που βασιζόταν στο DNA. Η τεχνική του («αποτύπωμα DNA», την ονόμαζε) ισχυριζόταν πως ήταν αλάνθαστη.
Με την πρωτοποριακή του μέθοδο είχε ήδη διαλευκάνει μια περίεργη υπόθεση υιοθεσίας: ένα αγοράκι από τη Μεγάλη Βρετανία αποδείχτηκε πως ήταν στην πραγματικότητα από την Γκάνα, καθώς ο γενετιστής διαπίστωσε ότι το προφίλ DNA του μικρού που ερεύνησε ήταν παρόμοιο με τα μέλη της αφρικανικής οικογένειας του.
Το γεγονός αυτό γνώρισε μεγάλη δημοσιότητα. Και τότε, ο επικεφαλής των ερευνών για τον φόνο των δύο μαθητριών ντετέκτιβ Ντέιβιντ Μπέικερ αποφάσισε να πάρει το δείγμα από σπέρμα που είχε συγκεντρώσει από τους τόπους του εγκλήματος και να το πάει στον Άλεκ Τζέφρι, ώστε να ερευνηθεί αν ο ύποπτος ήταν πράγματι ο δράστης των δύο φονικών επιθέσεων.
Ό, τι θα ακολουθούσε, θα περνούσε στην Ιστορία ως η μεγαλύτερη ανακάλυψη της σύγχρονης εγκληματολογίας.
Την ώρα που ο πραγματικός δράστης Κόλιν Πίτσφορκ περνούσε την πόρτα της φυλακής, τον Ιανουάριο του 1988, η μέθοδος του Άλεκ Τζέφρι δικαιωνόταν στην πράξη. Είχε αποδείξει ποιος ήταν ο ένοχος, απαλλάσσοντας παράλληλα έναν αθώο από βέβαιη καταδίκη για δύο εγκλήματα που δεν είχε κάνει.
Έκτοτε, το τεστ DNA καθιερώθηκε. Στις μέρες μας, οποιουδήποτε είδους βιολογικό υλικό (τρίχες, σάλιο, αίμα, σπέρμα) θεωρείται πλέον ως το πιο αξιόπιστο και αδιάσειστο στοιχείο ατομικής παρουσίας στον τόπο ενός εγκλήματος ή μιας τραγωδίας, που προήλθε από φυσική καταστροφή ή εξωγενείς παράγοντες.
Εάν ο Άλεκ Τζέφρι δεν είχε προβεί σ’ αυτήν την επαναστατική ανακάλυψη πολλά εγκλήματα θα παρέμεναν ανεξιχνίαστα, ενώ οι συγγενείς των νεκρών της σιδηροδρομικής τραγωδίας στα Τέμπη δεν θα μπορούσαν να θάψουν τις σορούς τους ή τα μέλη τους, με τη βεβαιότητα ότι είναι οι δικοί τους άνθρωποι.