Μια κατάσκοπος στο Παγκράτι

«Μια κατάσκοπος στο Παγκράτι», λοιπόν…. Και δεν είναι ταινία. Είναι πραγματικότητα. Η πραγματικότητα που ήρθε στο φως της δημοσιότητας για την Μαρία Τ. ή Ιρίνα Α.Σ. ή Μαρία Τσάλλα. Μια υπόθεση κατασκοπίας που δεν είναι βγαλμένη από τα βιβλία του Ιαν Φλέμινγκ (Τζέιμς Μποντ) αλλά από την ίδια τη ζωή. Μία γυναίκα, που πίσω από το μικρό κατάστημα με τα πλεκτά και την «αγάπη για την φωτογραφία», φαίνεται πως έκρυβε μία διπλή ή και τριπλή ζωή, ως μέλος ενός δικτύου κατασκόπων της Ρωσίας που δρούσαν στην Ευρώπη. Ρώσος κατάσκοπος με περουβιανό διαβατήριο εντοπίστηκε να δραστηριοποιείται στη Νάπολη , ένας ακόμη στη Χάγη, εμφανιζόμενος ως βραζιλιάνος υπήκοος, και άλλος ένας στη Νορβηγία. Στη Σλοβενία, τέλος, αποκαλύφθηκε η δράση Ρώσου κατασκόπου που παρουσιαζόταν ως υπήκοος Αργεντινής.

«Μα, γίνονται αυτά στις μέρες μας;» ίσως αναρωτηθούν κάποιοι. «Αυτά κι αν γίνονται…!» είναι η εύκολη απάντηση.

Η πρωταγωνίστρια της ιστορίας δεν είναι πια εδώ. Δεν βρίσκεται στα χέρια των ελληνικών αρχών, διότι προφανώς οι μυστικές υπηρεσίες της Ρωσίας έμαθαν ότι άρχισε να αποκαλύπτεται το δίκτυο και την απέσυραν έγκαιρα. Δεν ξέρουμε πόσα θα μάθουν οι ελληνικές αρχές για τη ζωή και τη δράση της, ειδικά όταν είναι μάλλον βέβαιο πως η ίδια θα φρόντισε να σβήσει όλα τα ίχνη προτού εξαφανιστεί. Ένα μεγάλο ερωτηματικό είναι όμως, πόσοι άλλοι υπάρχουν ακόμα. Όχι μόνο στον δικό μας τόπο, αλλά σε όλες τις χώρες. Είναι και αυτό όμως από τα ερωτηματικά που συνήθως μένουν αναπάντητα στον κόσμο της κατασκοπίας που πάντα υπήρχε και πάντα θα υπάρχει για να δημιουργεί «Μαρίες από το Παγκράτι» και όχι… «Τζέιμς από το Λονδίνο που οδηγούν Άστον Μάρτιν».